Alþýðublaðið - 20.10.1961, Blaðsíða 8

I
ja
1 ■ t
n j
Ȥ|

•'.'; '■•■'• '■•'■

Kpy|
Sv' ■' v
'• ' . ' ■

itáÉm
ÉBS/S-
1'111
>
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
<
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
FKÍÐA er 74 ára,
og fallega hárrð henn
ar er hvítt. En ennþá
er hún hrífandi, og
hún getur sagt fjör-
lega frá feimna
drengnum Birgi, frá
bónorði hans og
heimabæ þerrra, sem
hann kallaði LITLU
PARÍS. Hún býr í
Gautaborg og hún
heitir Karin Lustine-
Trmén. Hún er enn
töfrandi kona, — hún
er bein vaxin eins og
ljósið, og hörundið er
erns og rósarblað.
Hárið fer vel og him-
inblá augun eru skær.
Nefið er ofurlítið bog
ið og hrukkurnar eru
sérlega fáar. Það er
ertthvað göfugt við
framkomu hennar og
útlit.
Þetta er sem sé
FKÉÐA, ást og yndi
Birgis Sjöberg.
H’VER þekkir ekki Birg-
er Sjöberg, sænska snill-
inginn, sem söng sig inn í
hjörtu allra landsmanna
sinna og það þótt söngur
hans værf að mestu leyti
lofsöngur til aðeins einnar
persónu, elskunnar hans,.
sem hann elskaði yfir-
máta, ofurheitt, — en sem
hryggbraut hann með
köldu blóði. Þessi kald-
lynda kona var FRÍÐA,
en það nafn hefur nú yfir
sér viðmóta rómantík í
iandi Sjöberg eins og
nafnið DISA í l'andi
Davíðs.
Fríða er nú orðin 74 ára
og hún heitir ekki frekar
Fríða nú en hún hét Fríða
þá Hún. heitir í rauninni
Karin Lustine-Timén og
býr í Gautaborg.
Fyrir skömmu hafði
blaðamaður frá dönsku
tímariti viðtal við ,,Fríðu“.
Þar segir hún m. a.:
— Það er alls ekki rétt,
sem Birgif segir í ævi-
minningum sínum, að bón
orðið hafi farið fram úti
undir beru lofti, og hatt-
urinn hafi fokið af honum
út á vatn. Allt fór þetta
fram heima hjá mér, og
hatturir.n sat kyrr á höfð-
inu, — en Birgir var ó-
lýsanlega spáugilegur, þar
sem hann já á hnjánum
fyrir fótum mér í blárri
skikkju og með háan,
svartan. hatt. Hann hafði
konfektpoka í hendinni og
mér fannst hann svo hlægi
legur, að ég skellti upp úr.
„Páta“ litli eir.s og við
köiluðum hann, var góður
og vænn, og sannarlega
þótti mér vænt um hann
— sem vin. En það var ó-
mögulegt að taka bónorð
hans alvarlega. Hann var
allt ar.nað en brennandi
elskhugi, blíður og feim-
in næstum eins og smá-
barn. Heitar tilfinningar
gat hartn ekki vakið.
Hann kom oft til mín, æst
ur og skjálfandi, eins og
strá i vindi. Þá hélt ég í
hendina á honum og tal-
aði við hann.
Birger Sjöberg var ótrú-
lega músikalskur. Hann
var alltaf sjálfsagður hrók
ur alls fagnaðar í ung-
mennafélaginu okkar um
aldamótin í Vánersborg.
Við fórum ort í stuttar
skemmtiferðir t. d. með
árabát yfir sundið. Þá sat
Birgir á bakþóftu og spil-
aði og söng. Þegar við sett
umst í grasið, klifraði
han upp í tré Og sat þar og
spilaði undir dansi hjá
okkur hinum. Hann dans-
aði aldrei sjálfur, því að
hann kunni einfaldlega
ekki að dansa.
Birger Sjöberg gerði
hosur sínar grænar fyrir
fleirum en mér, en FRÍÐA
— það er eg og er.gin önn-
ur. Engin stúlknanna tók
hann alvarlega.
Þegar hann var í
hólmi, skrifaði han
lengi daglega, og
mér svo oft blóm,
síðustu náðu ekki a?
áður en þau næstu
Birger Sjöberg se
lyfsali hafi verið
happadrýgri í kej
um hylli Fríðu.
Frú Timén ját;
hlæjandi. Hann á vi
stedt, lyfsala. Har
tryggur aðdáandi, <
ist síðar ungri stú
Amál og býr alltaf
ersborg, þar sem hí
ur stundað lyfsöi
sitt líf. Nei, ég fé
heldur fyrir honurr
stundin í minu lí
ekki fyrr en nokkr
um síðar. Eg var j
úr Eskilstuna-verz
á torginu í nýlenc
verzlun. Og einn
veðurdag kom ungi
unarmaður stormai
Hann hét Hugo Tii
Hann kom eins og
vindur. Ég verð a
yður mynd af honi
Myndin sýnir ka
legt hermannlegt
Hr. Timén var stei
ur kraftakarl, æfð
þróttum. Ferðalö^
hans ævistarf. ]
skiijanlegt að kor
hefur dáðst að
mönnum, getur ek
hrifizt af manni <
B:rger Sjöberg. Hr
dó fyrir nokkrum
og nú situr ekkjar
stórhýsinu og se
fyrri tímum. Alls ;
borðum og veggji
myndir af Sjöberg
ást hans ekki að :
endurgoldin? Eða <
hreykin af því, :
skyldi vera hin sl
þekkts skálds?
— Hafið þér
sinni iðrazt þess,
hryggbrutuð Birg<
berg? En frú Timé
ir höfuðið í ákafa
var mjög haming;
hjónabandi mím
Iireifst af því, hv<
var barnslegur o<
legur, — en ég hel
ei gelað hugsað
giftast honum.
Og hún lýkur
inu rneð þessum <
Við hjónin koim
að til Gautaborgí
— en nú er ég ai
um að snúa heim
ersborg. Það er oi
einmanalegt hér í
borg eftir lát ir
míns Fiestir viru
eru horfnir, og ég
snúa aftur íil þ<
is, þar sem ég lif
ingjusama bern<
æsku. Heim til Li
ísar Birgis Sjöb
ísar Birges Sjöt
okkar hinr.a.
C 20. okt. 1961 — Alþýðublaðið
*,