Alþýðublaðið - 03.10.1962, Blaðsíða 12

Alþýðublaðið - 03.10.1962, Blaðsíða 12
BAOUL NORDLING, fyrrverandi affalræðis- maöur Svía í París, dó þar í borg síðastliðinn mánudag af hjartaslagi, tæpt áttræður aff aldri. Norling átti frumkvæðiff að viðræðunum, sem leiddu til þess, að setulið Þjóðverja í París gafst upp án þess að jafna borgina við jörðu eins og Hitler hafffi fyrirskipað. Nordling tók og þátt í viðræðunum. Þetta var í ágúst áriff 1944. Hann starfaði í ræffismannsskrifstofu Svía í París frá 1905. Árlð 1949 var hann sæmdur franska stríðskrossinum. Árið 1952 var hann sæmdur gullorðu Parísarborgar og varð jafn- framt félagi í akademíu hinna fögru lista. Árið 1958 varð liann liðsforingi í heiðursfylkingunni. MtNORB 06 ER ENDHO B60R6 INFORM6RET, 6NO V/ HAR R56NET M£0 ! , kóórffili. ...snoue 06T HER LOKKE OEM UOAF 8VSKEH,,, MÁSKE BEóte VE6 EN FEJO l/EO AT FIYVE ALENE - M6N HVIS 6>AN6ST£RNE ER SÁ 600T INFomERET, SCM OE PLEJER,,, Kannske ætti ég ekki að fljúga einsamall, pg vanaiega . . . unni, nema þeir viti ennþá meira en við — en ef giæpamennirnir vita eins mikið . . . Ætti þetta hér aff svipta af þeim hul- reiknum með! FYRIR LITLAFOLKIÐ Persneskt ævintýrí og Rustem um, svo með bogum og örvum, og í öllum greinum stóðu þeir jafnfætis. Loks fóru þeir að þreytast, en þótt Rustem hefði nóg afl til að færa fjöll úr stað, gat hann ekki sigrað þennan unga, andstæðing, — og Sohrab gat ekki heldur komið hinni gömlu hetju Persíu á hné. Það leið að nóttu, og þeir frestuðu bar daganum til næsta dags. Sohrab sagði við hershöfðingja sína, að hann vaeri alveg undrandi yfir því, hvað Persinn væri hraustur: „Guð forði því, að hann sé Rustem, fað- ir minri“, sagði hann. Hershöfðingjarnir minntust þess, sem Afrasiyabs kóngur í Turan hafði skipað þeim, og þeir sögðu. „Þessi hetja er mjcg íík Rustem, en hann er ekki Rustcm. Hesturinn hans er líkur Rakusþ, en það ef ekki Rakush ‘. Um morguninn hittust þeir afíur Sohrab og Rustem. Skyndilega felldi Sohrab Rustem með háu ópi. Óður eins og leopardinn í fjöilunum, hóf hann rýtning sinn á loft til að gera út af við hetju heimsins. En Rustem hrópaði: „Persar myrða ekki óvin sinn, þegar hann fellur í fyrsta sinn“. Þegar Sohrab heyrði þetta. stakk hann rýting sín um í slíður og þyrmdi lífi Rustems. En þegar hann kom til tjaldbúða sinna eftir annan orustudag, á- töldu Túranmennirnir hann. „Að ná ljóninu í snör upa, en sleppa því aftur, það var fíflska‘£, sögðu þeir. Um nóttina bað Rustem guð um að gefa sér yfir- náttúrulegan kraft til að sigrast á Sohrab. Því að Unglingasagan: BARN LANDA- MÆRANNA var ræningri — og meðal anriars bankaræningi. „Ég: sá um mútur^iar og: ég hafffi þær Iágrar. Ég hef aldrei staðið mig betur“, sagffi Benn ánægjulega. „Þú greiddir of lágar mút ur“, sagði Charlie. „Hver segir þaff?“ „Ég segi það. Hann var ekki ánægður. Ilann sá að við gátum ekki komist inn í bankann án lians affstoðar. Hann koin til mín og vildi fá meira.“ „Og þú sagðir honum vit- anlega að halda sér saman?“ „Ég gerði það ekki. Ég sagffi honum það ekki. Hann meinti hvert orð af því sem hann sagði“. „Léstu hann leika á þig?“ „Það leikur enginn á mig Billie", sagði hann fálega, og það veistu vel“. William Benn yppti öxl- um og gekk óþolinmæðis- Iega fram og aftur. „Haltu áfram“, sagði hann. „Hvaff skeði? Léstu hann fá meira?“ „Ég lét liann fá fimm hundruð dali og lofaði hon- um nuíira". „Þú lést hann leika á þig og vitanlega kom hann að sækja meira“. „Þaff gerði hann“. „Ég vissi það“. „Þegar hann kom aftur‘, sagði Carlie Perkins", lang- aði mig mest til að liætta við allt saman og senda eina kúlu í skrokkinn á honum. Og það vildi ég að ég liefði haft vit á að gera viff svik- arann“. Hann bætti við: „Kannski lærirffu á þessu að þú verð ur að borga fyrir karlmann ef þú vilt fá karlmannsverk unniff. Ég hef heyrt að þú hafir enn verið á veiðum og komið aftur með smábarn“. „Áttu við mexíkanann?“ spurði William Benn kæru- leysislega. Ricardo roðnaði af reiði, því hann skildi að þeir voru að tala um liann. „Ég á við liann“, sagði flharlie. „Hvað getur liann? Hvað ætlarðu að gera við hann?“ „Það getur verið að hann bregðist“, viðurkenndi Benn, „en ég býst samt við að græða vel á honum Char lie. Hann er óvenjulegur drengur. En haltu sögunni áfram. Ég vil fá að .vita úr hverju þeir drápust“. „Bíddu augnablik meffan ég segi þér að næturvörffur inn fór að drekka og þegar hann var orðinn drukkinn fór hann að tala“. „Um hvað?“ „Um peningana sem hann ætti I vændum. Hann sagði hverjum sem heyra vildi aff 12 3- oKtóber 1062 - ALÞÝÐUBLAOIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.