Alþýðublaðið - 18.10.1962, Blaðsíða 2

Ritstjðrar: Gísli J Ástþórrson (áb) og Benedlkt Gröndal.—AðstoSarrltstjóri
Björg\in Guömuudsson. — Fréttaritstjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. — Símar:
14 900 — 14 902 — 14 903. A uglýsingasími: 14 906 — Aðsetur: Aiþýðuhúsið.
— Prentsmiðja Aiþýðublaðsins, Hverfisgötu 8-10 — Áskriftargjald kr. 05 09
á mánuði. I lausasölu kr. 4.00 eint. Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Fram-
kvæmdastjóri: Ásgeir Jóhannesson.
r A
Framkoma UU
LANDSSAMBAND íslenzkra útvegsmanna stöðv
ar nú haustsíldveiðar, og eru mikilsverðir mark-
aðir í hættu, að því er sérfróðir menn um þá hluti
hafa skýrt frá. MiUjónaverðmæti tapast með hverri
viku, sem líður án þess að flötinn komizt á veið-
ar.
Allt er þetta þáttur í skipulegri sókn útgerðar-
samtakanna til að knýja niður kaup sjómanna og
auka hlut sinn í afrakstri bátanna. Hefur þessi
,sókn verið með þe:'m hætti, að öll þjóðin hefur
undrazt.
í stað þess að hefja þegar viðræður við sjómanna
samtökin, er hin nýju veiðitæki og stærri skip komu
til skjalanna, létu samtök útgerðarmanna- allt reka
á reiðanum. Þegar svo síldarvertíð var framundan
á síðastliðnu vori, var gripið til harðvítugrar gagn-
sóknar og allt búið undir að sækja með illu, það
sem ekki fengist með góðu. Voru útgerðarmenn
látnir skrifa undir víxla fyrir stórupphæðum til að
tryggja, að þeir blýddu boði og banni LÍÚ. Er sú
starfsaðferð í rauninni óþolandi í frjálsu þjóðfélagi
og smjattar af fjárkúgun. Þar að auki eru slíkar
starfsaðferðir játning á veikleika. Stjórn LÍÚ hlýt-
ur að hafa vantreyst því, að allir útgerðarmenn
stæðu með henni í þessari herferð, úr því að beita
þurfti víxlaaðferðinni. Er það raunar trúlegt, þvi
margir útgerðarmenn eru ábyrgir, velviljaðir og
dugandi menn, sem alþýðu manna finnst ótrúlegt,
að standi að þeim aðförum, sem hafa átt sér stað
í sumar.
Hér á landi hafa einstakar stéttir og hópar manna
haft mikið vaid til að knýja fram vilja sinn, og hef-
ur oft verið teflt á tæpasta vað með hagsmuni heild
arinnar. Enda þótt útgerðarmenn ynnu fyrstu lotu
í suraar með úrskurði gerðardómsins gegn mót-
mælum Alþýðuflokksmanna, skyldu þeir varast
að halda áfram í sama anda.
Hjálpib börnunum
ALÞÝÐUBLAÐIÐ vakti máls á hungri barna i
vanþróuðum og ógæfusömum löndum. Þetta var
gért á einhverjum mestu velmegunartímum, sem
Islendingar hafa lifað — í trausti þess að þeir
niundu vilja rétta hjálparhönd.
Þetta traust hefur ekki brugðizt. Fjöldi manns
hefur sent blaðinu fjárframlög til barnanna, sum-
ir| stórar upphæðir, aðrir smáar. Hér skiptir öllu,
<að framlögin verði sem flest, því hverjar 250 krón
ur tryggja 4 bömum máltíð í mánuð.
Okkur ber siðferðisleg skylda til að miðla öðrum
al þeim auði, sem hefur fallið okkur í skaut. Hví
ekki að senda sveltandi börnum mat?
HANNES
Á HORNINU
★ Farþegar í hrakningum.
★ Akranes og Akraborg.
★ Umbætur auðveldar.
★ Presturinn og þing-
menn.
SKAGAMAÐur SKRIFAR: „Nú
þeffar haustar að, og veður fara að
versna finnst mér tímabært, að
biðja þig- að minnast þess, enn á
ný, að þjónustan við ferðafólk,
sem ferðast með milliferðaskipinu
okkar Akurnesinga „Akraborg“, er
’angt frá því að vera viðunandi,
þegar vond eru veður. Venjulegast
leggst skipið við hafnargarðinn
svo framarlega sem mögulegt er.
Það er því eini kostur þeirra sem
ætla að ferðast með skipinu, a»
ganga hafnargaröinn á cnda. nokk
ur hundruð metra.
í SUÐVESTANVEÐRUM. liggur
hafnargarðurinn undir sjávargangi
misjafnlega mikið eftir veðri. Þeg
ar fólk er á gangi, gengur oft sjór
yfir fólkið. Föt þess blotna oft
mjög mikið. Þannig situr fólkið í
sínum blautu fötum í rúman
klukkutíma í skipinu, en flestum
tekst að fela ástand sitt, með því
að komast í leigubíl þangað, sem
hver og einn getur fengið inni til
að þurrka og hreinsa föt sín. Oít
ei sjógangur yfir hafnargarðinn
ckki hættulaus þeim sem um lianu
fi'.ra, þó slys hafi þar ekki iiont i
sambandi við afgreiðslu Akraborg
UM ÞETTA VÆRI síður að sak-
ast, ef ekki væri annars kostur, en
Akurnesingar eiga bátabr.vggiu inn
an við hafnargarðinn. Það má
heita að útsjór sé ófæ'- ef elcki
er fært fyrir Akraborg að liggja
utan við bátabryggjuna og í skjóli
við hafnargarðinn. Bátabryggjan
er því tiltölulega aðgengiiegt at-
hafnasvæði, þó mjög illt sé við
hafnargarðinn. og óhrakið kemst
fójk eftir þeirri bryggju að og frá
skipinu.
„ÞAÐ ER MARGT sem þörf er
á að laga, þar er margt sem illa
fer á Skaga“, en þetta ætti að vera
hægt að laga, ef vilji er fyrir
hendi, og það ém þess að fargjöld
byrftu að hækka, eða að vaida ó-
þægindum fyrir viðkomandi lipur
menni, sem varla liafa ánægju af
því, hð sjá fólk koma um borð
rennandi blautt eða fá á sig áföll
á óþarflega langri leið að skipi og
írá.
AÐ ENDINGU: Það er óskiljan-
legt, að ekki sé hægt að afgreiða
Akraborg, venjulega, ofar með
hafnargarðinum.til að stytia far-
þegum leið, eða að taka upp fast-
an afgreiðslustað fyrir Akraborg
við bátabryggjuna og bann t bíl-
um, öðrum en þeim sem atgreiðsi
an notar, að aka um þá bryggju
meðan á afgreiðslu skipsins stend-
ur“.
DRAGGUR SKRIFAR: ,. í ræðu
við setningu Alþingis fyrir nokkr-
um dögum, sagði presturinn, scra
Emil Björnsson, m.a. við alþingis
mennina. „Á hugsjónum yðar, rétt
lætiskennd yðar og mannkærleika,
á samvizkusemi yðar og trúnaði
veltur lífshamingja og afkoma þjóð
arinnar að miklum hluta.“ —
Spurningin er; Skiljum við þetta?
ÁHORFANDI SKRIFAR:
„Bankastjóri á förum, að vísu ekki
einn af átján frá okkur — heldur
norskur, sem hér var frá þvf I
miðjum ágúst ásamt konu sinni —
Þessi frétt og mynd með birtist 1
blöðunum nýlega. Ekki veitir víst
af að kynna sér bankamálin frek
ar en annað, og náttúrlega er það
Norðmaður — þeir gerðu lika
| fimm ára áætiun, sem bráðum
jkemur. En það, sem vakti athygli
mína var, að ferð norska banka-
; stjórans var kostuð af Sameinuðu
þjóðunum. Ekki er nú reisnin mik
il hjá afkomendum Snorra'
í ALVÖRU TALAÐ eigum við
sjálf að kosta alla þessa sérfræð-
inga og áætlunarstjóra, sem við
erum að panta í tíma og ótíma,
eða erum við komnir á sama stig
og þeir verstu að þurfa að vera á
framfæri alþjóðastofnana? — líka
um þettal!
Pétur L. Marteinsson
MINNINGARORÐ
„Það dundu ekki lúðrar né lands-
hornagnýr.
En liðinn var dagur, sem kyrr
var og hlýr“.
í dag er lagður til hinztu hvíld-
ar í Fossvogskirkjugarði, Pétur
Lúðvík Marteinsson, verkamaður.
Hann var fæddur 1. eða 3. des-
ember, 1873 að Gestshúsum á
Pétur S. Marteinsson.
Alftanesi, sonur hjónanna Mar-
teins Marteinssonar, formanns á
Álftanesi og konu hans Sigríðar
Pétursdóttur beykis, sem var
danskrar ættar. Hún var fædd í
Garðahreppi.
Ungur að árum fluttist Pétur
að Heiði á Álftanesi og ólst þar
upp. Föður sinn missti hann áður
en hann komst á þroskaaldur og
hafði oft orð á því þegar hann var
að lýsa baráttu æskuáranna, að
fráfall hans, hefði verið sér mikill
skaði, því að liann hefði verið
heppinn formaður og ágætur fiski
maður og mundi hann hafa getað
lært af honum sjómennsku.
Pétur ólst upp við alla algenga l
vinnu til sjós og la'nds og var
hvarvetna vel liðtækur. Pétur var
jlengi starfsmaður hjá Olíufélagi
ísiands og endaði þar starfsferil
sinn. Pétur var greindur og góð-
gjarn maður og öfgalaus í sko'ðuu-
um, en fylgdi því óhvikandi, sem
honum þótti réttast og bezt.
Aldamótaárið 1900, fluttist hann
til Reykjavíkur og þar kynntist
hann konu sinni, frú
Kristínu Sigmundsdóttur frá
Kambi í Flóa, af Fjallsætt, hinni
mestu ágætiskonu, sem lifir mann
sinn og er nú næstum hálftiræð,
en er þó vel ern og hefir fótavist.
Þeim varð þriggja barna auðið,
einn dreng misstu þau í æsku, en
tveir drengir "komust íil þroska-
aldurs.
Marteinn, sem lengi var bifreið-
arstjóri hjá Kol & Salt og er nú
starfsmaður hjá Eimskip. Hefir
hann með mikilli prýði annazt for-
eldra sína í ellinni og verið þeim
í hvívetna góður sonur.
Hinn sonurinn, sem unp komsfc
var Ásgeir. Hann var afburða
"dugnaðar og hreystimenni. Hann
lagði fyrir sig sjómennsku og var
nýlega útskrifaður úr Stýrimanna-
skólanum, er hann lézt, en hann
fórst á Skúla fógcta, er hann
strandaði í Staðarhverfi í Grinda-
vík 1933.
Með Pétri L. Marteinssyni, er
fallinn í valinn sá maður, sem fékk
óspart að reyna baráttu og erfið-
l'eika síðari hluta 19. aldar. En hon-
um hlotnaðist einnig að taka þátt
í endurreisninni og framförunum
á því timabili, sem liðið er af yfir-
standandi öld og vinna að því að
gera garðinn frægan.
Hann átti fagrar hugsjónir í
mannréttinda- og mannúðarmál-
um og studdi þær hvar sem hann
mátti því við koma með hrein*
skilni og trúmennsku við góðan
málstað, eins og allt annað, sem
liann tók að sér að framkvæma.
Blessuð sé minning hans.
Erlingur Pálsson.
Hekía
fer vestur um land í hringferð
23. þ. m. Vörumóttaka á föstudag
og laugardag til Patreksfjarðar,
Bíldudals, Þingeyrar, Flateyrar,
Suðureyrar, ísafjarðar, Siglu-
fjarðar, Akureyrar, Húsavíkur og
Raufarhafnar.
Farseðlar seldir á mánudag.
Skjaldbreið
vestur um land til Akureyrar
23. þ. m. Vörumóttaka á föstu-
dag til áætlunarhafnar við Húna
flóa og Skagafjörð og Ólafsfjörð.
Farseðlar seldir á mánudag.
2 '18. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ