Alþýðublaðið - 21.10.1962, Blaðsíða 5

NGHUSINU
ALÞINGI hefur setið hálfa
aðra viku og enn er lítið um
stórtíðindi í þingsölum. F.jár-
lagafrumvarp hefur verið lagt
fram, Bjarni Benediktsson hef-
ur mælt fyrir nokkrum óum-
deildum stjórnarfrumvörpum,
Einar Olgeirsson og Guðmund-
ur í. hafa deilt um varnarmál,
Gylfi og Eysteinn um peninga-
mál.
Þetta er þó aðeins hálf sagan.
Stundum gerist meira að tjalda
baki í þinginu en í ræðustólum,
og þessa daga er hvað fróðleg-
ast að hlera raddir ráðamanna
yfir kaffibollum í fundaher-
bergjum flokkanna og á göng-
unum, sem eru kaffistofa þing-
manna. Þar má heyra spurn-
ingar eins og þessar:
Hvernig fer um síldardeil-
una milli sjómanna og útvegs-
manna? Er nokkur von um síld
veiðar á þessu hausti — eða
töpum við þeim verðmætum og
mörkuðum, sem eru í veði? AII-
ir vita, að langt bil er milli
samningsaðila og báðir eru
mjög stífir á sinni skoðun. —
Menn spyrja, hvort lífcyrissjóð
ur fyrir bátasjómenn gæti hjálp
að til við lausn deilunnar.
Við næsta borð gætu menn
verið að ræða um sjúkrahús-
lækna. Þar er spurt: Verður
mál þeirra leyst — eða gauga
þeir út af spítölunum um mán-
aðamót, eins og sumir telja? —
Ef þeirra deila leysist, hvaða á-
hrif hefur það mál á samninga
ríkisins við opinbera starfs-
menn um laun þeirra?
Á þriðja borðinu er kaffital-
ið ef til vill samningar opin-
berra starfsmanna. Ef samið
væri um eitthvað svipað því,
sem samþykkt var á þingi BS-
RB, hvar á ríkið að taka um
500 milljónir króna? Og hvaða
áhrif hafa þeir skatt'ar, hve
mikið af þeim kemur aftur inn
hjá ríki og bæ, hvaða áhrif
hefur það mál á viðhorf ann-
arra stétta?
Svo er spurt um lánamál at-
vinnuveganna, um gjaldeyris-
forða Seðlabankans, um fé ttl
húsbygginga, ríkisábyrgðir til
sveitarfélaga og fjölmargt ann-
að. Enn eru þetta allt spurn-
ingar, en flestum þeirra verð-
ur þingið að svara á einn veg
eða annan, áður en yfir líkur
í vor. Af stórmálum eru aðeins
fjárlögin komin fram, en hin
munu væntanlega sjá dagsins
ljós næstu vikur, og þá fjölgar
spurningunum enn að mun.
Það er athyglisvert við kaffi-
rabbið, að flest Þau vandamál,
sem menn hafa mestar áhyggj-
ur af, eru heimatilbúin. Þjóð-
in er hvað árferði snertir, fram
leiðslu og f járhagslega afkomu
heildarinnar vel á vegi stödd.
Nú þarf ekki að glíma við afla-
leysi, atvinnuleysi, gjaldeyris-
skort. Einhvern tíma hefðu
menn haldið, að þjóðin mundi
lifa góðá daga, þegar þeir
draugar væru kvcðnir niður, en
svo hefur ekki reynzt. Þegar
eitt vandamálið hverfur, kem-
ur þegar annað í þess stað. Og
nú stafa uggvænlegustu vand-
kvæðin af deilum okkar inn-
byrðis um það, hvernig skipta
eigi afrakstri framleiðslunriar,
hvað hver stétt, hópur og hver
einstaklingur eigi að hafa í lilut
á þjóðarskútunni. Hvernig sem
allt veltur, getum við engum
kennt um, nema sjálfum okkur.
RKJAN 0T
SÍNAR

ÞAÐ var heimsögulegt augna-
blik, þegar Jóhannes páfi opnaði
kirkjuþingið í Róm á fimmtudag-
inn ! Kirkjuþing, sem getur kom-
ið til með að standa í heilt ár og
kannski lengur. Það eru heil 90
ár síðan slíkt þing var seinast
haldið og það bendir til, að kirkju
þingin séu ekki neinn venjulegur
atburður.
Fyrsta kirkjuþing veraldarsög-
unnar var baldið í Jerúsalem —
postulaþingið, sem sagt er frá í
Postulasögunni 15. kap. Það þing
útkljáði fyrstu - deilumál frum-
kirkjunnar og gerði hina frægu
postulasamþykkt, þar sem heið-
Ingjakristnir eru ekki skyldaðir
til að gangast að öllu leyti undir
Móselögin, heldur aðeins nokkrar
greinar þeirra. Mikilvægasta á-
kvörðun þessa kirkjuþings var þó
að kristniboð Páls postula meðal
heiðingja væri fullkomlega lög-
lcgt.
Er við blöðum áfram í mann-
kynssögunni rekurast við á mörg
fleiri kirkjuþir.g. Þingið í Níkeu
325 er frægt. Eftir það þing er
lipptekin ein trúarjátning fyrir
heimskirkjuna.
Eftir klofningu kirkjunnar hef-
Tir ekki verið mögulegt að halda
kirkjuþing þar sefn allir fulltrúar
heimskirkjunnar hafa komið sam-
an. Hin svokölluðu ökumenisku
þing fré 1123 til 1870 eru aðeins
llómversk-Kaþólsk kirkjuþing. —
Hið sama er auðvitað að segja um
þingið, sem nú er haldið í Róm.
Það þing er sótt af 3000 full-
trúum frá öllum heimshornum.
Allar umræður þar fara fram á
Latínu og er haldið stranglega
leyndum. Fulltrúarnir gangast all-
ir undir þagnareið, en um leið er
þó skipulögð fréttaþjónusta og
það eru margir fréttamenn nú
staddir í Róm til að fylgjast með
fréttum þaðan.
Samkvæmt rómverskum kirkju-
lögum hefur kirkjuþing æðsta
vald í málefnum kirkjunnar. í
gamla daga hafði þingið líka vald
yfir páfa, en á síðasta þingi
1870 var samþykkt að páfinn
væri óskeikull þegar hann talaði
„ex eathedra" um mál sem vörð-
uðu trúna. Þetta þýðir að þingið
hafi ekki nein völd á því sviði
lengur.
Það er páfinn og hann einn sem
kallað getur saman kirkjuþing.
Það er hann, sem ákveður verk-
efni þingsins og hve lengi það
skuli starfa. Ef páfinn deyr á
þingtímanum er því slitið og nýi
páfinn kallar strax saman annað
þing.
Kirkjuþing eins og það er nú
stendur yfir er geysiviðamikið
fyrirtæki og það þarf mikilvægar
ástæður til að páfinn kalli það
saman. Það hlýtur því að vera
einhver sérlega mikilvæg ástæða
fyrir þvi, að Jóhannes páfi kallaði
það saman nú. Eftir því sem Vati-
kanið segir, fékk hann hugmynd-
ina við sérstakan innblástur. Það
getur meira en verið, að það sé
rétt, en eitthvað meira hlýtur þó
að liggja til grundvallar.
Páfi kemur til kirkjuþings
kaþólskra, sem nú er liafið í
Róm. Myndin er tekin þegar
hann er borinn inn á Péturs-
torg í Páfagarði. Páfinn bless
ar mannfjöldann sem hyllir
hann.
Fólk, sem þekkir kirkjusögu
sína vel, lítur á kirkjuþing sem
ábendingu um alvarlegt ástand.
Það er ekki sagt berum orðum,
en það liggur í loftinu og það er
áreiðanlega ekki ánægjunnar
vegna sem 3000 aldnir og virðu-
legir prelátar koma saman til um-
| ræðna, sem tekið geta mörg ár.
Gizkað hefur verið á, að aðalverk-
efni þingsins sé að ræða um þær
tilhneigingar sem alls staðar
skjóta nú upp kollinum um að
þjóðnýta eignir kirkjunnar í hin-
um ýmsu löndum. Af rómversk-
kaþólskri hálfu getur litið út fyr-
ir, að þetta gerist samfara auk-
inni tækni og velmegun, en skiln-
ingur kirkjunnar í flestum málum
er frá löngu liðnum tímum og
enginn veit hvað þetta kann að
i fela í sér.

Munum
blinda
í dag
Merkjasöludagrur Blindra-
vinafélags íslands er í dag,
hin árlega haustifppskera til
styrktar margs konar hjálp-
arstarfi alla daga ársins til
handa fullorðnum og böru-
um, sem er sjónar vsnt. Gleði
ætti það að vera öllum að
vita að nú á dögum eru æ vax
andi möguleikar á að veita
blindum þá aðstoð, sem þeim
bezt kemur svo að þeir haldi
starfslöngun og heilsu af því
að vinna gagnleg störf, þótt
ekki gefi mikinn peninga-
arð. Einnig eru meiri tækni-
möguleikar en áður var á að
veita blindum mciri fræðslu
og skemmtun, en þetta kostar
nokkurt fé. Blindfædd börn
eiga ýmissa kosta völ, svo
fremi að' vel sé að þeim bú-
ið og það nógu snemma.
Minnisstæð er mér áróð-
ursauglýsing erlendis fyrir
spítalasöfnun, stórar myndir
af tveim aðlaðandi hjúkrun-
arkonum með bauka: „Ein-
hvern tíma kunna þú eða
þínir að þarfnast lijalpar".
Tíu krónur frá nógu mörg-
um leysa fjárhagsvandann í
Htt ár fyrir Blindra iðn,
Blindralieimilið að Bjarkar-
götu 8, styðja Blindraskól-
ann og annað sem félagið hef-
ur með höndum. Merkin eru
um leið happdrættisniiðar.
Leyfið börnunum að selja
merkin og hvetiíð þau til
þess. Takið eftir auglýsing
um í blöðum og litvarpi um
afhendipgu merkjanm í ýms-
um skólum. Með fyrirfram
þökk íil eldri og yngri. — H.
IMWHWWWWWWMMMWWMWWWWWWMWMIWMtWWWmWilWMWWWMWWMWMWWWWVWWWWWWWWWWWWI
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 21. október 1962 g
Stht ‘itÆie'o'lS *