Alþýðublaðið - 10.01.1962, Blaðsíða 8

ÞEKKTUR blaðamað-
ur hringdi dag nokkurn til
rítstjórans síns og sagði
að því miður gæti hann
ekki mætt til starfs næstu
daga, þar eð hann hefði
runnið til á ís og meitt
sig.
Það var nú verra, sagði
ritstjórinn, en segðu mér
nú í hreinskilni, hvernig
í ósköpunum fórstu að
því að koma þínum stóru
bífum niður í v'skíg^asið.
HINN frægi rithöfund-
ur James Thurber var
þöaðamaður um sikeið á
sínum yngri árum. Rit-
stjóri blaðs'ns lagði hon-
um það ríkt á hjarta til
að byrja með, að þegar
hann skrifaði frétt æiti
hann alttaf að byrja á því
að setja fram það, sem
mestu máli skipti í grein-
inni með stuttri greinar-
góðri setningu.
Þessi fyrirmæli fóru í
taugarnar á Thurber — og
hann ákvað að reyna að
fá einhverja útrás fyrir
gremju sína við fyrsta
tækifæri. Það tækifæri
kom fyrr en varði. Dag
nokkurn átti hann að
skrifa frétt um banaslys.
Upphaf fréttarinnar var á
þessa leið: ,,Dauður, það
var einmitt það, sem mað
urinn var, sem lögreglan
fann í dag á veginum rétt
utan við bæinn.“
TEIR blaðamenn komu
til Indlands í jeppa og rétt
innan við landamærin
mættu þe;r manni, sem
þeim þótti líklegur til að
unnt væri að gera gaman
að. Þeir stönzuðu jeppann
og stigu út og tilkynntu
mann'num hátíðlega, að
þeir væru að koma alla
leið frá Burma og hefðu
ekið alla leið.
Maðurinn vissi ekk’
hvaðan á sig stóð veðrið
og sagði: Heyrið m:-g nú,
góðir menn, það er alveg
ómögulegt, það er enginn
vegur þaðan gegnum skóg
ana og fjöhin.
„Uss, talið þér ekki
evona hátt,“ sagð: annar
blaðamaðurinn. ,,Þér meg
ið ekki láta jeppann
heyra til yðar. Annars
eyðileggið þér allt fyrir
okkur, jepp'nn okkar veit
ekki ennþá, að það er nokk
uð til, sem heitir vegir.“
Glæpamaðurinn Stroud bjargar þremui
um, sem hafa hrakizt fyrir stormi inn í fan
inn. Þannig Iiófst hin furðulega saga um f
inn í Alcatraz.
Stroud var settur í einangrunarklefa,
tókst að hafa með sér lítinn spörfugl þan|
áhugi hans fyrir þegsum litlu verlm vex sti
Lífið er dýrmæt gjöf — það er reyní
þegar uppreisn brýzt út { fangelsinu á b;
h -M n ður. Engu lífi
VH) sögðum í sumar hér
i opnunni frá manninum,
sem nefndur hefur verið
fuglamaðurinn í Alatraz,
Robert Stroud, og nefndum
það þá, að víðlesið blað
hefði gengist fyrir því, að
safnað var undirskriftum
víða um heim, þar sem þess
var krafizt að hann yrði
látinn laus tafarlaust.
Þeirri undirskriftasöfn-
un er enn ekki lokið, en
þeir, sem fyrír henni
standa, vænta sér mikils af
henni. Eins og flestir muna
situr Robert Stroud inni
fyrír tvö manndráp — í
h’fstíðarfangelsi. En í fanga
vist sinni hefur hann gerzt
fug^afræoingur og gert svo
mikilvægar rannsóknir á
því sviði, að furðu gegnir.
Nú er verið að gera kvik
mynd um fuglamanninn á
Alcatraz með Burt Lancas-
ter í hlutverki Strouds. —
Margir vona að kvikmynd-
in verði sú samvizka, sem
hreyfir við yfirvöldunum
nóg tii þess, að Robert
Stroud fái að lokum frelsi
sitt.
Mynd:r þær, sem þessum
orðum fylgja eru úr kvik-
myndinni.
Þannig líða árin og Stroud, sem eitt sinn var alger-
lega menntunarsnauður cr nú orðinn lærður maður og
viðurkenndur af vísindamönnum um heim allan.
Hann kemur sér upp fuglabúrum í klefa sínurn,
eftir að hann er sloppinn úr einangruninni, og les mik-
inn fjölda af bókum um fugla. Innan skamms skipta
þejr hundruðum, Ltlu flulai'nir haA).
Robert Stroud er nú orð
inn 71 árs og því ekki
seinna vænna að hann fái
frelsi, ef honum á að
auðnast það. Nú sem stend
ur gevma yfirvöldin hann
á hjúkrunarheimili fyrir
fanga, þar sem hann vinn-
ur í bókasafni stofnunar-
innar, en jafnframt er
hann þar af öðrum ástæð-
um. Hann þjáist af liða-
gigt og nýlega, þegar hann
var beðinn að endurskoða
bók sína um fuglasjúk-
dóma, sem gerði hann
heimsfrægán á sínum tíma
— til ahnarrar útgáfu, var
honum það illmögulegt —
vegna þess hve bágt hann
á með að nota hendur sín-
ar. Þegar vinir hans utan
veggja buðust til að senda
honum upptökutæki, sem
hann gæti talað inn á það
sem þyrfti, sögðu yfirvöld-
in nei.

g 10. jan. 1962 — Alþýðublaðið