Alþýðublaðið - 29.01.1961, Blaðsíða 4

1
EISENHOWER, fyrrverandi
Bandaríkjaforseti, var angur-
vær, er hann lét af enibætti
hér á dögunum, en samkvæmt
því, sem Nevv York Times seg-
ir, var það ekki sú tilfinning,
Eisenliower
sem ýmsir af fyrirrennurum
hans fundu helzt í sambandi
v:ð forsetaembætíið, og gefur
blaðið nokkur dæmi um það.
Einn af fáum Bandan'kja-
forsetum, sem geðjast að
emibættinu, var Theodore
Roosevelt, sem ..skemmti sér
prýðilega í Hvíta húsinu“. En
aðrir létu hafa eftir sér orð.
frumvarp
tii erfðalaga
LAGT hefur verið fram á al-
Jjingi stjórnarfrumvarp til
eríðalaga. Er það mikill bálkur,
•62 grehiar í 10 fcöflum. Um leið
eru flutt frumvörp um breyting
ar á lögum um réttindi og skyíd
tir hjóna, lögum um sldpti á
dánarbúum og féiagsbúum o.fh,
og lögum um ættaróðal og erfða
ábúð.
Þá flytur menntamálanefnd
Nd. frumvarp um kirkjuorgan-
lejkara og söngkennslu í barna-
og unglingaskólum utan kaup-
staða; sama nefnd flytur að
nýju frumvarp um bókasafns-
sjóð og fjárhagsnefnd deiidar-
innar fiytur frumvarp um
breyting á 3ö<yuin um Kirkju-
byggingasjóð. Loks fiytja }»e>r
Lúðvfk Jósefsson og Karl Guð-
jónsson fruinvarp um ierð-
flokkun á nýjum fiski.
sem sýna allt frá vonbrigðum
til viðbjóðs og fjandskapar. •
George Washington:' — Ég
vildi heldur liggja í gröf
minni en vera forseti.
John Adams: —- Ef ég ætti
að lifa lífi mínu aftur/mundi
ég heldur vera skósmiður en
amerískur stjórnmálamaður.
Thomas Jefferson: — Næst
æðsta staða stjórnarinnar er
virðuleg og auðveld; æðsta
staðan er -ekkert nema frá-
bær eymd . . . Ég er þreyttur
á stöðu, þar sem ég get ekki
gert neitt meira gagn en marg
ir aðrir, sem gjama vildu hafa
hana. Fyrir sjálfan mig hefur
hún ekkert annað í för með
sér en vaxandi strit og dag-
legan vinamissi.
James K. Polk: — Ég hef
únnið mikið starf og kalla'ð
yfír mig mikla ábyrgð. Satt
að segja strita ég mest af öll-
um í þessu landi, þó að ég
sé í háu embætti... Ég er
visg tim, að ég \rerð hamingju-
samari maður, þegar ég hef
látið af störfum, heldur en þau
fjögur ár, sem ég hef gegnt
æðstu stöðu, sém landar mm-
ir getá veitt.
Abraham Lincoln: — Ef það
er eins erfitt að vera æðsti
maður helvítis, eins og það,
sem ég verð að þola hér, gæti
ég fundið hvöt ,hjá mér til
að vorkenna Satan sjálfnm.
James A. Garfield: — Guð
minn góður, hvað er það við
þessa stöðu, sem getur fengið
nokkurn mann til að sækjast
eftir henni.
Grover Cleveland: —Ég er
orðinn þreyttur á-skömmum.
Ég ætla að reyna hvernig það
er að vera raunverulega sjálf-
stæður maður, iþví að bað er
hver amerískur borgari.
Woodrow W-ilson: — Það
koma fyrir indælar stundir,
þegar ég gleymi því, að ég er
forse.ti Bandaríkjanna.
Herbert Hoover: — Á end-
anum hefur forsetinú í vax-
andi mæli orðið sá, sem allt
mæðir á.'einkum ef eitthvað
hefur gengið úrskeiðis.
Harry S. Truman: — Ég
kann enga aúðvelda leið til að
\rera forseti. Það er meira en
full atvinna og þær sturidú
eru fáar, en maður getur hvílt
s’g '... í allri sögutíni hafa þeir
sem mest hafa reynt til að
gara bað, sem rétt er, oft verið
ofsóttir, rangtúlkaðir eða jafn
vel nrntir.
Hins vegar sagði Eiseahow-
er nýlega. að „forsetaembætt-
ið hafi ekki verið erfiðara en
ég bjóst við“
4 29. jan. 1961 — Alþýðublaðið
Benedikt Gröndal skrifar
SJSVS HELGJNA
NORÐUR undir Eystrasalts
strönd í Austur-Þýzkalandi
stendur tlærinn Greifsjwlald.
í>ar er starfandi Ernst-Moritz-
Arndt háskólinn, og við þann
skóla er sérstök stofnun
'helguð norrænum málefnum.
Forstöðumaður hennar er Dr.
Bruno Kress, sem margir ís-
lendingar kannast vel við.
Hann dvaldist hér á landi fyr-
ir stríð og var þá einn harð-
vítugasti nazisti í landinu. Nú
hefur hann (fundið náð og
trúnaðarstarf í örmum komm-
únista austan tjalds.
Hin norræna stofnun, sem
Dr. Kress veitir forstöðu, hef-
ur ekki aðeins áhuga á sögu
og bókmenntum íslendinga,
heldur lætur sig einnig skifta
samtíðarmál okkar og pólitík.
Hún er með öðrum orðum ein
af áróðursmiðstöðvum komm-
únista fyrir Norðurlönd.
Nú gerðist sá merkisviðburð
ur í Greifswald snemma á
síðasta ári, að félagi Brynjólf-
nr Bjarnason, aðalritari
flokksins í Reykjavík, með-
limur miðstjórnar hins sósíal-
istíska sameiningarflokks ís-
iands og fyrrum kúltúrminist-
er, kom í heimsókn. Vafalaust
hefur svo tignum gesti verið
vel. fagnað, enda þótt hann
hafi ekki verið neinn vinur
Bruno Kress, þegar sá síðar-
nefndi var agent Hitlers á ís-
landi. Hvað um það, félagi
Brvnjólfur var kominn til að
hálda fyrirlestur um sögu ís-
lenzku verkalýðshreyfingar-
innar.
^ Hvað sagði Brynj-
ólfur í Greifswald?
Og þá komum við að efn-.
inu, fyrirlestri Brynjólfs yfir
Dr. Kress og vinum hans í
Greifswald. Því miður hafa
örlögin séð urn, að Héðinn
Valdimarsson gat ekki hlustað
á Bryniólf eða frétt af erindi
hans. Ef svo hefði verið, er
hætt við að nokkur eftirleikur
hefði orðið,
Það fir sem sé merkilcgast
við erindi Brynjólfe, að liann
skýrði hinum þýzku áheyrend
um frá, að það hefði verið
sáníkvæmt ákvörðununt 7.
þings Komintera I Moskvu,
sem ísienzkir kommúnistar
tóku að reyna sameiningu við
Aiþýðuflokkinn og tókst að
fá Héðin og félaga hans til að
kljúfa flokkinn en mynda
Sósíalistaflokkinn.
Með þessu erindi sínu hef-
ur Brynjólfur staðfest svart á
hvítu það, sem Alþýðuflokks-
menn hafa haldið fram í 23 ár,
•en kommúnistar ávallt mót-
mælt og talið fjarstæðu. Klofn
ingur Héðins var einn örlaga-
ríkasti atburður í stjórnmála-
sögu íslands, sem gerbreytti
styrkleikahlutföllum flokk-
anna og hefur haft megin-
áhrif á íslenzka pólitík til
þessa dags. Og nú viðurkenn-
ir þáverandi formaður Komm
únistaflokksins, ekki hér á ís-
landi, heldur í erindi í Aust-
ur-tÞýzkaiSandi, að þessji af-
drifaríka þróun í íslenzkum
stjórnmálum hafi gerzt vegna
fyrirskipunar austan frá
Moskvu, sem íslenzkir komm-
únistar hlýddu!
Það er liðinn tæpur aldar-
fjórðungur, síðan allt þétta
gerðist, en það er mönnum
enn í fersku minni. Kommún-
istar klufu sig formlega út
úr Alþýðuflokknum 1930 og
stofnuðu sinn eigin flokk.
Þeim hefði aldrei dottið í hug
að sameinast Alþýðuflokknum
aftur eftir aðeins 6—7 ár, ef
þeir hefðu ekki fengið fyrir-
skipun um svo ólíklega stefnu
frá húsbændum sínum utan-
lands. En á 7. þingi Komin-
tern, alþjóðasamtaka kommún
ista, var sú stefna ákveðin að
i-eyna sameiningu við .iafnað-
arm.enn, og forustumenn ís-
lenzkra kommúnista hlýddu.
Á árunum 1936—38 var fyr
irskipunin úr austri fram-
kvæmd, og því miður reyndust
Héðinn og fleiri ginnkeyptir
fyrir þessari nýju baráttuað-
ferð kommúnsta. Albýðublað-
ið barðist þá af oddi og egg
gegn þessari geigvænlegu þró-
un, og hélt blaðið því fram
hvað eftir annað, að hér væri
um að ræða fyrirskÍDanir frá
öðrum löndum, hluta af al-
þjóðastefnu kommúnista.
Þjóðviljinn var óskaplega
hneykslaður á þessum skrif-
um Alþýðublaðsins. í ritstjórn
argrein 24. iúní 1938, sem
vafalaust var skrifuð af Ein-
ari Olgeirssyni, sagði svo:
„Sálarástand Alþýðublaðs
piltanna var með lakasta
móti í gær. Fylltu þeir dálk
eftir dálk með alls konar
óráði og ofskynjunum. Geng
ur þetta svo langt, að þeir
sjá leiðandi menn Komm
únistaflokksins upp í Reyk-
holti, rýnandi í fyrirskipanir
frá Stalín um að innbvrða
Héðin Valdimarsson þegar
í Kommúnistaflokkinn ..
Og hinn 27. október sama ár
sagði enn svo í leiðara Þjóð-
viljans:
. mikill hluti af kosn-
ingabaráttunni var taum-
laust kommúnistaníð og
„Móskva“ sögur. fslenzk al-
þýða er ekki sá skynskift-
ingur að hún taki slíkar ,,-rök
semdir“ gildar“.
Þetta sagði Þjóðviljinn þá,
og eitthvað svipað segir hann
alla tíð. En nú héfur Brynjólf-
ur Bjarnason sjálfur viður-
kennt, að „óráð og ofskynj-
anir“ Alþýðublaðsins voru
hreinn sannleikur. Brynjólfur
sagði svo í erindi sínu í Greifs
wald:
„Eftir 7. þing Komintern ár
ið 1935 varð mikil breyting á
baráttuaðferð Kommúnista-
flokks íslands. Baráttan fyrir
sameiningunni tók sér nýjar
myndir. Fram að þeim tíma
var sameiningarbaráttan tak-
mörkuð við hina daglegu bar-
áttu verkamanna fyrir hags-
mununi sínum, það var sam-
eining ,,að neðan“ undir for-
ustu Konunúnistaflokksins í
verkföllum og baráttu hinna
latvinnulausu. Nú byrjaði
flokkurinn að berjast fyrir
sameiningu við Alþýðuflokk-
inn sem slíkan og hina rót-
tækari aðila Framsóknar-
flokksins, til varnar lýðræð-
inu gegn hinum faísistísku öfi-
um, sem þá voru í sókn um
alian heiminn“.
& Upp komast svik
um síðir
Héreftir getur enginn sagn-
fræðingur skrifað um atburði
ársins 1938 án þess að taka til-
lit til þess, sem Brynjólfur
Bjarnason upplýsti í erindi
sínu í Greifswald. Það er nú
óvéfengjanleg staðreynd I
sögu okkar, að einn afdrifa-
ríkasti viðburður stjómmála-
sögunnar á þessu árabili, klofn
ingur Alþýðuflokksins, gerðist
samkvæmt fyrirsldpun frá
Komintern, sem Brynjólfur,
Einar og félagar hlýddu.
En hvað segja þeir, sem
fylgdu Héðni í þessu ævin-
týri? Trúðu þeir ekki fullyrð-
ingum Þjóðviljans þess efnis,
að „Moskvusögur” Alþýðu-
blaðsins væru „óráð og of-
skynjanir"? Hefðu þeir gengið
í hinn nýja fiokk, ef þeir
hefðu vitað, hvað stóð á bak
við þetta allt, að tilgangur-
inn var aðeins nýr og stærri
kommúnistaflokkur, eins og
raun hefur á orðið?
Og hvað ségja þeir, sem
ekki trúa Alþýðublaðinu nú á
dögum, er það enn bendir á
hið sanna eðli kommúnista?
Hefur blaðið ekki alveg eins
rétt fyrir sér í dag og 1938
um þessi mál?
Margt er fleira athyglisvert
við erindi Brynjólfs í garði
Bruno Kress. í heild sýnir það,
hversu ofboðslega sögufölsun
kommúnistar stunda til að
blekkia fólk. Samkvæmt frá-
sögn Brynjólfs eru allar hags-
bætur verkalýðsins á íslandi
kommúnistum að þakka,
meira að segja vökulögin. Al-
þýðuflokkurinn var a.lltaf að
berjast gegn verkalýðnum,
skipuleggja verkfallsbrot,
ldjúfa og svíkja. Kommúnist-
Framh. á 12. síðu..