Alþýðublaðið - 14.08.1962, Qupperneq 15

1
Neville Shute
á hana út um gluggann á skrif-
stofunni. Henni gekk misjaín-
lega vel aS lenda, en aldrei neitt
illa þó. Stan Hodson, flugvirki,
kom inn og horfði á hana dálitla
stund. ,,Ekki svo slæmt“, sagði
hann. „Hún er alveg rígmontin
af þessu“.
Ég kinkaði kolli. „Hún á eftir
að verða góður flugmaður“.
Þegar þessi hálfa klukkustund
var liðin og hún lent, gekk ég út
til móts við hana. „Þetta var al-
veg prýðilegt", sagði ég. „Er ekki
öryggið að koma?“
Hún kinkaði kolli. „Mér finnst
ég geta flogið hvert á land sem
er“.
„Það er nú víst ekki hægt“,
sagði ég. „Ef þér ætlið að fara að
ferðast, þá verðið þér að læra
siglingafræði. En þér fljúgið al-
veg prýðilega".
„Mér finnst að við ættum að
lialda upp á þetta“, sagði hún.
Þetta hefur verið svo dásam-
legur dagur“.
Ég hló. „Það koma engir fleiri
hér í dag. Ég get opnað barinn
og við getum fengið okkur snafs
og skálað“.
„Já, það skulum við gera“,
sagði hún og ljómaði. Ég ætla að
fara snöggvast og hafa íataskipti“
Þegar hún kom aftur var ég
kominn inn fyrir barborðið og
búinn að opna rennilokuna yfir
borðinu. „Hvað má bjóða 5'ður“,
sagði ég. „Klúbburinn borgar".
„Ég held ég fái gin,“ sagði
hún. „En ég ætla að borga það.
Hvað ætlið þér að fá Pascoe?“
(.Ég held ég íái mér einn
bjór“, svaraði ég. ,,En þér fáið
ókeypis snaps á kostnoð klúbbs-
ins. þar sem þér eruð búin að
fljúga ein. En það er bara einn
sem þér fáið“. Ég hellti í glasið
hennar og settist svo á stól fyr
ir innan borðið, þannig að við
sátum hvort á móti öðru.
Hún dreypti á glasinu sínu og
ég kveikti í sígarettu fyrir hana.
„Ég var að reyna að segja yður
í morgun hvað þetta er mér allt
mikils virði“, sagði hún allt í
einu. „Mér gekk ekki vel að
koma orðum að því. Þetta er mér
eins og annar heimur. Hættuleg
ur og spennandi heimur. Heimur
þar sem maður á á hættu að slasa
sig og jafnvel deyja ef eitthvað
út af ber. Það sem ég var að
reyna að segja í morgun var, að
í yðar höndum er þetta allt svo
öruggt. Fyrir þrem mánuðum
hefði ég aldrei látið mig dreyma
um að ég ætti eftir að fljúga
flugvél upp á eigin spýtur. Ef
mér hefði dottið það í hug, þá
hefði ég áreiðanlega aldrei þor
að það, og hefði líka haldið að
ég væri orðin allt of gömul. Hjá
yður verður þetta allt svo auð-
vel og einfalt. Þér hjálpuðuð mér
að öðlast innsýn í annan heim,
þess vegna er ég yður svo þakk
lát“.
.„Það er ekkert að þakka“,
sagði ég. „Ég hef bara- verið að
vinna mitt verk. Þér vissuð bara
ekki að flugið var til ef svo
mætti segja".
„Það er sennilega rétt. „Ef ég
læri svolítið í siglingafræði og
æfði mig í langflugi. Þá gæti ég
ferðast heilmikið, er það ekki
Ég gæti flogið til Frakklands og
til Ítalíu".
„Amy Johnson er nýflogin til
Austurríkis“, sagði ég. „Til þess
að geta það þurfið þér að hafa
flogið að minnsta kosti 50 tíma
ein og þar að auki má ekkert
vera að veðri“.
„Er nokkuð hættulegt að
fljúga yfir Ermarsund?"
„Það er allt í stakasti lagi.
Maður stoppar í Lympne til að
taka benzín og þaðan eru ekki
nema 25 mílur til Boulogne. Það
er betra að veðrið sé gott. Mað
ur á helzt að vera í mikilli hæð
og flestir eru í björgunarbelt-
um“.
„Gæti ég farið þetta á vél frá
Klúbbnum?“
Ég hristi höfuðið. „Þetta er
ekki ferð til að fara að vetrar-
lagi ög á sumrin eru allar vél-
arnar í stöðugri notkun. Flestir
sem fljúga yfir til meginlands-
ins fara á sínum eigin vélum".
„Er ekki erfitt að eiga flug-
vél?“
„Það er lítið sem ekkert erf
iðara en að eiga bíl“, sagði ég.
„Þér gætuð átt yðar eigin
Moth vél og haft liana hér. Við
mundum hugsa um hana fyrir
yður“.
„Hvað mundi Moth vél kosta?“
„Nýjar kosta þær kring um
750 pund annars fer það eftir
því hvað keypt er með þeim.
Það er hægt að fá góða not-
aða vél fyrir svona fimm hundr
uð pund. Það kostar svona þrjú
hundruð pund á ári að eiga
svona vél“.
„Munduð þér vilja hjálpa mér
ef ég keypt svona vél?“
„Að sjálfs sögðu mundi ég
gera það“.
Hún horfði niður í tómt glas
sitt. „Ég held ég sé að verða
vitlaus . . Ekki er það vínsins
vegna, svo mikið er víst. Ég
er ölvuð af áhuga.-Að ætla að
kaupa flugvél . . .“.
Ég tók glasið hennar og fyllti
það aftur. „Ef þér hafið efni á
því, mundi ég segja að þetta
.................. «<«* 'tmii .....................................................................................................................................
| Brú á hjólum
• s
Ferlíkiff á myndinni mætti kalla brú á hjólum. Þaff var smíðaff af |
verkfræffingum brezka hersins. Ekur vagninn út í læk effa fljót, sem |
brúa þarf í skyndi,, og skýtur brúarsporffum til beggrja hliffa.
Irland vann
væri alls ekki svo vitlaust. Þá
gætuð þér ferðast og skoðað yð-
ur um svo um munar“.
„Ég hef efni á því“, sagði hún,
„Fram til þess tíma er ég gekk
í þennan klúbb minnist ég þess
ekki að hafa gert nokkuð, sem
mig langar til þess að muna eft
ir, nema þá við píanóið. Nú
finnst mér ég vilja muna hverja
mínútu hvers einasta dags svo
lengi sem lifi“.
Ég brosti. „Þá væri nú betra
að fara að halda dagbók“.
„Þess þarf ég ekki“. Hún varð
skrafhreifari við seinni snapsinn
„Eru ekki einhverjir hlutar úr
lífi yðar sem þér vilduð allra
helzt gleyma? Mér er sagt að
það sé svo um alla“.
u «• . , , ,_laðeins sentimetri milli marks og
Þetta hafði eg ekki heyrt að ,, . , TT . *
T% * * „ . , _ | ekki marks. Heppni Iranna reið
ur. Eg varð að hugsa mig um að n
ur en ée Svaraði ] þo baggamunmn.
, u ÞA átti íslenzka framlínan sam-
„ u, þa íe eg a se re . útvarpslýsingu, sem grein
„Kannski morg ar meira að.^ er byggð & oft góð færi þó
Framhald af 11. síffu. .
skaut hörkuskoti og skoraði annað j
markið sitt, í þessum mikla leik. j
Var þetta sérlega vel framkvæmt
hjá Ríkharði, bæði hratt og af ör
yggi og með þeirri skyndingu, að
írska vörnin hafði ekki ráðrúm i
til að átta sig fyrr en um seinan.;
Þannig lauk svo þessum leik með .
4:2 (2:1) í hvorum hálfleik. Tví-
vegis í þessum hálfleik skall hurð
nærri hælum við írska markið.
er knötturinn small í slá og súlu.
í fyrra skiptið eftir skot frá Skúla
Ágústssyni, en í það síðara úr
skalla frá Ellert Schram. Skildi
segja?“
„Tvö ár“, sagði ég. „Síðasta
stríðsárið og næsta ár eftir stríð
ið“.
„Var það mjög slæmt“, spurði
hún blíðlega.
Ég kinkaði kolli.
„Var þetta þegar þér skoruð
skotinn niður og tekinn til
fanga?“
Ég býst við að bjórinn hafi los
að um málbeinið á niér líka.
„Það var ekki svo slæmt“,
sagði ég. „Ég gekk í það heilaga
og reyndist ekki sem allra bezt“.
ekki nýttist þ.á.m. Þórður Jónsson
tví- eða þrívegis, en missti knött-
inn of langt frá sér.
FORMAÐUR KSÍ, Björgvin
Schram kom snöggvast að hljóð-
hann ánægju sinni yfir gangi leiks
ins og úrslitum og flutti kveðjur
írlandsfaranna heim til vina og
vandamanna.
LEIKURINN fór fram í fögru
veðri og við hinar beztu aðstæður.
Aðeins var nokkur gola á annað
markið, og léku írarnir undan
sem ísland er annars vegar. Virtust
áhorfendur hinir sanngjörnustu og
kunnu vel að meta það sem vel
var gert hjá mótherjunum ekki síð
ur en eigin mönnum. Átti Helgi
Dan. sérlega hylli þeirra fyrir
sina vasklegu vörn í markinu. En
mjög kom geta íslenzka liðsins
þeim á óvart, þar sem þeir reikn
uðu með samkvæmt ummælum
blaðanna, að þarna þyrfti ekki mik
ið með, aðeins koma sjá og sigra.
ER flokkurinn kom íil Dyflinnar
var honum tekið með kostum og
kynjum. Móttökuathöfn var m.a.
í ráðhúsinu, þar sem borgarstjór-
inn bauð flokkinn velkominn með
ræðu og lýsti ánægju sinni yfir
íþróttasamskiptum sem væru milli
íslendinga og íra og vænti fram j,
halds -þíipá.
Eftir tæpar 3 vikur munu þessir
sömu aðilar hittast aftur á knatt- fj
spyrnuvellinum og þá í Laugar-
dalnum í Reykjavík. Er bezt að
spá sem minnst um úrslitin þar.
E.B.
ÆGIR
„Það var leitt“, sagði hún. „En 1 henni tn að með-
það er ekkert einsdæmi".
„Nú er orðið langt um liðið“.
Hún spurði: „Eruð þér enn
kvæntur?"
Ég hló stuttaralega. „Satt að
segja veit ég það ekki. Hún fékk
skilnað frá mér í Bandaríkjun-
um, í bæ sem heitir Reno, og þar
er víst ekki erfitt að fá skilnað.
Ég veit ekki hvort svona skiln-
aður er löglegur hér. Ég býst
Eins og fyrr segir voru um 40
þúsundir áhorfenda, og mun vera
ein mesta aðsókn erlendis að leik
Framh. af 1. síffu
á Akureyri, þar sem vitaff er aff
sú leiff, sem reynt var aff sigla
skipinu er aldrei farin af stórum
skipum vegna þess hversu grunnfc
það er. Velta Akureyringar nú
vöngum yfir, hvernig staffiff hafi
á þessu strandi.
ekki við því. Hún fékk skilnað-
inn á þeirri forsendu að ég hefði
hlaupizt á brott frá henni."
„Hvers vegna gerðuð þér
það. Ég held að því hafi verið
öfugt farið, en um það verður
víst lögfræðingur að dæma. Hún
hafði mikið meiri tekjur í sínu
starfi en ég í mínu“. Ég hikaði.
„Munið þér nokkuð eftir Judy
Leister? Auðvitað. Voruð þér
giftur henni?"

AIÞÝÐUBLAÐIÐ - 14. ágúst 1962 J5