Lögberg-Heimskringla - 16.07.1970, Blaðsíða 1
THJODMtNJASAFNin
REYKJA V | K '
ÍCELAND. #
Xö gberg - Hetmökringla
Siofnað 14. jan. 1888 Siofnað 9. sepi. 1886
84. ÁRGANGUR WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 16. JÚLÍ 1970 __<*gjg|8». q_____ NÚMER 28
Hörmulegur atburður
(Því miður hafði blaðið ekki handbærar myndir af frú
Sigríði Björnsdóiiur og Benediki litla Vilmundarsyni).
Sá hörmulegi atburður varð á íslandi aðfaranótt þess
10. júlí, að forsætisráðherra íslands, dr. Bjami Benedikts-
son, frú Sigríður Björnsdóttir kona hans, og tveggja ára
dóttursonur þeirra Benedikt Vilmundarson, fómst í elds-
voða, er sumarbústaður forsætisráðherra við Þingvallavatn
brann til grunna.
Á íslandi ríkir nú þjóðarsorg, og hvar sem ísland eða
íslendingar eiga ítök í hugum fólks eru menn harmi slegnir
vegna þeirra válegu skeyta, sem nú hefir verið stefnit að
íslenzkri þjóð. Á þetta ekki sízt við um íslendiniga í Vestur-
heimi, sem em bundnir íslandi margvíslegum böndum.
Þess er skemmst að minnast, að dr. Bjarni forsætisráð-
herra og kona hans, frú Sigríður, þekktust boð íslendinga-
dagsnefndarinnar í Manitóba um heimsókn til Kanada sum-
arið 1964. íslendingadagsnefnd átti samvinnu við Þjóðrækn-
isfélagið um þá heimsókn, og að loknum Islendingadegi
ferðuðust þau hjónin og Björn sonur þeirra í fylgd með
aðalræðismanni Gretti L. Johannson og frú um vesturhéruð
Kanada. Þau vom aufúsugestir alls staðar og merkir full-
trúar þjóðar sinnar, og tókust á ferðum þeirra um Kanada
mörg og ánægjuleg kynni, sem héldust síðan. Mjög var eftir-
tektarvert, hve glöggur forsætisráðherrann var á sléttu-
Islendingana gömlu, þessa römmu Islendinga á þá gömlu
og góðu vísu, en þessa menn hafði hann í óeiginlegum skiln-
ingi átt að fornkunningjum lengi, svo innlifaður var hann
íslenzkri þjóðarsál eins og hún var á síðasta fjórðungi aldar-
innar sem leið. Eftir heimkomuna lét svo forsætisráðherr-
ann ekkert tækifæri ónotað að tala máli vestanmanna bæði
í ræðu og riti, og sýndi í þeim efnum bæði drengskap og
góðgirni.
Dr. Bjarna Benediktssonar verður minnzt á Islandi sem
eins einarðasta stjórnmálamanns aldarinnar. Hann hlaut mikl-
ar gáfur í arf, og hann ólst upp á rammíslenzku heimili, þar
sem stjórnmálaleg farsæld Íslands var jafnan ofarlega á
baugi, en faðir hans Benedikt Sveinsson var á sínum tíma
þjóðkunnur stjórnmálamaður.
Ungur að árum lauk Bjarni embættisprófi í lögfræði
og eftir framhaldsnám erlendis gerðist hann prófessor í lög-
fræði við Háskóla íslands, einn af yngstu mönnum, sem
nokkurn tíma hafa hlotið þá nafnbót við Háskóla íslands, en
hann var þá aðeins tuttugu og fjögra ára gamall. Árið 1940
varð Bjarni borgarstjóri Reykjavíkur og síðar gegndi hann
ýmsum embættum í Ríkisstjórn íslands sem utanríkisráð-
herra, dóms- og iðnaðarmálaráðherra, menntamálaráðherra,
og síðast sem forsætisráðherra frá 1963. Um árabil hafði
hann og verið formaður stærsta stjómmálaflokks þjóðarinn-
ar„ Sjálfstæðisflokksins.
Óvenjulega staðgóð þekking og glæsilegur námsárangur
dugðu Bjarna Benediktssyni til prófessorsembættis tæplega
hálfþrítugum. Fræðilegar athuganir hans sem prófessors
voru mjög bundnar starfsögu Alþingis, og liggur eftir hann
merkilegt ritverk byggt á þeim athugunum. Aðallífsstarf
Framhald á bls. 2.
Bréf fró Séra
Robert Jack
Tjörn, Vatnsnesi, V.-Hún.,
2. júlí, 1970.
Klulkkan er rétt rúmlega 12
að miðnætti. Miðnætursólin
skín í allri sinni dýrð og
Húnaflói er spegilsléttur.
Nóttin minnir mig á orð Step
hans G. Stephanssonar:
Fjarst í eilífðar útsæ
vakir eylendan þín.
Nóttlaus voraldar veröld,
þar sem víðsýnið skín.
Þegar ég hugsa um lönd og
og borgir þeirra, nú í myrkri,
er þessi fegurð náttúrunnar
sérstaklega dýrleg, sem orð
geta varla lýst.
Og nú á þessum tíma er
Manitoba í þann veginn að
halda upp á hundrað ára af-
mæli sitt. Og bráðum halda
íslendingar upp á afmæli —
100 ár frá því að þeir námu
land á Gimli.
Ég hlustaði í gærkveldi, eða
fyrir tveimur tímum á drottn-
ingu Englandn fljdja ræðu
stjómarinnar í Lávarðardeild
brezlka þingsins. Hún byrjaði
á því að segja, að hún og
maður hennar myndu innan
skamms ferðalst til Manitoba
og North West Territories til
að halda upp á hundrað ára
afmæli þess. Það minnti á
samtal, sem ég átti við eigin-
mann drottningar, hertoginn
frá Edinborg. Það var á Ak-
ureyri þegar forseti íslands,
Ásgeir Ásgeirsson kynnti okk-
ur. Hertoginn spurði mig
hvenær ég hefði komið til Is-
lands. Eg sagði honum það.
Ég sagði honum ennfremur af
hverju ég hefði komið hingað,
nefnilega til að kenna Soccer
bótbolta.
„En rúna“, spurði hann,
„Hvað g?rið þér nú?“
„Ég er prestur í kirkju á
Islandi‘‘ svaraði ég.
Hann hikaði dálítið og þá
sagði hain, „þér komið hing-
að til a5 kenna Islendingum
að sparca bolta, en nú eruð
þér að sparka þeim inn í
himnarki.“
Vel ; minnst; skal ég að-
vara Mtnitobabúa, að óleyfi-
legt erað skála fyrir drottn-
ingunn í vátni, að minnsta
kosti Wa landar gert það á
meirih.ttar samkomum sín-
um.
Ég ít frá mér fara í gær
grein il Wilhelms Kristján-
son, sim á að birtast í Ice-
landicCanadian í ágústlok.
Hún <r auðvitað á ensku og
eitthvð á skozku með. Hún
er ekli merkileg grein; fann
eitthvð létt, sem ég vona að
Framhald á bls. 2.
Vestur-íslenzk skáldkona látin
Frú Lára Goodman Salver-
son, Toronto, hin víðkunna
skáldkona lézt 13. júlí 1970.
Hún hlaut verðlaun og varð
v í ð f r æ g fyrir skáldsöguna,
The Viking Heart. Hún skrif-
aði alls ellefu skáldsögur og
fjölda smásagna. Hana lifa
maður hennar, George Salv-
erson og sonur þeirra George,
sem getið hefir sér orðslírs
fyrir ritstörf við C.B.C.; enn-
fremur systir hennar Halldora
(Dora) ekkja Steindórs Jak-
obssonar. Skáldkonan var
fædd 9. des. 1891, dóltir Lár-
usar Goodman.
PÁLL SKÁLD GUÐMUNDSSON KVADDUR
Nú er hljóðnuð harpa Páls,
hans var óður tíðum snjall.
Hitar ljóðaleiftur máls
logans glóð, er undir svall.
Richard Beck.
Winnipeg-born Miss Laura Arnason, 18, of Vancouver, has
been named 1970 Princess of the Icelandic Canadian Club
of B.C. Shown wearing a traditional Icelandic costume, she
is the twenty-ninlh Princess of the club since the post was
established in 1940, and succeeds Miss Janice Henriksoll.
Miss Arnason is the daughter of Olgeir (Al) and Shirley
Arnason, both nalive Winnipeggers who moved to Vancouver
in 1953. The B.C. club has existed under a variety of names
since 1908