Alþýðublaðið - 31.10.1962, Blaðsíða 12

DB ANDRB LOD
VI SUVB DBR-
UDB,,,
DU HARNU
aivd FomsrAer
AT OM&VB D!6
MBD SLOMSTBN
AF VORT IANDS
INTBM6ENS I
CfffHHJlCCH
LITIL eyja í ánni Thames er til leigu um
þessar mundir. Hún liggur skammt fyrir ut-
an Windsir, og heitir Magn Carta. Eyja þessi
er einkum frægr fyrir þaS a3 þar neyddu brezk-
ir barónar kónginn Jóhann tU að skrifa undir
svokaUað ,Jrelsisbréf árið 121S.
Eyjan er hálfur annar hektari á stræð og 13
herbergja hús er á henni.
Sk.
Hún hefur hingaS tU verlð ieigð bamabóka-
höfundi og hundavinl miklum að nafni Alberta
Bigelow, en hún er nýlega látin. Lét hún ekkert
handrit eftir sig, — mönnum U1 mikUlar furðu
en þess í stað fimmtíu hunda sem hún hefur
fóstrað. Leigan á eyjunni og húeigninni er á-
ætluð tæp 4 þúsund pund á ári, en þar er inni-
falið viðgerðarkostnaður á húsinu, sem er aU-
hrörlegt, að því er sagt er.
EDDie HAR SELVF0L6EU6
LAVET FIKSFAKSERIER
MEO KASSERNE, INDEN
HAN IANDEDE - HVAD
VAR DER I DE ANDRE ?
/ HtSRER, HVAD CARMEN ST6ER _
- SÁ I MASMNEN 60DT EFTERE
VI FIK KUN BESKED PA AT
HENTE DE AFMÆRKEDE
Eddie hefur sjálfsagt skipt um í kössunum
áður en hann lenti, — hvað var í liinum?
Heyrið þið hvað Carmen segir, leituðuð þið
vel í vélinni?
Okkur var aðeins skipað að ná £ merktu
kassana ....
Við skildum hina eftir . . .
Þú hefur nú aldrei vaðið í vitinu greyið!
FYRIR LITLA FÖLKIB
Grískt ævintýri
Theodor dansari
Dag nokkurn sagði drengurinn við gömlu
fóstru sína: ,,Mig langar buríu úr kofanum til að
skoða heiminri“. Gamla konan gerði allt til að fá
hann ofan af því að fara hurt, en allt kom fyrir
ekki.
Þegar drengurinn hafði gengið drykklanga
stund kom hann að fjalli, Svo vildi til, að kóngur-
inn var á veiðum á þessu f jalli þennan dag, hann
sá dreginn og hreifst mjög af fegurð hans. „Konan
mín lofaði mér að ala mér son eins og þú ert. Hann
dó, þegar hann fæddist. Komdu og búðu hjá mér
í höllinni“.
I .
Drengurinn þakkaði kónginum fyrir gott boð,
en sagðist ekki geta yfirgefið fóstru sína og systur.
Kóngurinn varð mjög hryggur, þegar drengur
inn hafnaði boðinu, og þegar hanri kom afíur heim
til hallarinnar fréttu systurnar í eldhúsinu, hvað
gerzt hafði. Af lýsingunni vissu þær,- að þarna
mundi kominn systursonur þeirra, og þær kölluðu
aftur á ljósmóðurina.
„Þú sagðir, að hörnin væru dauð“, sögðu þær“,
en þau eru á lífi. Hvað gerir kóngurinn við okkur,
ef hann kemst að sannleikanum?“
„Þið þurfið ekkert að óttast“, sagði nornin. Eg
skal sjá um, að ekkert komizt upp“.
Unglingasagan:
BARN lANDA-
MÆRANNA
maður er alvondur hefur
dreift hæfileiknm þínnm of
vítt. Hann vantar bitið. 5>ú
lærir að bíta drengur minn.“
Og svo hló hann lágt að
með sjálfnm sé.-, því að
læknirinn var einn þeirra
inanna sem alltaf cru einir
þegar þeir eru að tala við
aðra.
16. Ricardo dansar — og
berst.
Það var tafarlaust ákveðið
að Ricardo sendi Antonio
Perze fimm hundruð dali.
Slík upphæð væri heill f jár-
sjóður fyrir essrekann, Þá
gæti hann keypt ný múldýr
greitt skuldir sínar cg komið
fótunum undir sig á ný.
„Ef ég get einbvern víg-
inn þakkað þér —“ sagði
Ricardo hrifinn en læknir-
inn greip fram í fyrir hon-
um: „Eyddu ekki orðum tii
einskins drengur minn.
Geymdu þau iianda Benn.
Hann sér um fjármálin.
Núna hefurðu séð fyrir fjöl-
skyldu þinni og getur snúið
þér að Maud Ranger."
En Maud Ranger veitti
Rieardo litla athygli. Öll
hennar atliygii beindist að
sönnum syni Vilita Vesturs-
ins — stórbeinót'.um manni
með bogna fótleggi þess
manns sem situr of lengi á
hesíbaki. Andlit hans var
rautt af sólinni og hann var
hrifinn af þeirri athygli
sem Mand veitti honum. ltic
ardo virti Maud Kangers fyr
ir sér með athygli. Hann sá
meira við hana en hann hafði
búist við, skapgerð honnar
var fastmótaðri, augu henn
ar hvassari og hú<i var lag-
legri þó karlmamileg frair-
koma hennar kmui í veg
fyrir að hún gæti ngfnst
fögur. Itón kyr.nti felaga
sinn og hann leit UUilega á
Ricardo.
„Eruð þér Mexiliani?"
spurði hann.
Ricardn leit á inarninn og
brosti kuldalega. í marga
mánuði hafði stundað náir
sitt af kapni og aðeins farið
út ti\ að fága framkomu
sína. IJann var eun í skóla
og skemmtanirnar voru frí-
tímar hans. En nú var skóla-
tími hans á enda og iiann
leit á hinn mauninn og
spurði: „Það fer eft-.r því við
hvað þér eigið með orðinu
Mexíkani. Þcgar ameríkani
spyr um slíkt á ba'm stund-
um við Spánverja, stundum
við kynblending og stundum
við índíána og einslöku sinn-
um við Negra“.
Hann sagði síðasta or'ðið
hæðnislega og kúrekinn
starði á hann. „Ég skai
ræða þetta mál betur við
yður síðar“, sagði liann.
12 «31. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ