Lögberg-Heimskringla - 08.10.1970, Blaðsíða 1

T
THJODMINJASAíNI0,
REYKJAV I K,
ICE L AND .
Hö gberg - ® etmsfer ingla
Stoínað 14. jan. 1888 Stoínað 9. sept. 1886
84. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 8. OKTÓBER 1970
NÚMER 36
Mrs. Isfeld Honored
Fréttir fró Seottle I "folklorama 1970"
Seattle Nordic Festival, 1970.
There was a capacity audi-
ence on hand at the Parish
Hall, First Lutheran Church
as members of the congrega-
tion, young and old flocked
to an afternoon reception
Sunday, Sept. 27, to honor
Mrs. Bjorg Isfeld, who has
given up her position as Choir
director and Church organist
after twenty-five years of
faithful and efficient service.
The Rev. J. Arvidson, pas-
tor of the First Lutheran
Church was chairman, wel-
FOR THE FIRST time details
of Home Economies Educa-
tion in Manitoba have been
compiled in one report. The
study was undertaken “in
order to evaluate the past, to
view the present in perspec-
tive and to provide guidelines
for the future of the move-
ment.”
In education, it is obvious
that one reads many books
and articles. It is quite rare,
in my opinion, to read a book
which was a thesis for a mas-
ter’s degree in education to
be both interesting and in-
formative for the general
reader attributes not usually
associated with this type of
document.
As a home economist it was
extremely interesting to read
and become familiar with the
deveiopment of home eqo-
nomics e d u c a t i o n as it is
comed the people and con-
ducted devotions.
Dr. and Mrs. V. J. Eylands,
who have been her co-work-
ers for almost all of these
years, came from Rugby, N.D.
to be present on this auspici-
ous occasion. Dr. Eylands
gave the address of tribute to
Mrs. Isfeld, entertained the
audience with his ha'bitual
charm and added gay touches
of humour. He spoke of the
excellence of Mrs. Isfeld’s
work in music in the church,
of her dignity and efficiency,
of her faithfulness and will-
ingness to sacrifice much of
her time and energy to the
onerous duties of being at
hand not only for services and
choir practices but also for
countless o t h e r occasions,
such as funerals and wedd-
ings, often with short notice
and in all kinds of weather.
Mr. R. P. Frederickson sang
“He that dwelleth in the se-
cret place”; Mrs. Pearl John-
son sang “Love never faileth”,
and in intx^oducing her song,
she paid warm tribute to Mrs.
Fi amhald á bls. 2.
known today. From a his-
torian’s point of view it is
amazing to note the great in-
fluence home economics and
home economists have had in
Manitoba’s development.
Framhald á bls. 2.
Þessi félagsskapur Norður-
landamanna, hefur árlega eflt
til hátíðahalds í Seattle Cen-
ter síðan árið 1962. í ár var
t í m inn 16-23 ágúst. Allar
fimm Skandinava þjóðirnar
unnu sameiginlega að þessu
fyrirtæki. íslendingafélagið í
Seattle annaðist um þátttöku
íslendinga.
Þann 16. des. var byrjað
með skemmtiskrá þar sem
hver þjóð gjörði sitt hlutverk.
Fyrir hönd íslendinga söng
Tani Björnson af sinni snilld.
Hin fallega íslenzka prinsessa,
Marjorie Olason var gjörð
kunnug og einnig ræðismaður
íslands fyrir Washington ríki,
Marvin Jonsson.
Hver þátttakandi þjóð hafði
sýningastofu fyrir sig. Hlut-
verk íslendinga var aðallega
„s ö g u 1 e g t“ (historical). Til
sýnis voru margskonar skraut-
munir, upphaflega frá Islandi,
einnig upphleypt land-kort,
málaðar myndir og sögulegar
upplýsingar um landið.
Sérstakt þakklæti ber að
votta frú Guðríði Bergvinson.
Hún lánaði mikið af merkileg-
um munum, bæði sem hún
átti fyrir og margt sem hún
var nýkomin með frá íslandi.
Marjorie Olason, sem „Miss
Iceland“ var mjög aðlaðandi
og hjálpsöm. Klædd í íslenzk-
um þjóðbúning. Var hún á
staðnum á hverjum degi og
tók þátt í mörgum athöfnum.
Gestabók íslendinga sýndi
1615 nöfn frá 24. löndum.
20. ágúst var sérstaklega til-
einkaður Íslendingum. Þá um
kvöldið fór fram skemmtiskrá
undir beru lofti, í yndislegu
veðri. Þar stjómaði prinsess-
an prýðilega. Tani var for-
söngvari er fólkið söng „The
Star Spangled Banner“ og „Ó
Guð vors lands“, Stutt ávarp
flutti ræðismaður, Jón Marvin
Jónsson. Marjorie Prinsessa
s k e m m t i með harmoníku
spili, einnig tveir ungir nem-
endur hennar.
Nokkrar konur, í íslenzkum
þjóðbúningum komu fram og
eins sex stúlkur, í nýtísku
klæðnaði, nýkomnum frá ís-
landi. Frú Ruth Sigurdson út-
skýrði þessa búninga.
Enn var skemmt með hljóð-
færaslætti. Ungfrú Christine,
dóttir Mr. og Mrs. Bjarna Ola-
son, lék prýðilega á fiðlu og
var aðstoðuð af Steve Kemp-
er.
Þetta var góð kvöldskemmt-
un. Og Islendingar tóku einn-
ig drjúgan þátt í skemmtiskrá
siðasta daginn og í skrúð
göngu.
Hreyfimyndir frá þessum
fimm löndum, bæði fallegar
og fræðandi, voru sýndar ó-
keypis, alla dagana.
Hátíðarhöld þessi vekja á-
huga fólks um gömlu löndin
og á íslandi ekki sízt.
* * *
Ragnar Bjarnason, frá Is-
landi, dægurlaga söngvari
(Night Club Singer) Skemmt-
ir á dans samkomu í Norway
Center Seattle, þann 23. okt.
1970, frá 9 e.h. til 1. eftir mið-
nætti.
The Icelandic Club of Se-
attle annast um þessa sam-
komu. Ágæt skemmtun! Fjöl-
mennið!
Heimsókn iil Siafholis,
elliheimilisins
í Blaine, Washingion
Þann 20. sept. 1970, var
dagurinn er kvenfélagið
Eining í Seattle, annaðist um
heimsókn til Stafholts.
Árlega hafa þær heiðurs-
konur gengist fyrir skemmti-
skrá og veitingum, til að
gleðjast með fólkinu á þessu
góða heimili. Þettá var 17
ferðin.
Framhald á bls. 2.
Marjorie Olafsson
A History Of Home Economics
Educafion In Manitoba
1826-1966 by Johanna Gudrun Wilson, 1969, 294 pg. $4.75,
reviewed by Judy D. Wainwright, Lecturer, Family Studies,
Faculiy of Home Economics.
The aulhor of this book is the daughter of the late
Captain J. B. Skaptason, formerly Director of Fisheries and
his wife Johanna Gudrun Skaptason of Winnipeg. She grad-
uated from the Universily of Manitoba wiih a B.Sc., H.Ec.
degree in 1945, B.Ed., in 1954 and M.Ed., in 1966.
She has taught in Winnipeg schools and is presently
head of the Department of Home Economics at Vincent
Massey Collegiate.
Winnipeg borg hélt upp á
100 ára afmæli Manitoba,
fyrstu vikuna í ágúst með því
að bjóða öllum þjóðflokkum
í borginni að taka þátt í það
sem var nefnd „Folklorama".
Mátti hver flokkur velja það
sem átti að fara fram hjá sér
í fimm kvöld, frá kl. 6 til 12.
Voru 22 þjóðflokkar sem gáfu
sig fram og hvor flokkur átti
að kjósa unga stúlku sem átti
að keppa um „Queen of the
Folklorama“.
Leiðinlegt þykir mér að
segja frá því að það var ekki
hægt að fá nokkurn íslenzkan
félagsskap til að taka þetta
að sér. Var mér í seinasta
lagi símað og var ég beðin að
reyna að fá íslenzka Unitara
Kvenfélagið að taka þetta að
sér.
Við komum okkur saman
um að reyna að gera það, þó
að við værum ekki nema 12
starfandi konur. En þegar
kom að 3. ágúst voru 6 af
okkar meðlimum burtu úr
bænum og ómögulegt fyrir
þær fáu sem eftir voru að
taka það að sér. Var því leið-
inlegt að íslendingar tóku
ekki þátt í þessu. „Folklor-
ama“ var svo vel sótt að það
er talað um að hafa það aftur
næsta ár.
Þegar var dæmt um fégurð-
ardi'ottninguna, hlaut íslenzka
stúlkan annan prís og var
nefnd „First Princess“. Hún
heitir Lucille Arnason, og er
dóttir Valda M. Arnason og
konu hans Jónu, sem búa á
Gimli. Stundar hún nám á
Manitoba University.
Mætti ég bæta því við að
systir hennar Jo-Ann vann
fyrstu verðlaun í fegurðar-
drotningar samkeppninni á ís-
lendingadeginum á Gimli í
sumar. Ég óska þem báðum
til lukku.
Krisiín R. Johnson.