Alþýðublaðið - 09.10.1962, Blaðsíða 2

^eCEöDIKíJöI)
Bltstjórar: Gísli J Ástþórstou (áb) og Benedikt Gröndal.—ASstoSarrltstjórl
Björgvin Guðmundsson. — Fréttarltstjórl: Sigyaldl Hjálmarsson, — Símar:
14 900 — 14 902 — 14 903 Auglýsingasimi: 14 906 — ASsetur: AlþýðuhúsiO.
— Prentsmiðja Albýðublaðsins, Hverfisgötu 8-10 — Áskriftargjald kr. 65.00
4l mánuði. í lausasöJu kr. 4.00 eint. Útgefandi: Alþýöuflokkurinn. — Fium-
kvæmdastjóri: Ásgeir Jóhannesson.
; LýÖræöissinnar vinna á
[ KOSNINGUM til Alþýðusambandsþings er nú
lökið. Lýðræðissinnar hafa unnið yfir 20 nýja full-
tíúa og ef Landssamband íslenzkra verzlunar-
raanna verður dæmt inn í Alþýðusambandið eins
*og sterkar líkur eru til þá fer að verða tvísýnt um
þ’að að kommúnistum takizt að halda völdum í AI-
þýðusambandinu áfram.
*Það er mjög athyglisvert, að lýðræðissinnum
tskuli hafa tekizt að bæta aðstöðu sína í verkalýðs-
hreyfingunni á sama tíma og stjómarandstaðan hef
ur óspart hald:ð því fram, að stjómarflokkamir
vteru að stórskerða lífskjör almennings. En úrslit-
ini í verkalýðsfélögunum sýna það, að launþegar
láta ekki kommúnista blekkja sig. Má telja útkomu
'lýðræðissinna í sjómannasamtökunum ágæta, mið
að við aðstæður.
. Áróðursaðstaða þess aðilans, sem enga ábyrgð
hefur er ætíð betri en hins, sem ber ábyrgðina. Það
ef vissulega auðvelt fyrir kommúnista að bjóða bet
J og segja launþegum að unnt sé að bæta kjör
‘peirra meira en gert hefur verið. Kommúnistar
þurfa síðan engar áhyggjur að hafa af því að fram
kvæma gylliboð sín. En meðan kommúnistar sátu
sjálfir í st jórn og báru ábyrgð, völdu þeir þann kost
inn að lofa engu í verkalýðshreyfingunni. Þeir létu
þá beinlínis verkalýðsfélög þau, er þeir ráða, halda
að sér höndum. Slíkur er tvískinnungur kommún-
ista í kjaramálum verkalýðsins.
Launþegar hafa rekið sig á það að gaspur komm
únista færir þeim engar raunhæfar kjarabætur. AI
þýðuflokkurinn leggur áherzlu á það í kjáramálun
um að færa launþegum kjarabætur, sem geta kom-
ið þeim að gagni en ekki kauphækkun, sem aftur
hjverfi strax í hækkuðu vöruVerði. Það er athyglis
vert, að verkalýðsfélög þau, er lýðræðisinnar ráða
hafa náð miklum árangri í því að færa félögum
sínum kjarabætur í formi ýmis konar hlunninda..
Kommúnistar legg.ja hins vegar enga áherzlu á slík
d- kjarabætur. Fyrir þeim vakir það ekki að bæta
Mör launþeganna, heldur hitt að skapa glundroða í
þjóðfélaginu. Það er vissulega kominn tími til þess
©ð slíkir ævintýramenn verði leystir frá störfum í
vprkalýðshreyfingunni.
Auglýsingasími
Alþýðubladsins
HANNES
Á HORNINU
.b
L
w ■
er 1490«
★ Enn um símann.
■k Endurreisn Félags síma
notenda.
k Gagnrýni á framkomu
Þ j óðleikhúsgesta.
★ Er búið að færa ölþamb
upp í sali.
SÍMNOTANDI SKRIFAR:
„Lengi hefir mig langað til þess aö
fá upplýst frá Bæjarsímanum
um ýms atriði í sambandi við gjöld
og rekstur símans. Fyrst og fremst
langar mig, að fá upplýst hve
mörg símtöl mega koma á dag nú
og hve mörg voru á dag að jafnaði,
þegar sjálfvirka stöðin byrjaði.
Mig minnir að það hafi verið um
9 samtöl, en nú eru aðeins 5—6.
Afnotagjald símans er hækkað, en
auk liækkananna er læðst í að
fækka samtölum, þannig að hækk-
unin verður meiri en virðist í
fljótu bragði.
SVO ERU UMFRAMSÍMTÖLIN.
Þau eru talin ársfjórðungslega og
geta orðið býsna háar uppbæðir.
Nú hagar þannig til lijá mjög
mörgum, að suma tíma ársins er
síminn mikið notaður, en aðra
tíma lítið. Það væri því sanngit nis
krafa að umframsímtölin væru
reiknuð yfir allt árið, en ekki árs-
fjórðungslega eins og nú er.
SVO ERU ÞAÐ lokanirnar á
símanum. Það er sjálfsagt, að loka
fyrir símann hjá þeim, sem eltki
borga, en að loka hjá verzlunum
eða fyrirtækjum, segjum 10,— kr.
skuld, og baka fyrirtækjunum, ef
til vill stórtjón, nær engri átt.
Oft er skuldin svo mistök hjá sím-
anum sjálfum.
í SÍMASKRÁNNI er gjaldskrá
um flutning innlagningu o. fl. Þeg-
ar lagður er sími í hús, þá setur
rafvirki hússins venjulega pípur i
húsið og þarf síminn ekki að gera
neitt annað en draga víra í píp
úrnar og setja upp tengla. Gjaldið
fyrir að draga þessa víra í pípurn-
ar, er nákvæmlega það sama og þó
síminn verði að leggja allar leiðsl-
ur utan á húsinu. Hér er sanngirn-
iskrafa, að eitthvað tillit sé tekið
til þess, ef allar símaleiðslur húss-
ins eru. tilbúnar.
FLUTNINGUR Á MILLI her-
bergja, sem stundum er ekki nema
smáhandtak, er óheyrilega dýr og
getur orðið 200—300 kr. fyrir
segjum hálftíma vinnu. Einu sinni
fyrir mörgum árum, var liér félag
talsímanotenda og kom það ýmsu
til leiðar til leiðréttinga fyrir sím-
notendur, en nú standa þeir alveg
varnarlausir gagnvart öllu, sem
stjórn símans dettur í htig til þess,
að féfletta þá.
EF ÞESSU VERÐUR að engu
anzað, má búast við að félag sím-
notenda, verði lífgað við á ný, 'til
þess að símnotendur geti í pað
minnsta vitað fyrir hvað þeir eru
að borga“.
AÐKOMUMAÐUR SKRIFAR
„Ég fór í Þjóðleikhúsið nýlega,
þar sem ég sá merki þess, að hátt-
prýði fer hnignandi. Af því að þú
hefir haft þar umsjón með ýmsu,
sem þar gerist og stundum átti að
gjörast, en varð ekki úr, vegna
gagnrýni þinnar, datt mér í hug
að minnast á þetta við þig, hvort
sem þér finnst ástæða til að svara
því.
ÞETTA UMRÆDDA KVÖLD,
bar töluvert á því, að gestirnir
köstuðu sælgætisumbúðum á gólf-
ið við sæti sín, eða svo var það í
þeim bekk, sem ég sat á. Þegar
þeir stóðu upp og fóru út í hléinu,
var töluvert af þessu rusli, en hafði
aukizt mikið að sýningu lokinni
En það var ekki það versta. Þegar
maður kom fram í forsalina í hlé-
inu, var þar fólk í hópum, drekk-
andi ropvatn af stút, eða slangr-
andi um með flösku í annari hendi.
en maulandi eitthvað úr bréfpoka
með hinni.
VAR EKKI GERT RÁÐ fyrir því
upphaflega, að vcitingasalurinn í
kjallara hússins ætti að notast fyr
ir þá leikhúsgesti, sem viidu fá sér
eitthvað. Ef svo er ekki, væri ckki
hægt að „rigga“ upp einhverri
kompu handa þessu fólki, sem
ekki þolir við þessa stund, sem
það er í leikhúsinu. Alltaf finnst
mér þetta vatnsþamb af stút, takt-
laust og ekki menningarvottur,
sízt í samkomusölum. Án þess að
ég vilji væna neinn um það, að
hafa eitthvað sterkara í rassvas-
anum, þá er nú ekki langt í það,
hjá þeim, sem óprúttnari eru,
MÉR ER FORTALIÐ, að á hin-
ar svokölluðu „frumsýningar" sé
valin viss tegund manna, sem þg
séu í sérstökum viðhafnarbúning-
um, karlar í kjól og hvítt sem kall
að er, og konur í skrjáfandi silkl-
kjólum flegnum niður á rófubein
og ref í bak og fyrir. Getur þú
frætt mig um það, hvort þetta
fólk slangrar líka um 'orsali veit-
ingahússins þambandi ropvatn af
stút, meðan á hléinu stendur.
EÐA ERU RÁÐAMENN þessar-
ar stofnunar að ala upp þjóð með
tvenns konar háttsemi. Ef svo er,
hvers vegna? Er þá ekki fyrst hægt
að telja eina þjóð menningar-
þjóð, þegar allar stéttir hennar
hafa jafn prúða framkomu og
sömu siði, og þá náttúrulega fram-
komu eins og bezt verður á kosið.
„Of
aöar kosningar
Athugasemd vegna
kosninga i HIP
w
í „ÞJÓÐVILJANUM” sl. sunnu-
dag var grein sem ber fyrirsögn-
ina „Ólöglegar kosningar í prent-
arafélaginu”.
Það er ekki furða, þó að „Þjóð-
viljinn” tæki þetta upp, eftir að
kommúnistar og framsókn höfðu
beðið þann herfilegasta ósigur,
sem þeir háfa nokkru sinni beðið í
Hinu íslenzka prentarafélagi. Svo
er mál með vexti, að í H. í. P. hef-
ur kosningafyrirkomulag veriö
þannig í mörg ár, að þegar kosið
er á þing A. S. í. og við stjórnar-
kosningar, að kosið er á vinnu-
stöðum. Kosningin fer þannig
fram, að trúnaðarmaður félagsins
á hverjum vinnustað fær afhenta
jafnmarga atkvæðaseðla og félags-
menn eru á hans vinnustað. Síðan
afhendir hann hverjum félags-
manni atkvæðaseðil ásamt tveimur
umslögum. Félagsmaður kýs og
setur atkvæðaseðilinn í annað um-
slagið, lokar því og stingur því
síðan í hitt umslagið, lokar því og
skrifar nafn sitt með eigin hendi á
það umslag. Trúnaðarmaðurinn
safnar síðan saman atkvæðaseðl-
unum og afhendir stjórn félagsins.
Síðan koma fulllrúar listanna sam-
an á fund ásamt stjórn félagsins
og bera saman við kjörskrá. Ytri
umslögin ,sem eru tekin utan af og
hin ómerktu umslög, sem eru inn-
an í, eru sett í stafia og síðan eru
þau opnuð og talið. Þetta er að
mínum dómi lýðræðislegasta at-
kvæðagreiðsla, sem um er að ræða
og sú eina, sem kallazt getur alls-
herjaratkvæðagrciðsla. Það sem
gerir kosningaraðferð H. í. P. enn-
þá fullkomnari er það, að bæði er
hægt að kjósa listana í heild, eða
einstaka menn af báðum listum, þó
eðlilega ekki fleiri en tilskilið er
hverju sinni. Þessi kosningaað-
ferð er einnig nauðsynleg vegna
þess, að H. í. P. er landssamtök
prentara, og ógerningur að setja
upp sérstakan kjörstað fyrir t. d.
2 prentara á ísafirði, 1 á Siglu-
firði'og tveir á Selfossi o. s. frv.
Kosningafyrirkomulag sem þetta
gefur að öllu jöfnu 90—95% og
nálgast því að þátttöku hinum
| einu og sönnu kosningum að dómi
I „Þjóðviljans”, austantjaldskosn-
lingarnar, þar sem þátttakan er á-
vallt 98—99% (ef ekki yfir 100%).
En sá er munurinn sem betur fer,
að í H. í. P. geta allir borið fram,
en austantjalds aðeins einn flokk-
ur.
Hví skyldu þessir tveir kommún-
istar, Stefán Ögmundsson og Bald-
ur Aspar vera að kæra þessa kosn
ingaaðferð, sem hefur verið tíðk-
uð í áraraðir og var höfð við hönd
löngu áður en A. S. í. setti reglu-
gerðina 1949, sem „Þjóðviljinn"
vitnar i og er því löngu orðin hefð.
Hvers vegna breytti Stefán Ög-
mundsson ekki þessu kosningafyr-
irkomulagi árið 1947, þegar prent-
Framhald á 14. síðu.
2- 9. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ