Alþýðublaðið - 12.11.1961, Blaðsíða 15

,,Og það hefur allt mis
heppnast. Ég get líka bætt
því vig að oftast hefur hún
verið neydd til að fara. Ellie
getur ekki sagt nei ef ein
hver biður hana um að koma
út með vini vinar síns. Sér
staklega ekki þegar vissar
manneskjur biðja hana um
að gera sér greiða“.
„Er það mér að kenna að
enginn vill hana?“
„Hefur þér aldrei komið
til hugar að Ellie gæti ver
ið vandlát í vali sínu? Hún
gæti fengið fullt af b'oðum.“
Cannie leit undan þegar hún
sá efasvipinn á andliti Fay.
„En það skiptir ekki máli“.
„Þú gerir mig að aum
ingja“, sagði Fay. „Ég skal
hringja í Everett og segja
honum að það verði ekkert
úr þessu. Þá förum við víst
ennþá einu sinni í bíó.“ Fay
andvarpaði af sjálfsmeð
aumkvun og bæfti við:
„Mikið vildi ég að Everett
ætti bíl“.
Nú opnuðust dyrnar að í
búðinni og grönn stúlka með
rauðbrúnt hár kom inn í
gættina og snéri baki við
'Connie og Fay. Hún ttalaði
við stúlku, sem stóð fyrir ut
an.
„Nei, Judy ég er ekki að
afsaka mig með einhverju.
Eg er að fara út með Fay
í kvöld. Það er alveg satt, ég
lofaði henni því í gær. Ég
veit að brágir þinn er ágæt
ur, ég er alls ekki að reyna
að losna við hann. Nei mér
er alveg sam þó Ry sé ekki
þúinn með Menntaskólann.
Talaðu við mig næstV
Dyrnar lokuðust og Elean
or Johnssons' hallaði sér
augnablik upp að dyrastafn
um. Svo brosti hún og allt
andlit hennar Ijómaði.
„Ég hélt ég myndi aldrei
sleppa. Ég ihef hitt bróður
hennar Judy fyrr. Hann er
sjálfsagt jjtór eftir aldri en
'heilabúið hefur staðið í stað.
Mikið er ég fengin að ég v'ar
búin að segja já við þig Faj'.
Allt er betra en bróðir henn
ar Judy“.
Fay leit útundan sér á
Connie og sagði sv0 dræmt,
„Viðvíkjandi kvöldinu í
kvyld . . .‘,
„Verður ekkért úr því?“
„Jú,“ flýtti Connie sér að
segja. „Fay ætlaði bara að
segja þér hvenær þeir
kæmu“.
Eleanor andvarpi léttara.
,,Guði sé lof. Ég vil ekki að
Judy haldi að ég hafi verið
að Ijúga að henni“.
2.
Það var óvenjulega fátt
um manninn í Danshöllinni.
Hljómsveitin lék síðustu tón
ana og hljómlistarmennirnir
lögðu hljóðfærin frá sér og
gengu niður af pallinum.
Tveir þeirra gengu yfir að
barnum og báðu um eitthvað
að drekka, -hölluðu sér svo
fram ó barbqírðið og virtu
unga fólkið fyrir sér kæru
levsislega. Þeim fannst ekki
mikið til um ungu stúlkurn
ar, sem inn komu í fýígd
með tveim karlmönnum.
„Það er fátt fólk hér,
hvíslaði Fay að Ellie. „Við
skulum koma og púðra okk
ur . . . Afsakið okkur augna
b!,ik“, bættá hún hárri
röddu- „Við komum eftir
augnablik“.
„Varstu að reyna að vera
fyndinn?“ spurði Tyler lækn
ir um leið og þeir Everett
voru einir eftir.'
„Ég veit ekki við hvað þú
útt“„ sagði Everett og bað
þess í hljóði að Fay og Ellie
yrðu fljótar.
„Þú lýgur. Þú varst á nál
um meðan við biðum eftir
þeim. Ætlarðu að segja m-ér
það eða þarf ég að spyrja
hana?“
„Ekki gera það.“ Rödd
Everetts var þrungin skelf
ingu.
,,'Hvers vegna ekki? Mér
virtist hún jafn undrandi og
ég".
„Hrifin er rét.ta orðið vin
Margir vinir hans álitu að
hann hefði komizt við af
brýnni -þörf sjúkrahússins
fyrir útbyggingu, aðrir
bjuggust við að það hefði ver
ið gert í þakklætisskyni við
læknana sem höfðu bjargað
lífi einkasonar hans, en hann
hafði slasast í bílsslysi sem
kostaði þrjár manneskjur
lífið, þar á meðal konU hans
og bróður.
En það skipti engu máli
hverju örlætii hans þar að
þakka, hér eftir var fátt eitt
framkvæmt án þess að ráðg
ast við herra Tyler.
„Þarna koma þær. Segðu
þetta ekki við Ellie. Leyfðu
henni að skemmta sér.
Leyfðu henni að monta sig
við hinar stelpurnar“, sagði
Everett.
„Vantar kjaftasögu á kaffi
stofu hjúkrunarkvenn
anna?“ Grant glotti hæðnis
lega.
„Hagaðu þér eins og mað
ur. Hún er ekki ljót“, bætti
E-verett glaðlega við-
Röndótt
náttfataefni
kr. 29,45 pr. m
MYNDAFLÓNEL
í barnanáttföt
Þorsteinsbúð
Keflavík — Reykjavík
minn?“ spurði Grant og
kveikti sér í nýrri sígarettu
með stubb hinnar.
„Thomas G. Tyler? Hann
þekkja allir sem vinna við
sjúkrahúsið. Það er skammar
legt að ekki skuli vera hægt
að fá >hann til að taka að sér
formennsku nefndarinnar, er
safna á fé til barnasjúkra
hússins. Það ylli úrslitum ef
hann fengist til þess“.
„Úrslitum? Hvað skildu
þau kosta hann?“
Eleanor roðnaði. „Herra
Tyler er aðeins beðinn um
að taka að sér formennsk
Kvenundirfatnaður,
FJÖLBREYTT ÚRVAL: *
UNDIRK J ÓLAR
UNDIRPILS
NÁTTFÖT
NÁTTKJÓLAR
MJA.ÐMABELTI
BRJÓSTAHÖLD
ur. Hana langaði mikið til
að hitta þig”. Everett “..
„Vertu ekki svona hæ
verskur Grant. Heldurðu að
þú vitir ekki að bæði hjúkr
unarkonurnar og nemarnir
slást um að hitta þig.“ Grant
istundi. „Hún hefur nuddað
í Fay í margar vikur. Og
Connie gat ekki farið
svo . . .“ Everett baðst fyrir
í hljóði og hélt svo áfram:
„Fay sfmþykkti að taka
hana með“.
„Á ég láta hana fá
eiginhandar-áritun. mína eða
heldurð'u að hún vildi held
ur fá frænda mirrn til þess?“
„Vertu ekki svona bitur
maður. Heldurðu að það sé
slæmt að eiga stórkostlegan
fjármálamanna fyrir
frænda?“
Everett var það viti bor
inn að isetja stórkostlegúr í
stað stórríkur. Það var ekki
leyndarmál að Thomas - G.
Tyler hafði kostað Grant í
læknaskólann. Þó Grant
ræddi ekki oft um frænda
sinn hafði Everett skilið að
samkomulag þeirra yar ekkt
upp á það bezta.
Thomas G. Tyler var ’ vel
gjörðarmaður Belle Coonty
sjúkráhús'sin-s. Menn minnt
ust þess enn að hann hafði
lagt fram allan stofnkostn
að útbyggingar hússins
tuttr<u árum áður Og það
án þess að depla aufúnum.
„Að vísu ekki -en hún er
ekki heldur Helena frá
Trjó. Það yrði aldrei barizt
um hana“.
H1 j ómlistarmenni rnir
voru aftur komnir upp á pall
inn. Þegar Fay kom að borð
inU sagði hún við Everett?“
Við skulum ekki láta 'hljóm
listina fara til spillis- Komdu
að dansa“.
Everett sem gladdist yfir að
fá tækifæri til að komast
undan stökk á fætur og gekk
með Fay út á dansgólfið-
Eleanor og Grant urðu ein
eftir.
Eleanor (Stóð um stund við
-borðið. Þegar henni skildist
að Grant hafði ekki í hyggju
að bjóða ihenni að dansa -sett
ist hún andspænis honum.
„Hvað má bjóða yður ung
frú Jdhnson?" spurði Grant
letilega. „Drykk, dans eða
eiginhandaráritun mína?“
„Afsakið“, Eleanor hallaði
sér fram á borðið“. Ég er
ekki viss um að ég hafi heyrt
rétt“.
Honum fannst hún 'hafa
falleg augu. Þau vorU stór
og örlítið skásett og ollu því
ásamt háum kinnbeinunum
að andlit henn fékk austræn
an blæ. Grant brosti með
siálfum sér. „Austrænn“ var
ekki rétta orðið. Til þess var
andlit ihennar of opinskátt
að sjá.
„Þek-kið þér frænda
Una. Það er ekki búizt við
öðru af h-onum“.
„Fyrir tuttugu árum gaf
jfrændi minn Belle -County
sjúkrahúsinu úljbyggingu
sem kostaði 10 milljónir
króna og síðan hefur hann
árlega verið beðinn um fram
lag. Ef fólk aðeins gæti skil
ið að hann er ekki örlátur að
eðli-sfari“.
Eleanor langaði til að
minna Grant á að hann hefði
notið örlætis frænda síns.
„Farið nú ekki að_ telja
mér trú um að búizt sé við
framlagi frá frænda mín
um“, sagði Grant enn þegar
Eleanor þagði.
„Ég er sannfærð um að
frú Fitzgibbons datt það í
hug þegar hún bauð honum
formennskuna“.
„Ilvað datt henni þá í
hug?“
„Frændi yðar er áhrifa
maður hér. Formennska
hans gæti ráðið úrslitum um
framlög annarra“.
„Það efast ég ekki um.
Hér þorir enginn að leggj
ast gegn frænda mínum. Til
þess óttast þeir reiði hans
um of“.
BUXNABELTI, 4 síddir,
verð frá kr. 169,00
CREPENÆLON
MJAÐMABELTI
komin aftur í öllum litum
★ -
BARNAFATNAÐUR:
ÚTIGALLAR, nælon
TVfSKI-PTIR GALLAR
DRiEN GJAFÖT
á eins til þriggja ára
TELPUKJÓLAR J
verð frá kr. 138,00
TELPUPEYSUR ; \
hvítar, bláar, rauðar
TELPUBLÚSSUR " ’
hvítar ö
CREPENÆLON
SOKKABUXUR
•é'
Allur
UNGB ARN A.F ATNAÐUR
SÆNGUR G J A FIR
Sími 14625
Alþýðublað/ð — 12. nóv. 1961 15