Alþýðublaðið - 06.04.1921, Page 1

1931
Al|>ýdullo k knum.
Miðwikudaginn 6. apríl.
7jr tölubl,
Ræða Jóns Baldvinssonar
í kosning-arróttarmálinu.
Eins og tefeið er fram í grein | hinir seku. Því hún segir f nál.,
argerð frumvarps þessa, hafa ffntn-
ingsmenn þess óbundnar hendur
um efni þess, Var það og fyrir-
fram vitanlegt um að minsta kosti
2 af flutnm., að þeir voru ósam-
þyfekir sumum atriðum frv., þótt
það væri sitt a hvorn veg. Og
samhliða því, að gerast flutnings
maður frv., flutti eg breytingartill.
am að nema burt þá agnúa, sem
eg taldi vera á frumv., og sú til
Iaga iiggur nú hér íyrir á þing-
skjali 86.
En áður en eg sný mér að
brtill., langar mig til þess, að
fara nokkrum orðum um nefndar-
álit hattvirtrar allsherjarnefndar,
sem haft heflr þetta mál til með-
ferðar.
Eg þakka háttv. nefnd það ekki,
þótt hún játi, að það sé misrétti
4 núgildandi kosningalögum, að
menn missi kosningarrétt sinn
fyrir þá sök, að þeir hafa „of-
þyngd ómegðar" eða vegna óvið-
xáðanlegra óhappa, t. d. sjúkdóms
og heiisubilunar, en hitt lái eg
nefndinni, þegar hún er búin að
gera þessa játningu, að þá skuli
hún samt sem áður komast að
þeirri niðurstöðu, að hún geti
ekki mælt með þvf, að þessurn
mönnum sé veittur kosningarréttur
®g kjörgengi, af þvf ekki sé hægt
að aðgreina þá frá öðrum, sem
verða styrkþegar fyrir dáðleysi
sitt og kæruleysi,
„Það er betra að sekur sleppi,
sn að saklaus verðt dæmdur,"
segir gamalt og gott máltæki,
En háttv. allsherjarnefnd vill
íara dálítið öðruvísi að. Til þess
að hinir seku sleppi ekfei, þá vill
hún vinna það til, að hinir sak-
lausu verði lika dæmdir, þrátt
fyrir það, þé hún viðurkenni, að
íhinir saklausu séu mikla fleiri ea
að þessar ástæður, þ. e. sjúkdóm-
ar heilsubilun og ómegð, séu „ekki
(setíð* orsök til styrkþágu, og
verður það naumast skilið öðruvfsi
en svo, að hitt séu undantekning
arnar, og er það Ifklega óafvitandi
rétt hjá háttv. nefnd, þó hún
raunar vilji draga úr þessu með
þvf að segja rétt á eftir, að það
megi „tfðum" öðru um kenna,
En það stenst ekki við hliðina á
hinu. Og það sem merkilegra er(
hún byggir niðurstöðu sína um að
fella frumv. að nokkru á þessum
undantekningum.
En hefir nú háttv. nefnd gert
sér Ijóst, hve marga er hér um
að ræða, sem segja mættí um,
að sveitarstyrks nytu vegna „leti
og ómensku", eins og nefndin er
að tæpa á f áliti sfnu ? Eg verð
að efast um það, að minsta kosti
að því er Reykjavík snertir, en
það skiftir nú mestu máli, hvernig
ástandið er þar i þessu efni, því
fyrir hana er þetta frumvarp gert
og hún á undir þvf að búa, ef
það verður að lögum.
Þegar þetta frv. var til umræðu
í bæjarstjóm Reykjavfkur, þá var
einmitt rætt um þetta atriði: hve
margir þeir mundu vera sf styrk-
þegum, sem segja mætti um, að
styrk hefðu þegið vegna ómensku
og annara sjálfskaparvita. Nefndin
f bæjarstjórninni, sem hafði frv.
til meðferðar, rannsakaði þetta, og
hún skýrði frá því í bæjarstjórn-
rnni, að þessir styrkþegar væru
svo hverfandi fáir, að það væri
algerlega ástæðulaust að undan-
skilja þá í frv., enda mætti á
annan hátt taka af þeim kosning-
arréttinn: með því að svifta þá
fjárforræði. Og þá því sfður hitt,
að láta alla hina gjalda þessara
sárfáu, og láta alta styrkþega
vera frzmvegis beitta þvf ranglæt%
sem hingað til heflr því miðut'
tfðkast, að vera sviftir mannrét&-
indum ög um þetta var Iftili á-
greiningur í bæjarstjórninni Ö]K
eg man ekki hvórt nokkur greiddf
atkv. gegn þessu þar. Og núna
nýskeð he£ eg átt tal um þettís
við borgarstjóra Revkjavfkur, og
hann heir tjáð mér, að þeir menm„
af ölleia styrkþegum bæjarins —
Ifkl um 300 alls — sem það mættií
segja um, að fengju styrk vegrus
ómensku, vséru ekki fleiri en 6
talsins — eða ca. 2% af styrfe*
þegum. (Frh.j
fjalla flyvinðar
leikím i 50„ sinn.
Margir telja FjalIa Eyvind jó-
hanns Sigurjónssonar merkaste
leikrit er ritað hefir verið á ís-
lenaka tungu, og öllum kesnuR'
saman cœ að höfundurinn sé
merkastur allra fslenzkra leikrfe-
skálda.
Leikfélagið hefír þvf fundið á-
stæðu ti! að að minnast skáldsins
að nckkru nú á fimtudaginn, þeg-
ar leikriÉið verður leikið hér f bse
f s°- slnsa Og æsfeir þess, að)
kvöldið verði gert ennþá hátíö-
iegra með þvf, að menn verði
venju fremur prúðbúnir.
Sigurður prófessor Nordal fiytur
erindi á undam leiknum.
26. desember 1911 var Fjalla-
Eyvindur leikinn i fyrsta sinn kér
á tandi, hér í leikhúsinu, og hafe.
þessir leikarar síðan ieikið sömu
hlutverkin S leiknum, sem þeir nú
leika: Frú Guðrún, Helgi, Frið-
flnnur ©g Stcfán.
Þess skal getið,, að húsinu
verður !öká® klukkan fimm mti-
útur yfir áttafcfkl. 8,5).
teikvimr.