Alþýðublaðið - 30.10.1962, Blaðsíða 9

É
lá heima með lungnabólgu. Þetta
kalla ég sönnun á tilveru æðri
verndarhandar.
„En hvert fluttuð þið eftir þessi
10 ár, sem þið bjugguð á Bakka?“
„Þá fórum við til Þingeyrar og
bjuggum í litlum bæ, sem heitir
Holt og er á holtinu fyrir ofan
Þingeyrina sjálfa, svo að sá yfir
þorpið og fjörðinn. Þar var yndis
lega fallegt, en ekki að sama skapi
skjólgott og búsældarlegt. Allir
vindar gátu staðið að húsinu okk-
ar. Jón var þá orðinn matsveinn á
Hermóði gamla, skipi vitamála-
stjórnarinnar og kom sjaldan heim,
fjórum, fimm sinnum á ári.
En ég var ein heima í bænum í
hlíðinni og annaðist börnin, serii
nú komu eitt á fætur öðru og öli
döfnuðu vel og eru dugandi fólk
núna. En þrátt fyrir það þó að ég
hefði börnin hjá mér, þá leiddist
mér.
Mig langaði til Reykjavíkur, þar
sem ég gat hitt manninn minn oft-
ar, og fleiri tækifæri voru til að
ala börnin upp á sómasamlegan
hátt og koma þeim til mennta. En
á því varð nokkur bið, því að aura
ráðin voru ekki alltof mikil. Eins
og oft áður þá hélt stakan í mér
lífinu, blés mér móði í brjóst á
erilsömum og erfiðum stundum.
Ég á tvær minningar frá dvöl
minni að Holti, önnur er ljúf, en
hin er leið. Gamli Gullfoss kom
stundum og lagðist við bryggju á
Þingeyri — þá var alltaf mikið um
að vera í þorpinu, allir lifðu ævin
týralegu lífi, allir fengu eitthvað
til að hugsa um og gera, því koma
slíks skips var merkisatburður í
sögu lítlls sjávarþorps. Ég fór oftast
varhluta af allri ánægjunni, utan
einu sinni að mér veittist hún.
Sterkir ljóskastarar voru á skip-
inu og eitt kvöldið beindu skip-
verjar þeim á land og létu ljósin
leika um hlíðina.
Þeir lýstu upp allan bæinn minn
svo að þar varð eins og í álfahöll.
Börnunum var þetta sem draumur
og ég grét af gleði að fá allt þetfa
ljós til að leika um litla bæinn
minn. En þetta var þeim aðeins
leikur og brátt dró birtan sig í
hlé og skuggarnir teygðu sig aftur
um hlíðina.
Hitt atvikið gerðist í febrúar
vetur einn, þegar ég var ein heima
með fjögur börnin. Þá kom hið
mesta aftakaveður, svokallað „sneið
I ingaveður" og æddi inn fjörðinn,
| upp í hlíðina. Hús fuku á Þingeyri
! og bátar fórust í þessu veðri. Á
miðri nóttu fauk skúr, sem var
byggður við íbúðarhúsið og allar
hurðir sprungu upp. Ég var dauð-
hrædd.óttaðist að bærinn fyki ofan
af mér og börnunum á hverri
stundu. Aldrei hef ég heitar beðið
Itil guðs en þá nótt. Og það hreif.
Litli bærinn minn uppi í skjól-
lausri hlíðinni stóð að óveðrinu
loknu, þó að vísu væri hann lask
aður.“
„En þér hefur að lokum orðið
að ósk þinni að komast til Reykja
víkur?“
„Jú, en það varð ekki fyrr en ár-
ið 1944. Þá fluttum við strax hingað
á Sundlaugarveginn, reistum okkur
þar lítinn bæ, sem bar nafnið
„Litlaland," — og það var ré:t-
nefni. Ég skil varla hvernig við
komumst fyrir í því húsi, ég, mað
urinn minn og fimm börn, í tveim
ur herbergjum. En það heppnaðist
í þessi þrjú ár, sem ég átti ef+ir
að fá að hafa manninn minn Irá
mér. Hann dó árið 1947. Hafði allt
af verið hjartveikur og kom heim
af sjónum í síðsta sinn bara til
þess að deyja, deyja hjá mér á
svipaðan hátt og börnin mín.
En þó að maðurinn minn dæi,
þá hélt ég áfram að búa á „Litla-
landi“ með börnunum mínum, sem
flest voru orðin stálpuð, og þar
bjó ég þangað til kofinn varð
iþyrnir í augum skipulagsyfirvalda
Reykjavíkur og hann tekinn af
mér. í staðinn fékk ég þessa íbúö.
sem ég er í núna, — og er alveg
ánægð.
Börnin eru öll flogin úr hreiðr-
inu nema dóttir mín, sem vinnur í
KRON, hún hefur ekki yfirgefið
mömmu gömlu."
„Þú ku hafa gefið út þrjár ljóða-
bækur, Lilja. Hvað heita þær?“
„Sú fyrsta heitir „Augnabliks-
myndir“, og svo komu „Vöku-
draumar," og síðasta bókin mín
heitir „Liljublöð."
Svo þess utan hef ég skrifað dá-
lítið af ritgerðum og ort erfiljóö.
Þau hafa orðið mér til mikillar
gleði, og vegna þeirra hefur verið
sagt við mig sem mér hefur þótt
vænst um að heyra um dagana.
Eitt sinn samdi ég erfiljóð fyrir
konu, sem misst hafði manninn
sinn. Þegar Jón minn heitinn dó,
þá kom þessi manneskja til mín
og sagði: „Lilja mín, heldur þú að
þú verðir ekki hugguð eins og þú
hefur liuggað marga?“
Já, ég veit að erfiljóðin mín
hafa borið gæfu til að hugga marga
hrygga sál, og það gleður mig allra
mest. Fyrsta ljóðið mitt var sung
ið í kirkjugarðinum í Hrauni í
Keldudal. Þá var ég 17 ára.
- Þrá mín eftir að læra hefur allt
af verið mikil, og hún hefur eklti
elst af mér. Þegar ég var að verða
sextug, þá bað ég um að fá að
sitja í íslenzkutímum í háskólanum
Mér var leyft það, og í heilan vetur
sat ég ein gömul kona innan um
alla ungu mennina. Samt var það
mér ómetanleg ánægja. Svo þegar
ég var á svipuðum aldri, þá fór
ég í námsflokkana, til að afla mér
meiri fræðslu. Bekkirnir þar eru
iitlir og þröngir, og ég er svo feit
að ég ætlaði ekki að komast fyrir á
★ í kýrlaup yfir
Glámu á fyrsta
ári.
★ Fékk ekki a$
fara í skóla, - fór
í frássi við föður
sinn.
'k Seldi gjafir til að
eiga fyrir mat.
k Búskapur og
basl i áratug.
k Drottinn gaf og
droftinn tók.
k Alltaf langað til
að læra. Sextug
í háskólann.
þeim. Krakkarnir skemmtu sér ó-
spart, en ég hélt áfram og nau.t
góðs af.
Ég hefði bugast fyrir þunga
þessa lífs og undan því, sem drott
inn lagði á mig, ef ljóðanna og
námsþráarinnar hefði ekki notið
við. Ein vísa, sem ort var um mig
hefur líka haldið í mér kjarkinum:
Amans ský og skúrir kaldar
skelfa ekki bjartan hug,
gegn um þrautir þúsundfaldar
þreytir hann sitt djarfa flug
— Það væri skömm að því að lóta
kveða svona um sig, og standa ekki
undir því. Það vil ég ekki lót.f.
henda mig.
— Svo er það ástin á málinu okk
ar, hana get ég ekki betur túlkað
en með því að vitna í Einar Bene-
diktsson:
„Ég elska þig málið undiirfríða
og undrandi krýp að lindum
þínum
Ég hlýði á óminn þinn bitra og
blíða
brimhljóð af sálaröldum mínum“
Þessi orð hafa orðið styrkur hinn
ar gáfuðu almúgakonu, sem tengd
er almúganum, en þó honum miklu
æðri.
| Því slík voru tár hennar, þegar
hún ung grét yfir því að kom?.st
ekki yfir bláma fjarðarins til
! menningarinnar, en vígðist í þjón-
ustu landsins og ól því hrausta
syni og fagrar dætur, — og göf -
I ug 'ijóð. — Brandur.
Dömusloppar
nýkomnir. — Glæsilegt úrval.
Dömusíðbuxur
Stfetch, terylene og ull.
Tilvaldar skólabuxur.
Blúnduslæður
mjög fallegar.
Hvítar og svartar.
Mjög fjölbreytt úrval af undir-
fötrnn og lífstykkjavörum.
LANCASTER
snyrtivörurnar
komnar í fjölbreyttu úrvali.
Laugaveg 19. — Sími 17445.
Atvinna
Vanar saumastúlkur og stúlkur við önnur iðnaðarstörf,
geta fengið atvinnu nú þegar.
Upplýsingar í verksmiðjunni, Þverholti 17.
Vinnufatagerð íslands h.f.
Bílaleigan Falur h.f.
Höfum til leigu nýja bíla með útvarpi. — Nýtt vetrarverð
kr. 230,00 fyrir sólarhringinn. Fyrstu 50 km. fríir kr. 1,80
fyrir auka km.
Allt benzín innifalið.
BÍLALEIGAN FALUR h.f„
Brautarholti 22. — Sími 1-66-76.
Hefi opnað endurskoðunarskrifstofu að Ilafnarstræti 15.
III. hæð sími 11575. Telc að mér öll venjuleg endurskoö-
endastörf, svo sem, endurskoðun, bókhald, ársuppgjör og
aðstoð við framtal til skatts.
Gunnar R. Magnússon
Löggiltur endurskoðandi
Hafnarsíræti 15
Sími 11575
Auglýsingasíminn er 14906
39
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 30. október. 1962 9