Lögberg-Heimskringla - 10.12.1970, Blaðsíða 1

T H JOOM IfiJASAí NI0»
FitYK JAV I K,
I CCLANC .
ftetmsfertngla
Stofnað 14. jan. 1888
Slofnað 9. sept. 1886
84. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 10. DESEMBER 1970
e NÚMER 45 og NÚMER 46
GLEÐILEG JÓL OG FARSÆLT NÝAR

Dr. VALDIMAR J. EYLANDS:
Guðdómleg „goðsögn"
Jólin hafa ávalt verið, og eru enn, hin mesta fagnaðar-
hátíð manna. En þó virðist svo, að mörgum sé lítill fögnuð-
ur í huga, er þau nálgast. Einmitt þá eru menn oft ama-
samir og önugir, fremur venju. Aldrað fólk telur að allt sé
á hraðri afturför. Jólahald nútímans er ekki nema svipur
hjá sjón, segir það, við það sem áður var. Nú er allstaðar of
mikið skrölt og brölt, of mikill ys og þys. Þeir sem hafa
f.lárráð, eyða peningum umfram efni, buddan nær ekki eðli-
legri lögun og innihaldi fyrr en einhverntíma seint í janúar,
og kanske ekki einusinni þá. Þeir sem ekki hafa peningaráð,
geta bókstaflega ekki verið menn með mönnum, á jólunum.
Menn borða of mikið, drekka sér til óbóta, og skemmta sér
oft ósæmilega. Kynslóð er að alast upp í landinu, sem hefir
ekki minnstu hugmynd um hið eiginlega innihald jólahá-
tiðarinnar. Börn fagna ekki þeirri gjöf sem Guð gaf á fyrstu
jólum, en hlakka til að fá sjálf margvíslegt glingur í jóla-
gjöf. Jólahald nútímans er einungis umbúðir, og þegar þeim
er flett af, þá er innihaldið ekkert — nema gömul goðsögn,
sem fer fyrir ofan garð og neðan, og er utanveltu við hring-
iðu nútímalífsins.
Nokkur sannleikur er í ofanskráðu, en það er ekki allur
sannleikurinn. Á öllum öldum hafa þeir uppi verið sem
starblíndu á hismið, og sáu ekki kjarnann í þessu efni.
Sannleikurinn er sá, að jólasagan, og sá boðskapur sem henni
er tengdur, er eina ljósið sem bregður birtu yfir vegferð
mannanna, eins og hún er, og eins og hún mun verða.
Ef þú vilt leyfa mér að sannfæra þig um þetta, lesari
góður, þá komdu með mér á ofurlitla gönguför. Þú getur
reyndar setið kyrr, eins og þú sért að horfa á sjónvarp.
Við skulum heimsækja málverkasöfn og höggmynda-
söfn í einhverri af stórborgunum, og athuga hvemig hinn
upphaflegi jólaviðburður hefir stýrt huga og hönd ýmissra
snillinga myndlistarinnar, er þeir leituðust við að túlka
jólasöguna í málmi, lit og línum.
Við skulum koma inní einhverja sönghöllina, eða hlusta
á góðan kirkjukór. Finnst þér ekki merkilegt hvernig „goð-
sögn“ jólanna hefir lyft hugsun hinna mestu snillinga
hljómlistarinnar í hæstu hæðir, er þeir sömdu helgisöngva
sína, sönglög og sálma?
Við skulum koma inní fangelsi, þar sem menn eru inni-
lokaðir vegna afbrota sinna. Ef nokkur bjartur blettur er
til á vegferð á slíkra manna, þá er það einmitt jólahátíðin.
Við skulum fara út á vígvellina. Vissulega eru það ólík-
legir staðir til að bera vitni um áhrif jólanna. En jafnvel
á þeim slóðum þar sem menn telja sig alls ekki kristna,
veigra þeir sér við því að roða vopn sín banablóði, á aðfanga-
dagskvöld jóla, eða á jóladaginn.
Við skulum koma við á kristnu heimili, þar sem ein-
hver meðlimur fjölskyldunnar hefir verið lengi fjarverandi,
en hefir komið heim um jólin. Sjáðu sólskinið á andlitum
foreldranna, og fögnuðinn í hjörtum allra á heimilinu. Taktu
eftir þegar fjölskyldan setzt að borðum, og hlustaðu á bæn-
arorðin og þakkargjörðina.
Við skulum koma við í húsi sorgarinnar. Sigð dauðans
hefir nýlega sniðið einn ástvinanna af meiði lífsins. Hlust-
aðu á huggunaorðin sem þar eru töluð í nafni hans sem
fæddist á jólunum: „Hjarta yðar skelfist ekki . . .“ „Eg lifi,
þér munuð lifa . . .“ „verið óhræddir . . .“
Við skulum líta á eitt eða tvö landsvæði, þar sem ham-
farir náttúrunnar hafa tortímt þúsundum mannslífa, eins og
nýlega hefir borið við í Pakistan eða Suður-Ameríku.
Kristnar þjóðir keppast við að senda margvísleg hjálpar-
meðöl, og safna stórfé, til líknar hinum bágstöddu í anda
hans sem fæddist á jólum til að verða fyrstur manna, er
kenndi þann reginsannleika, að allir menn eru bræður, og
að þeim ber að vera miskunnsamir og kærleiksríkir.
Framhald á bls. 2.
I HEARD THE BELLS ON CHRISTMAS DAY
I heard the bells on Christmas Day
Their old, familiar carols play,
And wild and sweet the words repeat
of ‘Peace on earth, good will to men!’
And in despair I bowed my head;
‘There is m> peace on earth,’ I said,
‘For hate is strong and mocks the song
Of peace on earth, good will to men!’
Then pealed the bells more loud and deep!
‘God is not dead; nor doth he sleep!
The wrong shall fail, the right prevail,
With peace on earth, good will to men!’
— Henry Wadsworlh Longfellow.
ÞAÐ HEYRIST KLUKKNA HLJÓMUR SKÆR
Það heyrist klukkna hljómur skær
að helgi jóla dregur nær. —
Hann ómar þýtt, og boðar blítt
,Guðs frið á jörð og farsæld manns!1
En höfuð beygir harmur sár,
því hér er aðeins blóð og tár,
og ’-.Jrið eitt, fékk óðnum breytt
um frið á jörð og farsæld manns.
Þá hljóma klukkur hátt og snjallt
,Guð heyrir, sér og skilur alt —
því rangt skal smáð, og rétti náð
og friður ríkja um frjálsa jörð!‘
— Ragnar Stefánsson.
Dr. Philip M. Pélursson lét L.-H. vinsamlega í té þetta fallega jóla-
kvæði Longfellows, í snjallri þýðingu Ragnars heitins Stefánssonar.
Bréf fró séra Robert Jack
Tjörn Vaínsnesi, V.-Hún., Iceland, 20. nóv., 1970.
Kæra Ingibjörg og
lesendur L.-H.
Haustvinnu og góðviðri er
lokið og nú er vetur í al-
gleymingi með strórhríð og
stormi. Á meðan ég skrifa
þetta er síminn bilaður og
þess vegna er ekkert samband
bæja á milli eða við umheim-
inn. Það eru fimm rafur-
magnsvinnumenn hér og kom-
ast þeir ekkert vegna veðurs
og hafa þeir verið til heimilis
hér í nokkra daga nú. Það
er eins gott að við höfðum
safnað í hlöðu í haust, þannig
að matur er til, því næsta
búð er 22 mílur í burtu.
Allir vegir eru ófærir og
verður ekkert gert til að
hreinsa þá fyrr en veðrið
batnar. Anriars gengur allt
sinn vanagang.
1. des. Ég er nýkominn úr
Reykjavík og þangað fór ég
fyrir viku. Fyrir tveimur dög-
um var símað til mín frá
Winnipeg. Þá var kl. hér 10
fyrir hádegi, og hjá ykkur í
Manitoba kl. 4 að morgni. Ég
heyrði ekkert í þeim sem
símaði. Eftir klukkutíma eða
svo fékk ég símskeyti um að
síma strax til Winnipeg í
númerið 775-0649 og spyrja
e f t i r Jóhannesi Árnasyni.
Ekki datt mér í hug að reyna
aftur héðan frá Tjörn, og þess
vegna varð ég að leggja af
stað til Hvammstanga. Þang-
að er góður spotti og vegur-
inn var stór hættulegur —
eins og skautasvell.
Mér skildist á skeytinu að
Jóhannes þyrfti að tilkynna
dauðsföll. Ég náði í Montreal
frá Hvammstanga og sagði
‘operator’ frá þessu. Hún var
mjög hjálpsöm og hringdi í
númerið í Winnipeg. Krakki
kom í símann og var spurt
hvort að Mr. Aranson væri
heima. „Nei“, sagði litla stúlk-
an. „Hann fór ofan í bæ.“
„Hvenær kemur hann aftur?“
spurði ‘operator.
Framhald á bls. 2.
íslenzkir læknar
heiðraðir
Dr. O. W. Johnson
Dr. C. G. Johnson
Rúmlega þ ú s u n d manns,
frá Rugby, N. D., og nærliggj-
andi sveitum, söfnuðust í leik-
fimishöll Rugby bæjar, föstu-
daginn 23. október, s. 1., til að
heiðra tvo íslenzka lækna, þá
bræður, ólaf og Kristján
Johnson, (O. W. og C. G.) sem
að samanlögðum starfstíma
hafa veitt þessu héraði 70 ára
læknisþjónustu. Hugmyndin
um þessa samkomu reis upp
eins og hafalda á lygnum sjó,
án sérstaks tilefnis, nema
þeirrar tilfinningar almenn-
ings að tími væri komin til
að votta þessum mönnum
þakkir fyrir langa, dygga, og
óeigingjarna þjónustu, bæði
að heilbrigðismálum, og al-
m e n n u m framfaramálum
byggðarinnar.
Viðstaddir á ræðupalli, auk
heiðursgestanna, og eigin-
kvenna þeirra, voru ýmsir
leiðtogar og framámenn, inn-
an og utan sveitar. Sumir
gestanna voru langt að komn-
Framhald á bls. 2.