Alþýðublaðið - 13.10.1962, Blaðsíða 12

pbr br Noaer 6Aít -
reR LU6T6R AF 86NZIN
RADloeN BR Sei.VF0L6eue>
. oesK / uordsn !
MAsmeN eeóYNoef? at TAse Houoe
Tekið í lurginn á „leðurjökkum"
I SÆNSKA þinginu er komið fram stjórnar-
frumvarp, sem miðar að því að herða til muna
eftirlit með unglingum. Samkvæmt því má lög-
reglan taka þá unglinga „úr umferð“, sem flækj
ast um á almannafæri á kvöldum og fram á næt
ur.
Lögreglan má þá velja um tvær Ieiðir. Hún
getur skilað hinum handtekna unglingi heim,
en hún má líka skila honum beint á unglinga-
hæli ef hún telur það ráðlegra.
Frumvarp þetta er hugsaó sem vopn í baráttu
hins opinbera við óknyttaunglinga, sem orðnir
eru plága sumsstaðar í Svíþjóð. Svíar kalla þá
„leðurjakkana".

LEMMY WéMMíS'úM ■■ ^
ResewerANKFN sr uzk - dbr
6R JFKF£N6AN6 8SNZ/N T/L
AT FYLOe eu U6HTSR > 06
Það er eitthvað að. Hér er benzínfýla.
Flugvélin byrjar að lækka flugið.
Varageymirinn er tómur. Það er ekki einu ara. Og talstöðin er auðvitað biluð.
sinni benzín í honum á einn sígarettukveikj
FYRIR LITLA FÖLKIÐ
Rússneskt ævsntýri:
Skipið, sem flaug
„Og segðu mér nú“, sagði gamli maðurinn, þeg-
ar þeir höfðu snætt sig sadda“, hvernig þú ætlar að
finna hamingju þína“.
„Tsarinn hefur lofað þeim manni hönd dótur sinn
ar, sem getur smíðað skip, sem getur f!ogið“, sagði
Dourak. „Ég vonast til að ég geti lært, hvernig á að
gera það“.
Gamli maðurinn brosti og sagði. „Farðu í gegn-
um skóginn, Dourak. Farðu fyrsta stíginn, sem þú
sérð, og stanzaðu við furutréð, sem stendur við
enda stígsins. Berðu einu sinni í tréð með exinni
þinni og leggstu niður með andlitið niður að jörð-
inni. En minnstu eins: Þú verður að taka um borð
alla, sem þú hitiir á leið þinni“.
Þótt Dourak skildi hvorki upp né niður í orðum
gamla mannsins hlýddi hann orðum hans, gekk
fyrsta stíginn, sem hann sá í skóginum og stanzaði,
þegar hann kom að furutré. Hann barði einu sinni
með exinni sinni í tréð og lagðist endilangur á mag
ann . . .
Mörgum klukkustundum síðar, vaknaði hann. Þá
stóð fyrir framan hann, á rótum furutrésins, snot-
urt skip með hvítum seglum, sem líktust vængj-
um. Dourak stökk um borð og stóð við stjórnvöl. í
sama bili tókst það á loft og þaut yfir trjátoppana
í áttina til Moskvu, þar sem Tsarinn bjó.
A leið sinni yfir skóga Rússlands og gresjur og
vötn hitti Dourak sex einkennilega náunga. Hann
minntist orða gamla mannsins, og tók alla þessa
kynjakvisti xnn boxð. Fyrsti maðurinn, sem hann
hitti, heyrði einstaklega vel. Hann heyrði allt, sem
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
„Það lield ég. Það sýiúr að
drengvu'inn cr hugrakkur og
djarfur."
„Það vissi ég. Hvers vegna
heldur,'u að ég hafi tekið
hann aö mér?“ spurði Willi
am Ben 1.
„Ég geri ráð fyrir að marg
ir mexíkanar hafi blá augu
og ljóst hár.“
Ricardo kerrti hnakkann.
„Eg er mexikani,“ sagði
hann. „Eg vil ekki vera hvít-
ur.“
„Hver hefur sagt yður —
herra Perez — að þér vær-
uð Mexíkani?"
„Vitanlega er ég Mexí-
kani,“ sagði Ricardo. „Eg
hcf alizt upp hjá Mexíkön-
um!’’
„Fundu þeir yður á tröpp-
unum?“
„Já.“
„Vissu þeir, hver setti yð-
ur þar?“
„Nei.”
„Segið mér eitt — gefa
Mexíkanar oft börnin sín?“
„Nei, aldrei.“
„Hafið þér ungi Perez
nokkru sinni fyrirhitt Mexí-
kana með blá augu og Ijóst
hár?“
„Nei,“ svaraði Richardo
og fölnaði.
„Hvað er að yður, ungi
maður,“ spurði læknirinn. —
„Þér eruð veikur!“
Richardo reis titrandi á
fætur. Hann tók um stólbak-
ið og studdi sig.
„Eg ætla að fara upp til
herbcrgis míns,“ sagði hann.
Og hann gekk út um dyrn-
ar.
„Eg skil þetta ekki!“ —
sagði William Benn. „Hvaða
máli skiptir það, hvort dreng
urinn er Mexíkani eða hvít-
ur? Hvað ætlastu fyrir?“
„Þú ert lengi að skilja
hlutina af miklum manni að
vera,“ svaraði læknirinn. Til
hvers sóttirðu mig?“
„Mig langaði til að vita á-
Iit þitt á þessum unga
manni. Annað hvort getum
við notað hann eða við verð-
um að drepa hann. Eg vildi
fá álit þitt. í þess stað ferðu
að grennslast fyrir um upp-
runa hans!“
„Og með því að gera það,“
svaraði læknirinn," ég hef
fengið að vita það, sem ég
vildi fá að vita!“
Hann hló sigri hrósandi
framan í ringlaðan William
Benn.
„Eg veit að drengurinn er
mjög hreykinn. Stoltur eins
og örn. Stoltur eins og ljón,
William!"
„Eg vissi að hann var stolt-
ur, en hvað um það?“
„Hver venjulegur ungling
ur ætti auðvelt með að
svíkja föðurland sem cr fá-
tækt eins og Mcxíkó og
snúa sér að ríku landl eins
og Ameríku. En Ricardo Per
ez fóstursonur essreka get-
ur það eklú. Hann verður
vcikiu-.“
12 13. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ