Alþýðublaðið - 10.10.1962, Blaðsíða 8

ÞETTA
KVÁÐU
VERA
FLJÖG-
m9
AND
DISKAR
LJÓSMYNDIN hérna fyrir ofan er
tekin af 14 ára gömlum enskum
dbreng, Alex Birch, á túninu fyrir
framan heimili hans nálægt Shef-
field. Hún er tekin á einfalda
kassamyndavél, sem hann á.
Alex er sannfærður um að svörtu
dílarnir á myndinni séu fljúgandi
diskar. Og flugmálaráðnneytið og
sérfræðingar þess hafa skoðað
þessa augnabliksmynd af hinni
mestu nákvæmni, auk þess sem
þeir hafa spurt Alex spjörunum
úr. Þeir vísa til hinna svörtu bletta
sem óskilgreindra fljúgandi hluta
og loftfræðilegs fyrirbrigðis.
Þeir segja að myndin sé ekki
fölsuð, hvað sem þetta svo sem
sé.
Hverjir eru þessir fimm hlutir
á myndinni? Og hvaða skyldleiki
er á milli þeirra og annarra und-
arlegra fyrirbrigða, sem sést hafa
nótt eftir nótt á himninum nálægt
Sheffield?
Enginn veit svarið. Tilvera
fljúgandi diska hefur aldrei hlotið
opinberlega viðurkenningu. Yfir-
völdin hlægja kurteislega, þegar á
þá er minnst.
Ég hef nýlega verið í Sheffield.
Ásamt ljósmyndaranum talaði ég
við fólkið sem séð hefur þessa
fljúgandi diska. Ég vakti meira að
segja heila nótt og horfði upp í
himininn í von um að sjá þá. En
ég sá ekkert.
En maður að nafni Walter Re-
will sá eitthvað nokkrum nóttum
fyrr. Og svipað sáu nokkrir aðrir.
Og ef að þeir allir hafi verið
haldnir skynvillu, þá- er það í
meira lagi skrítið. Það er ekki
hægrt að rægja þessi vitni eins og
samræmdan bófaflokk.
Þið þyrftuð að hitta Walter Re-
will. Hann er verkamaður, og
raunsæismaður, sem hélt að sagan
um hina fljúgandi diska væri gabb,
— þangað til 19. ágúst sl. Það
kvöld hafði hann farið á bar að
fá sér drykk ásamt vinkonu sinni.
Þegar þau komu til baka opnaði
vinkona hans bakdyrnar á húsinu
vegna þess hve heitt var inni. Hún
stanzaði full undrunar á tröppun-
um og starði á það sem hún sá, og
síðan kallaði hún á Rewill.
Þau stóðu þar og horfðu upp í
loftið í stundarf jórðung — á hvað?
— Það var ljósrautt á litinn,
sagði Rewill mér, og var í lögun
líkt tveimur diskum, hvolfdum
saman.
Mér fannst þeir vera næstum
gagnsæir, og hliðarnar lýstu enn
þá meira, — eins og neonljós.
Eftir að hafa horft á fyrirbrigð-
ið í nokkrar mínútur, þaut hann
inn og náði í myndavélina sína,
en þá voru fyrirbrigðin tekin að
f jarlægjast óðum, og voru að hverf
í þann mund sem hann kom til
baka með myndavélina, en eigi að
siður smellti hann af á eftir þeim,
og Ijósið af þeim kom á filmuna.
Á meðan þessu fór fram, hafði
vinkona Rewills hlaupið í næsta
hús og kallað út fólk þar, sem sá
diskana og staðfestir framburð
RewiUs um þá.
— Nokkru síðar, þann 28. ágúst
var slátrari að nafni John Nedd-
ham að búa sig undir að fara í
sumarleyfisferðina. Hann gekk út
í garðinn sinn og leit til himins til
að geta sér til um veðurútlitið.
Beirtt fyrir ofan sig sá hann fyrir
brigði,!_ sem gaf frá sér bláleitt
Ijós.
—„Það leit út eins og tveir disk-
ar samanhvolfdir og meðfram því
var eitt hvað, sem minnti mig
einna helst á tennisbolta”.
„Það var stærra í ummál að sjá
en tungUð”, segir Neddham, —
„en þar sem ég stóð furðu lostinn
og horfði á þetta flaug það í burt
og smækkaði”.
Þá þaut hann inn og hringdi í
blað bæjarins, sem þegar í stað
sendi þrjá fréttamenn og einn ljós-
myndara á vettvang. Þeir sáu all-
ir sömú sjón og Neddham, nema
hvað diskurinn var að hverfa. —
Ljósmyndarinn tók myndir, en fyr-
irbrigðin voru orðin of fjarlæg til
þess að koma fram á filmunni. —
Fleira fólk var þarna á staðnum
og sá fyrirbrigðið, og það var
sömu skoðunar og Neddham, litl-
ir hnettir virtust vera við rend-
ur disksins.
Myndina af disknum, sem hér
er birt, tók Alex Birch sunnudag-
inn 25. janúar þessa árs. Hann var
að leika sér ásamt tveimur vin-
um sínum fyrir utan heimili sitt í
Mosborough og var önnum kafinn
að taka myndir af félaga sínum
stökkvandi ofan af stórum steini.
Síðan tók hann stein að gamni
sínu og henti honum upp í tré
ekki langt frá. Horfði síðan á eft-
ir honum til að sjá hvort hann
hefði hitt. Þá tók hann eftir ein-
hverju undarlegu á himninum, —
fl.iúgandi diskum. Hann og félag-
ar hans horfðu á þetta um stund,
en síðan mundi hann allt í einu
eftir myndavélinni sinni. Hann
þreif hana og tók meðfylgjar/li
mynd af þessu undarlega fyrir-
brigði, þar sem það var að fjar-
lægjast. Félagar hans staðfesta
framburð Alex Birch.
Stuttu eftir að fyrsta myndin
hafði verið birt, fékk faðir drengs-
ins boð frá flugmálaráðuneytinu
um að fá í hendur filmuna og
negativuna úr vélinni til rannsókn-
ar. Feðgarnir fóru báðir til ton-
don, þar sem þeir voru þaulspurð-
ir, hvor út af fyrir sig. Þeim bar
nákvæmlega saman, og framburð-
ur drengsins var alltaf eins, —
jafnvel í smáatriðum. Sérfræð-
ingar lýstu því yfir að myndin
væri óföisuð.
— Þeir í ráðuneytinu lofuðu að
láta okkur vita um niðurstöður
sínar bráðlega”, segir faður
drengsins, — „en ekkert hefur
heyrzt frá þeim ennþá“, *- það er
eins og þeir vilji ekki kannast
við tilveru þessarra fyrirbrigða”.
Og þannig standa málin í dag.
Öðru hverju eru að sjást óútskýr-
anlég fyrirbrigði á lofti í Eng-
landi — almenningur ræðir málin,
en yfirvöldin virðast þegja þau í
hel. i.
bók frá
Bret-
landi
UT. ER KOMIN hjá Almenna
bókafélaginu bók mánaðarins fyr-
ir septembermánuð. Nefnist hún
BRETLAND og er eftir bandaríska
rithöfundinn John Ostoorne, en
þýðandi er Jón Eyþórsson, veður-
fræðingur. Er þetta fjórða bókin,
sem út kemur hjá bókaforlaginu í
flokknum LOND OG ÞJOÐIR, en.
áður eru komnar í þessum flokki,
FRAKKLAND, RÚSSLAND og
ÍTALÍA.
Bretland er í sama sniði og fyrri
bækur þessa bókaflokks, hátt á
annað hundrað mynda, litmynda og
BREYTINGAR þær, sem orðið
hafa á viðskiptum Evrópulanda,
undanfarði, eru gerðar að umtals-
efni í ritgerð, sem birtast mun í
næsta hefti af „Economic Bulletin
for Europe“, sem Efnahagsnefndf
SÞ í Evrópu gefur út. Fyrri hluti
ritgerðarinnar, f jallar um þátt Evr-
ópu í heimsviðskiptunum, en þau
jukust ekki jafn hröðum skrefum
1961 og framan af þessu ári og áð-
ur. Ástæðan er fyrst og fremst sú,
að viðskiptaþróunin varð hægari í
þeim ríkjum, sem miða framleiðslu
sína við markað. Þegar á árinu
1900, hafði dregið verulega úr við-
skiptaaukningunni í þeim löndum,
þar sem rikið rekur áætlunarbú-
skap og dró ekki jafn mikið úr við-
skiptum þessara ríkja á árinu 1961.
Hins vegar varð viðskiptaþróun-
in örari í Evrópulöndum yfirleitt
en annars staðar. Viðskiptaþróun-
in var hægari í Bandaríkjúnum og
hjá þeim ríkjum, sem framleiða
hráefni, en um var að ræða í
heimsvlðskiptum. yfirleitt. Og hjá
meginlandi Kina og öðrum Asíu-
ríkjum, þar sem ríkið rekur áætl-:
unarbúskap, minnkuðu viðskiptin
á árinu 1961. Þáttur Evrópu í
heimsviðskiptunum jókst þannig
enn 1961 og er ástæðan aukin við-
skipti Evrópulandanna innbyrðis,
aðallega Vestur-Evrópurikjanna.
I Vestur-Evrópu, hélt utanrikis-
verzlunin áfram að vaxa hraðar en
iðnaðarframleiðslan á árinu 1961
og fyrri hluta þessa árs . Á árinu
1961 jókst útflutningur mest hjá
írlandi, Ítalíu, Sambandslýðveld-
inu Þýzkalandi og Grikklandi. En
í byrjun ársins 1962 jókst útflutn-
ingurinn mest hjá nokkrum hinna
smærri ríkja Vestur-Evrópu: ís-
landi, Grikklandi og Tyrklandi. ít-
alir hafa einnig haldið áfram að
auka útflutning sinn, en dregið
hefur úr útflutningi Vestur-Þýzka-
lands, það sem af er þessu ári.
HINN 31. ágúst s. I. námu ó-
greiddar kröfur SÞ á hendur aðild-
arrikjunum um 140 milljónum
dollara, og vegna gæzluliðs SÞ fyr-
ir botni Miðjarðarhafs, 31 miUjón
dollara. Einnig skulda nokkur riki
fastagjöld sín til samtakanna, sam
tals 22 milljónir fyrir 1962 og 4,6
milljónir fyrir árið 1961. Sovétrík-
in og Frakkland eru meðal þeirra
ríkja, sem mest skulda, vegna að-
gerðanna í Kongo skulda Sovét-
ríkin 32 milljónir og Frakkland 14
milliðnir og vegna gæzluliðs fyrir
Miðjarðarhafsbotni skulda Sovét-
ríkin enn 14 milljónir dollara. AI-
þjóðadómstóllinn hefur úrskurðað,
að öllum aðildarríkjum SÞ beri að
anna í Kongó og gæzluliðsins fýrir
botni Miðjarðarhafs.
I TILEFNI AF DEGI SÞ 24 okt
óber, hafa samtökin gefið út landa-
kort, ætlað skólum. Samkvæmt því
svart-hvítra mynda, af laudi og
þjóð. Texti svipaður á Iengd og áð-
ur, iim 160 bls., ef reiknað er með
venjulegu bókarbroti.
Jón Eyþórsson, segir m. a. í for-
mála, er hann ritar fyrir bókinni:
„Yfirléitt má líkja þessari bók,
við könnunarferð um völundarhús
brezks þjóðlífs, skapgerðar og
heimUisháttar — undir Ieiðsögn
höfnndarins Johns Osborne. Hann
segir frómt frá og er sums staVar
jafnvel berorður. Bókin er engan
veginn til þess gerð, að þóknast
Bretum eða bera þá lofi. Að þvi
leyti, er hún algerlega óhlutdræg.
10. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
i\ i