Lögberg-Heimskringla - 03.09.1970, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 3. SEPTEMBER 1970
Fjölsótt Gullbrúðkaup
Framhald af bls. 1.
Vestan frá Seattle, í Washington ríki, ljóðar séra Kol-
beinn Sæmundsson kveðju sína þannig:
Guð blessi ykkur brúðkaupsdaginn,
gleðji ykkar hjörtu í vinanna hóp;
hann greiði og helgi ykkur framtíðar háginn,
hann, sem í upphafi ástina skóp.
Ég rétti ykkur hönd fyrir hájökla og sléttur
héðan að vestan af Kyrrahafsströnd;
þó fótur sé heftur er hugurinn léttur,
hann fjötra engin takmörk né bönd.
DR. EDWARD A. JOHNSON
Framhald af bls. 1.
a year later, included the
Great Depression.
How much the latter influ-
enced his deep interest in psy-
chiatry is not recordéd but one
thing was certain, there was a
good deal of mental stress re-
quiring men who could do
something about it. Two years
of post-graduate work outside
of Canada, at Boston Psycho-
pathic Hospital in 1935 and
the Henry Phipps Clinic of
John Hopkins, Baltimore, in
1936 contributed to the valu-
able experience which Dr.
Johnson eventually brought
as a member of the Selkirk
Mental Hospital team. Becom-
ing Superintendent in 1943, he
left his mark on that institu-
tion for the next fifteen years
and, in the process, on the
field of psychiatry.
In 1959 he returned to his
native city as Director of Psy-
chiatric Services and Superin-
tendent of the Winnipeg Psy-
chiatric Institute, combining
this with the assistant profes-
sorship of psychiatry at the
University of Manitoba. Re-
signing the superintendency
in 1968 to accept his present
post with the province, he still
maintains his office at the In-
stitute and has continued his
teaching at the University.
Mrs. Johnson maintains that a
picture of him at best is a
rarity.
This seems confirmed by
the tasks he has assumed out-
side of those already men-
tioned. He was a member of
the Council of Physicians and
Surgeons of Manitoba for
twenty years and its president
1949-1950; an executive mem-
ber of the Manitoba Medical
Association 1952-1962 and its
president 1958-1959; chairman
of the Liaison Committee,
Canadian Mental Health* As-
sociation 1960 1962. The latter
organization made him a life
member. He is also a Life
Fellow of the American Psy-
chiatric Association (1967) and
a member of the Royal Soci-
ety of Medicine, London. In
1953 the American Psychia-
tric Association gave him a
special award for outstanding
administrative advancements
in m e n t a 1 hospital proce-
dures.
A Rotarian since 1939, such
recreational time as he man-
ages is spent on the golf
course or behind a camera. He
and his wife Eleanor have a
daughter, Mrs. Cynthia Task-
er, and a son Garth, who is
also one of Manitoban’s nu-
merous Dr. Johnsons.
DR. EYJOLFUR
A. JOHNSON
Frambald af bls. 1.
F.R.C.S. at Edinburg. General
practice however, was his
first concern. From 1927 to
1931 he served Cypress River,
Manitoba; then in 1936, hé re-
turned to his birthplace to
invest twenty-five years more
in mqeting the general medi-
cal needs of its citizens.
The deep attachment to
Selkirk in no way resticted
his wider outlook for his call-
ing. In 1945 the Royal College
of Physicians and Surgeons of
Canada granted him its Spe-
cialist Certificate in General
Surgery. By 1948 he was a
m e m b e r of the Manitoba
Board of Health and a mem-
ber of Council of the College
of Physieians and Surgeons.
Then in 1950, came the Presi-
dency of the Manitoba Divi-
sion of the C.M.A.
His permanent place in the
regard of his colleagues is
evidenced by the granting of
life membership in both the
Manitoba College of Physci-
cians and Surgeons (1966) and
the Winnipeg Medical Society
(1968). He is also a member
of the Manitoba Medical-
Legal Society.
The development of the
Selkirk Hospital for Mental
Diseases, always one of his
interests, has been Dr. John-
son’s particular concern in
recent years. An Associate
Member of the Canadian
Psychiatric Association, he
served as President of the
iMedical Staff of the hospital
for 1968 and 1969.
His participation in the life
of the community speaks for
itself in his membership in the
Selkirk Rotary Club since
1938 and the Order of Rotary
Intemational Fellowship
since 1943. He has also long
been on the rolls of Selkirk’s
curling and golf clubs and
the Lisgar Lodge No. 2 GRM,
AF & AM. The proximity of
some of the best duck shoot-
ing in the country is suggest-
ed by his membership in the
Selkirk Wildlife Federation.
The Johnsons have six
daughters — Mrs. John Ham-
ilton, Mrs. Lindsay Fuller,
Mrs. Leonard Komenda and
Linda Brendice, Jennifer
Lynne and Susan Claire.
VÍSUR EFTIR
BJARNA FRA GRÖF:
Ég er ekki eins og þú
aurasjúkur talinn.
Kommúnísta tók ég trú
til að dýrka Stalín.
Vanti skjól á veginn þinn,
veðrið hart þá drynur,
guðaðu á gluggan minn
gamli æskuvinur.
Dr. Philip Pétursson, fyrr-
verandi prestur Unitara kirkj-
unnar í Winnipeg, enn nú ráð-
herra í fylkisstjórn Manitoba,
stjórnaði skemmtiskránni. Las
hann upp bréf frá dr. Valdi-
mar Eylands, er var þjónandi
prestur F y r s t u lútersku
kirkju í fjölda mörg ár, en er
nú búsettur að Rugby, N. D.
Hrósaði séra Valdimar vin-
sæld og dugnaði Hólmfríðar
og Hjálms, minntist á rækt
þeirra við kirkju og mannfé-
lagsmál, góðvild þeirra og til-
lag í ræðu og riti. En ótrú-
legt þótti honum að þau hefðu
nú safnað háifri öld ára í
hjónabandi, svo ung sem þau
væru í anda og útliti.
Prófessor Haraldur Bessa-
son, formaður íslenzku deild-
arinnar við Manitoba háskól-
ann, frú Ása og dætur þeirra
þrjár, voru stödd vestur á
strönd, í Vancouver, og sendu
því heillaóskir í bréfi. Þar
stendur þetta: . . . „Þið hafið
nú bæði staðið í fremstu víg-
línu um langan aldur. Rit-
verk ykkar myndu fylla stórt
bindi. Greinargerð um for-
ystuhlutverk ykkar í ýmsum
menningarmálum m y n d i
verða annað bindi. Þið hafið
verið íslandi og hinu íslenzka
þjóðarbroti í Vesturheimi til
mikils sóma . . .“
Það kom ljóst fram í því
sem talað var fyrir hönd
ýmsra samtaka hve víðtæk og
margþætt störf þeirra hjóna
hafa verið í mannfélaginu.
Miss Mattie Halldórsson flutti
þakkarorð fyrir safnaðarnefnd
Fyrstu lútersku kirkju. Mr.
Will Kristjánsson, ritstjóri
The Icelandic Canadian, tal-
aði fyrir hönd ritsins, Mr.
Skúli Jóhannsson, forseti
Þjóðræknisfélags íslendinga í
Vesturheimi, fyrir þau sam-
tök, og flutti um leið sérstaka
kveðju frá deildinni á Gimli.
Mrs. A. F. Wilson mælti fyrir
hönd Jóns Sigurðssonar deild-
ar, Imperial Order Daughters
of the Empire, og Miss Caro-
line Gunnarsson fyrir Ice-
landic Canadian Club.
Einnig kom fram Prófessor
H a r o 1 d Turner, formaður
Speech and Drama, Faculty
of Education, University of
Manitoba. Með Mr. Turner
gengu í salinn menn og kon-
ur sem t i 1 h e y r a Manitoba
Drama League. Hafa þessi
samtök unnið um langt skeið
að því að örfa og kenna leik-
list í fylkinu. Frú Hólmfríð-
ur hefir tekið virkan þátt í
því starfi, oft ferðast út um
landsbyggðina til að dæma í
leiksamkeppni og veita til-
sögn. Er hún forseti félagsins
nú sem stendur, og vildu þess-
ir vinir, sem vel skilja stuðn-
ing eiginmanns hennar í starf-
inu ekki láta sig vanta á heið-
ursdegi þeirra hjóna.
Mr. Heimir Thorgrímsson
mælti fyrir minni gullbrúð-
hjónanna. Miss Snjólaug Sig-
urdson lék fagurlega á píanó,
Mr. Reg. Frederickson söng
einsöng, og þrjú kornung böm
stilltu saman raddir í söng,
en amman, frú Magnea Sig-
urdSon, systir frú Hólmfríðar,
lék undir á píanó. Þá er veit-
ingar voru frambornar, flutti
s é r a J. Arvidson, prestur
Fyrstu lútersku kirkju, borð-
bæn.
Skeyti og bréf til þeirra
hjóna voru komin hátt á ann-
að hundrað við seinustu tölu,
og er því ókleift að fara ítar-
lega út í þá sálma, en órækur
vottur eru þau um góða kynn-
ingu þessara vinsælu hjóna
hvar sem þau hafa staldrað
við á lífsleiðinni.
Mun Hjálmur hafa byrjað
að safna þessu haldgóða dýr-
mæti í Shoal Lake byggð. Þar
ól hann aldur sinn unz hann
byrjaði nám við búnaðardeild
Manitoba háskólans, og það-
an lá leið hans um Árborg í
Nýja íslandi, því eftir fulln-
aðarpróf var hann skipaður
þangað sem héraðsfulltrúi
búnaðardeildar fylkisstjóm-
arinnar. Á þeim árum ritaði
Hlálmur dálk í Lögberg til
upplýsingar framtakssömum
bændum er aðhyltust vísinda-
legar umbætur i landbúnaði.
En í ársbyrjun 1916 innritað-
ist hann í Kanada herinn og
var við herþjónustu í Evrópu
í þrjú ár. Eftir lok styrjaldar-
innar skipaði sambandsstjóm-
in í Ottawa Hjálm „super-
visor of land settlement,“ 1
stöðu sinni hafði hann umsjón
með heimkomnum hermönn-
um er stunduðu landbúnað
með stjórnarstyrk, á völdum
jörðum.
Nú lá leið hans enn um
Nýja ísland og beint inn í
hjónabandið. Bjuggu þau
Hólmfríður nokkur ár í Ár-
borg, og þar fæddist einka-
bam þeirra, Baldur Le Roy.
Munu bæði hafa stundað rit-
störf þegar tími gafst til, og
tekið virkan þátt í félagsmáil-
um byggðarinnar. í Árborg
drógst Hólmfríður fyrst inn í
töfraheim leiklistarinnar. Ár-
ið 1932 setti hún á svið leikrit
er sigraði í samkeppni leik-
1 flokka um allt Manitoba fylki,
og bar af hólmi hinn umsótta
silfurskjöld frá dagblaðinu,
The Winnipeg Free Press. Var
flokknum boðið að taka þátt
í alþjóðar samkeppninni í Ott-
awa það ár, en boðinu varð
að hafna vegna fjárskorts.
Leikstjórinn var Hólmfríður
Daníelson og lék ennig sjálf
aðal persónuna.
Loks bauðst Hjálmi að reka
starf sitt frá Winnipeg, og þar
studdu bæði hjónin óspart ís-
lenzk áhugamál, ekki sízt
Þjóðræknisfélag íslendinga í
Vesturheimi. Munu þau einn-
ig hafa verið meðal þeirra er
unnu að stofnun Icelandic
Canadian Club, og urðu brátt
stórvirk í báðum þessum fé-
lögum.
Árið 1944 var Hólmfríður
driffjöðrin í að koma á legg
kveldskóla er Icelandic Cana-
dian Club rak til að veita
börnum tilsögn í íslenzku.
Lögðu þar ýmsir hönd á plóg,
en Hólmfríður mun hafa veitt
kennslunni forstöðu í fjögur
ár. Þá hafði hún aðal umsjá
með útgáfu bókarinnar, Ice-
lands’s Thousand Years. Var
það safn rita um íslenzk efni
eftir nokkra Vesturíslenzka
höfunda. Einnig var Hólm-
fríður forseti IcelandiC Cana‘-
dian Club um skeið.
Hjálmur og Hólmfríður
hafa fjallað um mörg mál í
ræðu og riti, og víst áttu þau
þátt í að koma á fót ársfjórð-
ungs ritinu, The Icelandic
Canadian. Sá Hjálmur um af-
greiðslu og útbreiðslu þess í
26 ár og var, þar að auki,
framkvæmdarstjóri (business
manager) í 16 ár. Þau sjö ár
sem Hólmfríður var ritstjóri
þess má segja að ritið hafi
verið óskabarn þeirra hjóna.
Um árabil var Hólmfríður
menntamálaritari Þjóðrækn-
isfélagsins, s t o f n a ð i söng-
flokka og námskeið í íslenzku
út um byggðir á vegum þess.
Hún hefir unnið dyggilega
fyrir áhugamál International
Order Daughters of the Em-
pire, og er að sjálfsögðu með-
limur J ó n s Sigurðssonar
deildar félagsins. Hefir starf
hennar hlotið maklega viður-
kenningu, því hún hefir þjón-
að sem varaforseti I.O.D.E. í
Manitoba fylki, og einnig set-
ið í alþjóðar stjómarnefnd
félagsins (national council).
Fyrir nokkrum árum vann
Hólmfríður námsstyrk frá
Manitoba Drama League til
að nema leiklist við Banff
School of Fine Arts, í Banff,
Alberta. Tók hún þá fastri
tryggð við Manitoba Dratna
League, og hefir verið þeim
flokk traust samverka kona
síðan, aldrei legið á liði síriu.
Eftir að hann sagði upp
stöðu sinni lagði Hjálmur