Lögberg-Heimskringla - 03.09.1970, Blaðsíða 4
4
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 3. SEPTEMBER 1970
Lögberg-Heimskringla
Published every Thursday by
NORTH AMERICAN PUBLISHING CO. LTD.
Prinled by
WALLINGFORD PRESS LTD.
303 Kennedy Slreet, Winnipeg 2, Man.
Ediior: INGIBJÖRG JÓNSSON
President, Jakob F. Kristjansson; Vice-President S. Alex Thorarinson; Secretary,
Dr. L Sigurdson; Treasurer, K. Wilhelm Johannson.
EDITORIAL COARD
Wínnipeg: Prof. Haraldur Bessason, chairman; Dr. P. H. T. Thorlakson, Dr.
Valdimar J. Eylands, Caroline Gunnarsson, Dr. Thorvaldur Johnson, Hon. Phillip
M. Petursson. Minneapolis: Hon. Valdimar Bjornson. Victorio, B.C.: Dr. Richard
Beck. Iceland: Birgir Thorlacius, Steindor Steindorsson, Rev. Robert Jack.
Subscription $6.00 per year — payable in advance.
TELEPHONE 943-9931
"Second class mail registration number 1667".
Á ferð og flugi
Fátt hefir veitt mér eins mikla ánægju um ævina
eins og að ferðast til útlanda, kynnast íbúunum, lífi
útlendinga og háttum og skoða umhverfi þeirra. Fyrsta
ferð mín til útlanda varð vitaskuld til íslands, ætt-
landsins, sem frændfólkið talaði um og dáði mest allra
landa. Sú ferð var farin áður en millilandaflugið kom
til sögunnar.
Þá var ferðast í rólegheitum; farið með lest til
Montreal stígið þar um borð á stóru farþegaskipi, sem
var marga daga á leiðinni til Skotlands, þannig að
farþegar kynntust hver öðrum; skemmtu sér á marg-
víslegan hátt, og sváfu svö værum svefni í káetum
sínum; síðan var staldrað við nokkra daga í Edinborg
og svo siglt með Eimskipi fslands til Reykjavíkur.
í’erðirnar fram og til baka gáfu fólki tóm til umhugs-
unar og hvíldar, og voru einstaklega ánægjulegar. Bezt
var það, að komast til áfangastaðar alveg óþreytt.
Nú er öldin önnur, hraðinn á öllu óskaplegur;
millilandaflugið komið til sögunnar og tími gefst nú
fáum til að sigla í rólegheitum yfir hafið. Þess hefi ég
saknað á þeim þremur ferðum til íslands, sem ég hefi
síðan verið svo lánsöm að eiga kost á.
Á þessu sumri, sem nú er að líða, var uppihald á
Lögbergi-Heimskringlu í fjórar vikur í stað tveggja,
í þeim tilgangi að lækka útgáfukostnað blaðsins og
greip ég þá tækifærið að fara til London heimsborgar-
innar miklu og höfuðborgar Bretlands. Ekki er gam-
an að vera ein á ferð og var ég svo lánsöm að mín
elskulega systir, Thora Valgardsson frá Moose Jaw,
Saskatchewan slóst í förina með mér. Ekki gafst tími
til að sigla fram og til baka og tókum við því flugvél
frá flugvellinum í Winnipeg 30. júlí kl. 8.45 e. h., sem
flaug hér um bil beint til áfangastaðar.
Ekkert sögulegt gerðist á flugleiðinni; í þröngum
sætunum gátum við lítið talað við farþega. Ekki sást
til jarðar fyrr en við flugum yfir Hebrides eyjar og
lentum skömmu síðar á Prestwick flugvelli á Skot-
landi; þar var staldrað stuttu stund en ekki var hægt
að fara út, til að rétta úr sér. Síðan var flogið til
Heathrow flugvallar nokkrar mílur út frá London.
Þangað komum við kl. 11.15 fyrir hádegi 31. júlí Það
er víst sex tíma munur á tímanum þar og hér.
Ekki hafði okkur komið blundur á auga í þessari
flugferð og vorum því orðnar nokkuð dasaðar þegar
þangað kom. Eitt er vízt að mér varð á mikil skyssa.
Við biðum með öðrum farþegum eftir töskunum okk-
ar, að þær kæmu á rennibelti úr flugvélinni og á hring-
pallinn sem snerist alltaf. Loks kom ég auga á tösku,
sem var alveg eins og mín á stærð og lit; greip hana
þegar og draslaði henni á burt þar sem Thora beið
mín með sínar töskur og ætlaði að fara að leita að
burðarkarli, þá varð mér litið á nafnið sem var á
spjaldhylki eins og á minni tösku og sá þá mér til
mikillar skelfingar að þar var ekki mitt nafn. Ég burð-
aðist nú með töskuna til baka og sá þar virðulegan
mann sem var að tala alvarlega við borðalagðann
umsjónarmann, en mín taska hringsnerist ein á hring-
beltinu. Ég bað auðmjúklega fyrirgefningar og hinn
borðalagði gerði gott úr öllu saman og töskueigandinn
fyrirgaf mér.
Við fundum nú burðarmann sem kom farangri
okkar á „bus“ sem flutti okkur og aðra farþega til
Victoria Station í London borg. Mig minnir að sú vega-
lengd sé um 15 til 20 mílur, að minnsta kosti höfðum
við tíma til að jafna okkur eftir þetta ævintýri. Þar
fundum við strax bílstjóra sem flutti okkur til gisti-
húss okkar, sem var á Great Russell stræti í miðbiki
borgarinnar.
Við höfðum nokkra enska skildinga með okkur og
gátum því greitt bílstjóranum og öðrum fyrir snún-
inga, en það fyrsta sem við gerðum var að fara í Lloyd
banka, sem þar var skammt frá til að fá dollurum skipt
fyrir ensk pund, shillings og pennies til að greiða fyrir-
fram fyrir gistinguna í næstu tvær vikurnar.
Því fylgir nú nokkur vandi fyrir ókunna að læra
að verzla með svona peningum, ekki sízt vegna þess að
einmitt um þetta leyti er verið að breyta peningunum
í samræmi við decimal kerfið. Enn voru 12 pennies í
1 shilling og 20 shilling í einu ensku pundi, en nú var
búið að steypa pening sem var á stærð við tveggja
shilling pening, en sá var hornóttur og hafði gildi tíu
shillinga, og benti skrifstofukona gistihússins okkur
sérstaklega á, að taka eftir mismun á tveggja shillinga
pening og 10 shillinga pening. Við reyndum líka að
festa í minni að 6 pennies er um 7 cents 2 shillings um
25 cents og eitt pund um $2.50.
Þennan fyrsta morgunn í Lundúnum vorum við
ekki þess megnugar að hugsa um peninga eða annað
þar í borg. Fyrst var að komast í bað og svo í rúmið
og sofa úr okkur ferðaþreytuna og úr þeim dúr vökn-
uðum við ekki fyrr en komið var að kveldi. Nóg var
að matsöluhúsum umhverfis og eftir kveldverð tókum
við að skipuleggja ferð okkar um borgina næsta dag.
Þegar við vorum að skoða kortið af borginni komst
ég að því að hvorug okkar höfðu náð réttum áttum,
sem er svo áríðandi þegar komið er á ókunnan stað,
og náðum þeim aldrei eftir það, en komumst þó allra
ferða okkar en meira um það í næsta blaði. — I. J.
Memorial Tribute to Lauga Geir
Friends and admirers of the
late Lauga Geir have donated
an electric organ to the Borg
Home, at Mountain, North
Dakota, in her memory. The
dedication ceremony, con-
ducted by Pastor Manson,
took place at the Home on
June 28, 1970 at which the
organ was played by the
organist Mrs. Wm. Olgeirson,
Mrs. G. Jonasson and Mr.
Russell Block, Vocal solos
were rendered by Curtis Ol-
afson, Mr. Krist Benson and
Mrs. Miles Davis, and the
following dedication speeches
delivered by Mrs. Alvin Melsted and Dr. Harvey Jacobson,
Director of University Relations and Associate Professor of
Journalism at the University of North Dakota.
MRS. ALVIN MELSTED:
Lauga Geir
Teacher — Auihor — Clubwoman — Hisiorian — Translaior
Shortly before Lauga Geir
passed away she wrote her
autobiography f o r Sandra
Matthiasson, her niece, which
gives an excellent insight into
her early childhood. I will use
parts of it for this tribute to
Lauga.
Lauga was born on Friday,
April 13, 1888, the daughter
of Mr. and Mrs. Johann Geir.
Her mother, Anna Jonsdott-
ir, was then a widow, her hus-
band had died in September
1887.
Her mother had come alone
from Iceland in 1882 and had
met on the boat a widower
with two sons, by the name
of Johann Geir Johannesson.
The boat landed in New Ice-
land, north of Gimli, Mani-
toba. The immigrants had
waited almost two years for
an Icelandic minister to come
to the settlement. Rev. Jon
Bjarnason arrived and mar-
ried five couples under the
big trees at Nyja Island (New
Iceland). One of the five were
Lauga’s parents. They left
New Iceland, seeing no future
there and migrated to North
Dakota in 1882, homesteading
in the Eyford vicinity. After
the first winter they built a
two room shanty (as Lauga
called it) and there all five
children were born. David
Jonsson and Thordis raised
Lauga from the time she was
nine months old, as these
were difficult times for
Lauga’s mother, then a wid-
ow.
In the year 1896 an epidem-
ic took all three of her sisters
in two weeks and in the year
1905 three of her foster sisters
died.
Lauga’s education started at
the age of 8 at a rural school
two miles away. She attended
Valley City College in 1908-
11. Following that she taught
at Mouse River. She said,
“these were the best years of
her life”. She taught rural
school at Mountain and at-
tended the University of
North Dakota in 1920-23, re-
ceiving her bachelor’s degree.
Later she received her mast-
er’s degree from UND. Other
places she taught were Win-
nipeg (Bjamason’s Academy),
Park River, Bottineau, Lang-
don and Gardar.
Lauga was the author of a
pageant, entitled “Manifesta-
tions of Icelandic Heritage in
Pembina County” presented
at the 75th anniversary of the
Icelandic settlement in North
Dakota in 1953. Also she
wrote the play which was
published in book form en-
titled “In the Wake of the
Storm”, depicting the life of
Icelandic pioneers in North
Da'kota. This play won first
prize in a play writing con-
test sponsored by the Winni-
peg chapter of Imperial Order
of the Daughters of the Em-
pire. It was produced at Win-
nipeg, Gimli, Lundar, Arborg
in Canada, and Gardar and
Mountain in North Dakota.
Theodore Thorleifson of Gar-
dar directed the productions
in Gardar and Mountain in
1956. As Bovee has said,
“Books only partially repre-
sent their authors; the writer
is always greater than his
work”.
Lauga was a member of the
Gardar-Mountain unit of the
P e m b i n a County Pioneer
Daughters, and I’ve been told
she was secretary for many
years and wrote such interest-
ing and entertaining minutes.
She was also a member of the
National Writers Club. Lauga
was a member of Pi Lambda
Theta, a national honorary
professional association. She
was a member of the Eyford
Ladies Aid and a life mem-
ber of the Gardar Lutheran
Church.
Lauga translated from the
Icelandic language many im-
portant and historical public-
ations, including the bylaws
of the various churches in the
community.
Lauga wrote the historical
entries of some communities
for the Pembina County Cen-
tennial celebration recently.
She was also writing other
historical data for the Pioneer
Daughters. Lauga wrote many
a r t i c 1 e s for the Logberg-