Alþýðublaðið - 03.10.1962, Side 12
BAOUL NORDLING, fyrrverandi affalræðis-
maöur Svía í París, dó þar í borg síðastliðinn
mánudag af hjartaslagi, tæpt áttræður aff aldri.
Norling átti frumkvæðiff að viðræðunum, sem
leiddu til þess, að setulið Þjóðverja í París gafst
upp án þess að jafna borgina við jörðu eins og
Hitler hafffi fyrirskipað. Nordling tók og þátt í
viðræðunum. Þetta var í ágúst áriff 1944.
Hann starfaði í ræffismannsskrifstofu Svía í
París frá 1905. Árlð 1949 var hann sæmdur
franska stríðskrossinum. Árið 1952 var hann
sæmdur gullorðu Parísarborgar og varð jafn-
framt félagi í akademíu hinna fögru lista. Árið
1958 varð liann liðsforingi í heiðursfylkingunni.
MtNORB 06 ER ENDHO
B60R6 INFORM6RET, 6NO V/
HAR R56NET M£0 ! ,
kóórffili.
...snoue 06T
HER LOKKE
OEM UOAF
8VSKEH,,,
MÁSKE BEóte VE6 EN FEJO l/EO AT
FIYVE ALENE - M6N HVIS 6>AN6ST£RNE
ER SÁ 600T INFomERET, SCM OE
PLEJER,,,
Kannske ætti ég ekki að fljúga einsamall, pg vanaiega . . . unni, nema þeir viti ennþá meira en við
— en ef giæpamennirnir vita eins mikið . . . Ætti þetta hér aff svipta af þeim hul- reiknum með!
FYRIR LITLAFOLKIÐ
Persneskt ævintýrí
og Rustem
um, svo með bogum og örvum, og í öllum greinum
stóðu þeir jafnfætis. Loks fóru þeir að þreytast, en
þótt Rustem hefði nóg afl til að færa fjöll úr stað,
gat hann ekki sigrað þennan unga, andstæðing, —
og Sohrab gat ekki heldur komið hinni gömlu hetju
Persíu á hné. Það leið að nóttu, og þeir frestuðu bar
daganum til næsta dags.
Sohrab sagði við hershöfðingja sína, að hann
vaeri alveg undrandi yfir því, hvað Persinn væri
hraustur: „Guð forði því, að hann sé Rustem, fað-
ir minri“, sagði hann.
Hershöfðingjarnir minntust þess, sem Afrasiyabs
kóngur í Turan hafði skipað þeim, og þeir sögðu.
„Þessi hetja er mjcg íík Rustem, en hann er ekki
Rustcm. Hesturinn hans er líkur Rakusþ, en það ef
ekki Rakush ‘.
Um morguninn hittust þeir afíur Sohrab og
Rustem. Skyndilega felldi Sohrab Rustem með
háu ópi. Óður eins og leopardinn í fjöilunum, hóf
hann rýtning sinn á loft til að gera út af við hetju
heimsins. En Rustem hrópaði: „Persar myrða ekki
óvin sinn, þegar hann fellur í fyrsta sinn“.
Þegar Sohrab heyrði þetta. stakk hann rýting sín
um í slíður og þyrmdi lífi Rustems. En þegar hann
kom til tjaldbúða sinna eftir annan orustudag, á-
töldu Túranmennirnir hann. „Að ná ljóninu í snör
upa, en sleppa því aftur, það var fíflska‘£, sögðu
þeir.
Um nóttina bað Rustem guð um að gefa sér yfir-
náttúrulegan kraft til að sigrast á Sohrab. Því að
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
var ræningri — og meðal
anriars bankaræningi.
„Ég: sá um mútur^iar og: ég
hafffi þær Iágrar. Ég hef
aldrei staðið mig betur“,
sagffi Benn ánægjulega.
„Þú greiddir of lágar mút
ur“, sagði Charlie.
„Hver segir þaff?“
„Ég segi það. Hann var
ekki ánægður. Ilann sá að
við gátum ekki komist inn
í bankann án lians affstoðar.
Hann koin til mín og vildi
fá meira.“
„Og þú sagðir honum vit-
anlega að halda sér saman?“
„Ég gerði það ekki. Ég
sagffi honum það ekki. Hann
meinti hvert orð af því sem
hann sagði“.
„Léstu hann leika á þig?“
„Það leikur enginn á mig
Billie", sagði hann fálega,
og það veistu vel“.
William Benn yppti öxl-
um og gekk óþolinmæðis-
Iega fram og aftur.
„Haltu áfram“, sagði
hann. „Hvaff skeði? Léstu
hann fá meira?“
„Ég lét liann fá fimm
hundruð dali og lofaði hon-
um nuíira".
„Þú lést hann leika á þig
og vitanlega kom hann að
sækja meira“.
„Þaff gerði hann“.
„Ég vissi það“.
„Þegar hann kom aftur‘,
sagði Carlie Perkins", lang-
aði mig mest til að liætta við
allt saman og senda eina
kúlu í skrokkinn á honum.
Og það vildi ég að ég liefði
haft vit á að gera viff svik-
arann“.
Hann bætti við: „Kannski
lærirffu á þessu að þú verð
ur að borga fyrir karlmann
ef þú vilt fá karlmannsverk
unniff. Ég hef heyrt að þú
hafir enn verið á veiðum og
komið aftur með smábarn“.
„Áttu við mexíkanann?“
spurði William Benn kæru-
leysislega.
Ricardo roðnaði af reiði,
því hann skildi að þeir voru
að tala um liann.
„Ég á við liann“, sagði
flharlie. „Hvað getur liann?
Hvað ætlarðu að gera við
hann?“
„Það getur verið að hann
bregðist“, viðurkenndi
Benn, „en ég býst samt við
að græða vel á honum Char
lie. Hann er óvenjulegur
drengur. En haltu sögunni
áfram. Ég vil fá að .vita úr
hverju þeir drápust“.
„Bíddu augnablik meffan
ég segi þér að næturvörffur
inn fór að drekka og þegar
hann var orðinn drukkinn
fór hann að tala“.
„Um hvað?“
„Um peningana sem hann
ætti I vændum. Hann sagði
hverjum sem heyra vildi aff
12 3- oKtóber 1062 - ALÞÝÐUBLAOIÐ