Alþýðublaðið - 07.10.1962, Blaðsíða 8
MAÐUR í FRÉTTUNUM
EUNICE GAYSON: „Þær sem treysta
á fegurð sína eru glataðar."
TSAI CHIN: “Freistarinn er sífellt á
hælum þeirra.“
JOAN COLLINS: “Mikil fegurð gretur
orðið mikill skaðvald.ur.“
ADRIENNE CORRI: „ Þær virðast
halda að fegurð afsaki iðjuleysi."
JOYCE BLAII
um harla 1
FEGURÐ getur verið böl. Á nokkr
um síðastliðnum árum hefur hún
orsakað byltingu í lífi Liz Taylor,
rekið Birgitte. Bardot til sjálfs-
morðstilraunar og gengið af Mari-
lyn Monroe dauðri.
Þessar eru aðeins þrjár þeirra
kvenna, sem guð hefur gefið —
til blessunar eða bölvunar, — frítt
andlit og fagran líkama.
Þú þarft aðeins að líta á málin
af raunsæi, þá kemstu að raun um
það að hvar sem fegurð er á ferð-
inni, þá er líka um að ræða óham-
ingju og jafnvel harmleik.
Slys veikindi, morðtiiraunir,
hræðileg bílslys, iíf í rústum...
og á bak við allt þetta gefur að
líta fagran kvenmann, sem hvorki,
er hæf til að lifa í samræmi við feg
urð sína, — né lífið.
Þær segja fegurðina guðsgjöf,
en svo eru nokkrar aðrar sem
álíta fegurðina bölvun.
Tökum til dæmis Joan CoIIis frá
Englandi, sem getið hefur sér
frægð í Hollywood fyrir fegurð.
Hún hefur ekki gifzt aftur eftir
skilnað sinn við fyrsta manninn,
og hún hefur yndislegt heimUi, á
alla hluti, sem kona getur girnst,
og að sjálfsögðu líka fegurð.
En hún segir: Fjölskylda mín að-
varaði mig alltaf:
Fallegt andlit er ekki nóg, Joan,
— og það hef ég ávallt munað.
Joan áUtur, að margt kvenfólk
geri fegurð sína sér að enn þá
meiri bölvun en hún þarf að vera
þeim.
— Ef þú ert gæddur mikiUi feg-
urð, getur hún orðið óvinur þinn,
beinlínis vegna þess, að þú hirðir
ekki um neitt annað í fari þínu,
persónuleika, þokka og gáfur. j
Ég hef alltaf haft það hugfast
að fegurðin endist ekki.
Hún dugir aðeins í 30 ár eða
svo. Og þegar sá tími er liðinn þá
verður þú að hafa eitthvað annað
til að viðhalda persónu þinni.
Ég þekki margar stúlkur sem
hafa lent í óhamingju snemma
vegna fegurðar sinnar og aUst upp
einmana og fyrir utan hið siðaða
þjóðfélag.
Joyce Blair vinkona Joan Col-
lin, 22 ára gömul balletdama, sam-
þykkir það sem Joan segir um ein-
manaleikann. Hún sagði:
Gefið fagurri stúlku fimmtíu
pund og sendið hana til Suður-
Frakklands og á nokkrum dögum
mun hún fá allt sem auga hennar
girnist. Vandinn er sá, að ekkert
þess endist.
— Stúlka, sem hefur ekkert til
að sýna nema fegurð flettir ofan
af fáfræði sinni. Útliti hennar byrj
ar að hraka — og þar með er hún
ekki lengur hæf fyrir venjulegt
lif í hjónabandi.
Eunice Gayson, þrítug Ieikkona
í London álítur þær stúlkur dauða-
dæmdar, sem einungis byggja á
útUti sínu.
— Það er eitt það dapurlegasta
sem ég hef séð, segir hún, þegar
Pat Marlowe. sú sem framdi sjálfs-
morð fyrir stuttu — kom til ipín
og sagði: Það er farinn gljáinn af
hlutunum — ég fæ ekki jafnmörg
tilboð nú og áður.
— Ef kona treystir aðeins á fal-
legan líkama og andlitsfegurð,
kemur það henni í koll er ár líða
og fegurðin fölnar. Sjáið Liz Tay-
lor. Hún leyfði heiminum að skoða
sig og líta á sig sem aðeins fagra
kvenpersónu, ekki meir. Vegna
MARGIR hafa verið til nefndir
sem hugsanlegir eftirmenn Aden-
auers, kanzlara Vestur-Þýzka-
lands. Meðal þeirra eru Erhard, I
efnahagsmálaráðherra, Schröder,
utanríkismálaráðherra, og Strauss
landvarnaráðherra.
En svo að lítið hefur borið á
hefur Adenauer ákveðið, að allt
annar maður skuli taka við kanzl-
araembættinu, þegar hann fer frá.
Maður þessi er ekki eins þekktur
og áðurnefndir ráðherrar og hann
er aðeins ráðherra án ráðuneytis.
Þessi maður er dr. Heinrich
Krone. Þeim, sem vel þekkja til i
vestur-þýzkra stjórnmála, kemur j
það ekki á óvart, að Adenauer vilji;
að Krone verði eftirmaður hans.
Sagt er, að kanzlarinn taki enga
mikilvæga stjórnmálaákvörðun án
þess að spyrja hann fyrst ráða. 1
Adenauer tekur meira tillit til
skoðana hans en nokkurrs annars
ráðherra síns.
Krone mun þó vera lítt hrifinn
af því, að vera kallaður „krónprins
Adenauers.” Hann á eitt sinn að
hafa sagt: „Víst heiti ég Krone
(þ. e. kóróna), en það merkir alls
ekki, að ég vilji vera krónprins.
En þeir, sem eru honum nákunn-
ugir, telja víst, að Krone muni
hlýða kallinu, ef Adenauer Ieggi
nógu hart að honum og skírskoti
til skyldu hans gagnvart flokki
og þjóð.
★ SONUR FÁTÆKRAR
EKKJU.
Enda þótt Krone sé hlédrægur
maður og kurteis, er hann í hópi
eftirtektarverðustu stjórnmála-
manna Vestur-Þjóðverja áranna
eftlr heimsstyrjöldina. Krone er
verkamannssonur, en fáir foringj-
ar flokks hans, Kristilega demó-
krataflokksins, eru af lágum stig-
um, og mætti því ætla, að Krone
ætti frekar heima í Jafnaðarmanna
flokknum.
Krone átti tvo bræður og faðir
hans lézt af slysförum á vinnustað
er þeir voru litlir. Fjölskyldan
átti heima í Weserbergland. Móð-
irin varð að sjá Iitlu, fátæku fjöl-
skyldunni farborða eftir Iát eigin-
mannsins. Krone hefur sagt: —
„Þessi rólega kona skapaði okkur
bjarta framtíð með vinnu handa
sinna.“
Með því að strita myrkranna á
milli tókst henni að koma hinum
gáfaða syni sínum i latínuskóla og
síðan í háskólann í Göttingen, þar
sem hann tók kennarapróf og dokt-
orspróf 1923.
Hann hóf kennslustörf, en það
stóð ekki lengi, enda gagntóku
stjórnmálin huga hans. Þar sem
hann var kaþólskrar trúar gekk
ÆJAR
Glundroðinn í rússneskri
bókaútgáfu hefur verið til
umræðu í tímariti Sovéthöf-
unda, „Literaturnaya Gaze-
ta,“ segir í frétt í Times. Rit
ið hefur af því áhyggjur, hve
margar bækur eru gefnar út
um sama efnið. Dæmi: Þeg-
ar það var efst á baugi í Sov-
ét, að lífið lægi við, að eggja
framleiðsla yrði aukin, gaf
ríkisútgáfan út eftirfarandi
rit: „Hænan sem verpti 255
eggjum,“ „Hæna verpir 216
eggjum,“ 166 egg undan
einni hænu“ og loks „165
egg undan hverri hænu.“
Krone er krón-
prins Adenauers
t8 7. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ