Alþýðublaðið - 06.04.1963, Blaðsíða 12

Alþýðublaðið - 06.04.1963, Blaðsíða 12
\JUST HAPPENsT 6BB, SIKltL. > TO BE N£AE I Bg THE F'IPvT WHERE IM. / <5^ ÍM TT/E v öOING) 1 AAOTOR. PooL TO PUTA NOTCH IN /VY/ 5TEERING WHEEL! J WHIl.g on BOUNP PLA. OH,I JúTTED IT DOVYN FPOM HEE BA:5ðAö£ TAC6... y fiEE, SIE.IN THE PUíH SHE DIPN'T EVEN TELL YOU H6K k NA.VSE i IT WAS OUB. GPEAT PLEASURE.1 HAVE A PLEASANT JOURNEV, LADIES; MANV, WIANy THANICS, SEAÍOR YOU HAVE SAVE US MUCH CON- V VENIENCE / coNstiELo/n is AAY DUTY TO INFOKM yOUR =,■ FATHER..., SONAL CAP-P INTO yo!!R HAN9 —ÁND THA‘r VOU > Acc.BPTeo rrí mundu sýnilegir þaðan?“ herbergi yðar undir því yfir- skini, að þér séuð með höf jA- verk, þegar stjúpfaðír yðar k;.n ur til baka. Svo, þegar þér havr Ið hann ganga til herbergis sins að sofa, verðið þér að opna h!er ana á glugga yðar, taka hesy- una af, setja lampann þar • '.n merki til okkar, og fara síðan hljóðlega með allt, sem þér telj- ið yður þarfnast, yfir í herberg- ið ,sem þér áður höfðuð. Ég • i'- ast ekki um, að þrátt fyrir við- geröirnar getið þér hafzt þar vlð eina nótt.“ „Ó já, auðveldlega.“ „Annað látið þér okkur um.“ „En hvað hyggist þið fyrir?“ „Við eyðnm nóttinni í her- bergi yðar og rannsökum or- sök hávaðans, sem truflað hefur yður.“ „Mér virðist, herra Holmes, að þér hafið þegar komizt að niðurstöðu,“ sagði ungfrú Ston- er um lcið og hún lagði höntl- ina á handlegg félaga míns. „Kannski hef ég það.“ „Segið mér þá, í guðs bæn- um, Hver var dánarorsök systur minnar.“ „Ég vildi helzt hafa skýrari sannanir, áður en ég skýri frá því.“ „Þér getið að minnsta kosti sagí. mér hvort mín eigin hugw mynd er rétt, og hvort hún dó af ótta.“ „Nei, ég held ekki. Ég býst við, að sennilega hafi legið til þess áþreifanlegri orsakir. Og nú verðum við að yfirgefa yður, ungfrú Stoner, því að ef svo íssri að Dr. Roylott kæmi heim og sæi okkur hér, væri ferð okk- ar til einskis. Verið sælar og haldið hugrekki yðar, því að ef þér gerið það, sem ég hef sagt yður, megið þér vera viss um, að við rekum fljótlegá á brott þá hættu sem ógnar yður.“ Við Sherloek Holmes áttum ekki í neinum erfiðleikum með áð fá svefnherbergi og setustofu I Crown-kránni. Herbergin vöru á efri hæðinni og úr gluggan- um gátum við séð hliðið á heim keyrslunni og íhúðarálmuna í Stoke Moran. í rökkurbyrjun sáum við dr. Grimesby Roylott aka framhjá, tröllaukinn líkami hans gnæfði hátt yfir piltinn, ':sem ók honum. Drengurinn átti í nokkrum erfiðleikum með að opna hið þunga járnhlið, og við heyrðum hást öskrið í læknin- um, og sánm ofsann, er hann skók hnefana að honum. Kerr- an ók áfram og nokkrum mín- útum síðar sáum við skyndilega ljós milli trjánna, er kveikt var á lampa í einni af setustof- nnum. „Ég skal segja þér, Watson,“ sagði Holmes er við sátum þarna í vaxandi dimnmnni, „ég er þeg ar farin nað hafa nokkurt sam vizkubit af að taka þig með í kvöid. Það er greinilega hætta á ferðum.“ „Get ég orðið til aðstoðar?" „Nærvera þín kynni að reyn- ast ómetanleg." „Þá kem ég vissulega." „Það er mjög vinsamlegt af þér „I>ú talar um hættu. Þú hef- ur greinilega séð meira í her- bergjunum, en sýnilegt vár mín- um augum.“ „Nei, en ég býst við að ég hafi kannski dregið fieiri álykt- anir. Ég lield að þú hafir séð allt, sem ég sá.“ „Ég sá ekkcrt merkilegt, nema bjöllustrenginn, og hvaða tiigangi hann á að þjóna verð ég að játa aS er ofvaxið mín- um skilningi.“ „Þú sást líka loftræstingarop ið?“ „Já, en mér filxnst það ekki svo mjög óvenjulegur hlutur að hafa smáop milli tveggja her bergja. Það var svo lítið, að rotta liefði tæplega komizt í gegnunx það.“ JÉg vipsi að við mundum finna loftræstingarop, áður en við komum til Stoke Moran.“ „Góði Holmes.“ „Ójú. Ég vissi það nú raunar. Þú manst, að í frásögn sinni sagði hún, að systir hennar gat fundið Iykt af vindíi Dr. Roy- lotts. Nú, það benti að sjálf- sögðu strax til þess, að samband væri á miili þessara tveggja herbergja. Það gat aðeins verið lítið op, því að annars hefði ver ið á það minnzt fyrir líkskoðun- arréttinum. Ég dró þá ályktun að um ioftræstingarop væri að ræða.“ „En hvað illt getur stafað af því?“ „Ja, það er að minnsta kosti einkennileg tilviljun í dagsetn- ingunum. LoftJrj(jtingarop er gert, strengdur upp og kona deyr, Fixuist þér þotta ekki merkilegt?“ „Ég sé ekkert samband þarna á mUli.“ „Tókstu eftir nokkru m jög sér kennilegu við rúmið?“ „Nei.“ „Það var neglt fast við gólf- ið. Hefurðu nokurn tímann séð rúm fest þannig áður?“ „Nei, ég get ekki sagt það.“ „Konan gat ekki hreyft rúm- ið. Það varð alltaf að vera í sömu afstöðu tU loftræstisopsins og kaðalsins — því að það get- um við kallað hann, vegna þess að hann hefnr augljóslega aldrei verið ætlaður tU að vera bjöllu- strengur.“ „Hoimes," hrópaði ég, „ég vlrðist greina augljóst, hváð þú ert að fara. Við komum rétt nægiiega snemma til þess að koma í veg fyrir einhvern út- hugsaðan og hryllilegan giæp.“ „Vissulega nógu úthngsaður og nógu hryllUegur. Þegar lækn ir misstígur sig, verður hann færastur meðal glæpamanna. Palmer og Pritchard voru með al fremstu manna í sínu starfi. Þessi maður ristir jafnvel dýpra, en ég heid, Watson, aö við munum rista enn dýpra. En við fáum að komast í kynni við nægilegar skelfingar, áöur en nóttin er liðin. í guðs bænum, við skulum fá okkur pípu í ró- Iegheitum og snúa hugum okkar að einhverju skemmti- Iegra.“ Um klukkan níu var ljósið milli trjánna slökkt og myrkur ríkti á óðalssetrinu. Tveir tím- ar liðu hægt, og svo sáum við skyndilega, nákvæmlega klukk an eliefu, bjart ljós sldna beint fyrir framan okkur. „Þetta er merkið okkar,“ sagði Holmes og stölck á fætur, „það er í miðglugganum.“ Er við gengum út, mæiti hann nokkur orð við gcsigjafann og útskýrði, að . vi'ð værum á leiö í síðbúna heinisókn til kunn- ingja pkkar og hugsanlegt væri, að við yrðum hjá honum um nóttina. Augnahliki síðar vor- um við komnir út á myrkan veginn, svalur vindur blés fram an í okkur, og eitt gult ljós log- aði fyrir framan okkur í myrkr inu til að vísa okkur veginn til hins skuggalega erindis okkar. Það var iitlum erfiðleikum hundið að komast inn í garð- inn, því að víða lxafði hrunið úr veggnum og ekki verið gert við. Við gengum railli trjánna og komurn að grasflötinni, geng um yfir hana og vorum um það bil að fara inn um g.luggann, þegar eitthvað, sexn líktist hryllilegu, vansköpuðu barni, skauzt út úr runna, fleygði sér í grasið með iðandi útlimum 12 6. apríl 1963 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ A/S PHOBUS — Kærar þakkir, herra, þér hafið sparað okkur mikil óþægipdi. — Þetta var mér ánægja. Góða ferð. — Henni lá svo mikið á, að hún sagði ekki einu sinni til nafns. — Ég sá nafnið á spjöidunum á töskun- um og hripaði það niöur. — Áfangastaðurinn er nálægt tnínum. í flugvéiinni á suðurieið: — Það er skylda mín að segja föður þín- um, að ég hafi séð anteríkana lauma nafn- spjaidi sínu í hendi þína og tekiö það um- yrðalaust. Sheriock Holmes fyrir unglinga Etfir Ar Conán

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.