Alþýðublaðið - 09.10.1962, Blaðsíða 12

EINS og komiff hefur í ljós af fréttum, hefur
Kennedy Bandarfkjaforseti skipaff hinn þekkta
utanríkismálaráðgjafa sinn Charles Bohlen í em
bætti ambassadors Bandaríkjanna í Frakklandi
mcð aðsetur í París.
Ut á við ogr opinberlegra er lýðum grert Ijóst,
að Bohlen sé skipaður í þetta virðulega em-
bætti vegna hæfilelka sinna og álits, — og sú er
reyndar raunin.
En Kennedy, sem er góður vinur Bohlen, út-
skýrir útnefninguna á annan máta meðal kunn-
ingjanna:
Hann er tvímælalaust sá rétti. Þar sem hann
er 1.87 cm. á haeð er hann rétti maðurinn, til að
geta rætt málin á sama grunctvélli og De Gaulle.
'tllliu'
PE KASSeR, DIAMANTBRNE U66EG I,
AFMÆRKES MED ET KRYDS - / DE 0VRI6E
ER DER. FORI'SAT KUN N&DDER
ER 6AN6STERNES INFORMATtONSNENESTE STAD/6
ET SKRIDT FORAN EDDIE - ?
Tryggingafélagið vill ekki bera lengur á-
byrgff á flutningunum — upp á hverju sting-
iff þér?
Viff sendum valhneturnar fylitar af dem-
öntum og setjum þær niffur í hina venjulegu
kassa. Þeir kassar sem demantarnir eru í
skulu mertir meff krossi, en hinir skulu ó-
merktir vera.
Er upplýsingakerfi bófanna stöðugt skrefi
framar en Eddic?
FYRIR LITLA FÖLKIS
Rússneskt ævintýri:
LITLA, BLÓÐ-
RAUÐA BLÓMIÐ
þar á meðal faðir hennar og systur hennar tvær,
dáðust að fegurð hennar og glæsileika.
Systurnar þekktu hana ekki aftur og hvísluðu
hvor að annarri: „Það hlýtur að vera einhver keis-
araynja, sem hér fer“.
Þegar messunni var lokið, reið yngsta systir-
in heim, og hesturinn, kjóllinn og skartgripirnir
hurfu þegar í stað. Þegar faðir hennar og systur
komu heim, va hún eins og hún var, þegar þau fóru,
í gömlu görmunum sínum.
Tveir sunnudagar liðu og ívisvar enn lcom
yngsta systirin fil kirkjunnar eins og drottning. En
þriðja sunnudaginn tók hún ekki eftir því, að dem
entsprjónninn sat eftir í hári hennar, þegar hún
var komin heim. Strax og eldri systumar sáu dem
enstprjóninn hrópuðu þær: „Ó, litla systir. Hvar
fékkstu þetta?“
Upp frá þessu fóru þær að njósna um hana.
Þær sáu ljósa fálkann Fenist flögra út um glugg-
ann á hverju kvöldi eftir heimsókn til hennar, og
þær lögðu á ráðin að særa hann. Þær settu gler-
brot, nálar og rýtinga í gluggasillu systur sinnar.
Og þegar Fenist settist í gluggakistuna kvöldið eft
ir fann hann, að fætur hans og vængir rifnuðu og
ristust sundur.
12 9- október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
U V ’• L'<ti.í*.ibUúU
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
„Ég”, sagði Benn „eyði
elcki tíma mínum í aö myröa
skriðkvikindi eins og þig.
Sjáffu um hann Selim”.
Perkins greip til byssu
sinnar og snerist á hæl —
en stálarmar negrans um-
vöfðu hann.
Löng stuna heyrðist og
Ricardo fölnaði og hann
svimaði — William Benn
sagði:
„Dreptu hann ekki Selim.
Ég vil ekki láta drepa
hann”.
Selim henti hjálparvaria
fórnarlambi sínu á svalirn-
ar í svarskyni.
Hann dró fingurinn yfir
kverkar sér og ságði við
Benn:
„Hann veiöir um nætur”.
Meining orða hans var aug
ljós, en Benn brosti aðeins.
„Hann veiðir um nætur“
sagði hann, „en liann veit að
í húsi minu eru margir kett-
ir sem veiða rottur eins og
hann. Hentu honum út Sel-
im, ég skal koma með þér’.
Lengi lá Ricardo kyrr á
svalaþakinu og hugsaði. —
Loks tók liann sína ákvörff-
un. Hann vildi ekki lata
nota sig til glæpaverka. —
llann ætlaffi að taka saman
föggur sínar og fara.
Hann kleif upp þakiff, en
taugar hans voru í ólagi og
margoft lá viff aff hann félli
til jarðar.
Um síðir komst hann inn
í lierbergi sitt og liallaði sér
að veggnum, andaði þungt
og kveikti á lampanum. —
Ljósiff var ekki fyrr farið aff
loga glatt en liann skiídi að
hann var ekki einn í lier-
berginu. Úti í horninu sat
einhver og starði á hann
forvitnislega!
9. HVAÐ GERÐI
BE'NN?
HANN stóð grafkyrr um
stund og safnaði kjarki. Svo
tók hann liljóðlega upp
hníf sinn og hentist eins og
tígrisdýr út í horniff þar
sém hættan beið.
Um leið og liann þaut á-
fram með hnífinn á lofti sá
hann langleitt, Ijótt blóð-
laust andlit William Benn.
Stálhnefi lenti milli augna
hans, hann hrökklaðist aftur
á bak og féll á bakiff.
Þegar hann vaknaði aftur
voru andlit hans, liáls og
bringa rennvot og köld. —
Hann lá á rúminu og Willi-
am Benn sat reykjandi viff
hlið hans. Drengurinn sett-
ist upp, blóðdropar runnu úr
sárinu milli augna hans.
„Þaff er betra að úr þér
blæði cn að þú merjist',
sagffi William Benn". „Ef
ekki hefffi sprungið fyrir á
enni þér værirðu nú upp-
' J jmia—