Baldur - 16.06.1909, Blaðsíða 2

BALDUl, VI. &r, nr. 50.
BALÐ

ER 6KKINN ÓT A
GIMLI, --- MANITOBA
OHAÐ VIKUBLAÐ.
KOSTAK $1 UM ÁKIfi.
BOfíOIST FYRIRFRAM.
ÖTGEFENDUR:
THE GIMLI PRINTING &
PUBLISHING COMPANY
LIMITED.
að skrifa f blaðið um þær mundir
var Eugenc V. Dcbs, sem eftir
samhljóða Aliti bæði vina og óvina er
einhver hinn mikilvirðasti borgari
slns þjóðfjelags. Hann er svo
s&rbitur alvórumaður f riti, að auð-
kýfinga heimsins virðist svfða sftr-
ar undan hans penna, heldur en
nokkurs annars manns í þessari
heims&lfu, og meðal annars olli
ein ritgjórð hans því þ&, að sam-
bandsstjórnin hjer f Canada, fyrir-
bauð að senda “Appeal to Reas-
on” með pósti hjcr f landi.
Sendimaður var gjörður íit fr&
prentsmiðjunni & fund Ottawa-
stjórnarinnar. Stofnandi blaðsins
og ritstjóri, J. A. Wayland, fór
ekki för þessa sjftlfur, heldur
kvaddi til þess annan yngri mann,
Fred D. Warrcn að nafni. Má af
þvf marka, að maður þessi hafði þ&
ftúnnið sjer tiltrú samverkamanna
sinna, enda heppnaðist honum
með tiihj&lp hins sósfalistiska ún-
ftaraprests, Mr. Cassons, sem
hann hjelt til hjft meðan hann
dvaldi f Ottawa, að f& fulla leið-
rjettingu mftla sinna. Kom það
upp úr kafinu, að póstmftlar&ðgjaf-
anum var allsendis ókunnugt um
ftstæðurnar fyrir banni þvf, sem
lagt hafði verið fyrir blaðið f harts
nafni, og varð greiðlega við að aft-
urkalla það. Einhver undirmaður
hafði verið svona vel innrættur f
garð verkamanna, og það mun
vera sA hinn saini, sem nú fyrir
fftuin dögum var gjörður að verka-
m&lar&ðherra f sambandsstjóminni.
Þctta litla atvik virðist benda til
þess, að canadiskir verkamenr. eigi
þar hliðhollan eftirlitsmann yfir
í Kansas.:h5fðisjer-
i Stuttu eftir þessa OttawafÖr var
W Warren gjörður að rftðsmanni og
ritstjóra blaðs:ns, cn Wayland
hjelt ftfram að vera með honum og
fyrir nokkrum &rum, út úr þvf að | þar að auki bættist Debs og ann-
þrír verkamannaforingjar, Moyer, I ar maður til nokkru sfðar við sem
í
Haywood og Pcttibone, voru j aðstoðarritstjórar. Þótti þ& stjórn-
handteknir & næturþeli, fluttir yfir m&lamönnum Bandarfkjanna vera
í annað rfki heldur en hcimili orðinn setinn bekkurinn við þenn-
þeirra var f, kærðir þar um morð- an ‘sósfalista-snepil’. sem stundum
OTANÁSKRIFT TIL BLAfiSINS :
BALDUR,
O-IAÆX.1,
XÆA^JST.
Verð & smftum auglýsingum er
25 c. fyrir þumlung d&lkslengdar.
Afsl&ttur er gefinn & stærri auglýs-
ingum, sem birtast f biaðinu yfir
lengri tfma. Viðvfkjandi slfkum af-
slætti ogöðrum fjftrm&lum blaðsins,
cru menn beðnir að snúa sjer að
r&ðsmanninum.
Sósíalistisku
málaferlin
Flcsta mun reka minni til þes9
óróa, sem varð f Bandaríkjunum
rftð, og haldið f fangelsi um langan
tfma, unz þeir voru allir sýknaðir
af ftburðinum.
var gefinn út í tvcggja til þriggja
milljóna upplagi um vikuna.
Von br&ðar var ritstjóri blaðsins
Sósfalista tók það sftrt, hvaða ! tekinn fastur; — ekki þó fyrir neitt,
mcðferð mcnn þessir mftttu sæta. j scm f blaðinu hafði staðið, heldur
Moycr, fofseti náinamannafjelags- j var hann af einum póstflutniriga-
ins, var farinn að eldast og þoldi j umsjónarmantti stjórnarinnar sak-
fangelsisvistina mjög illa heilsu , aður um, að hafa misbrúkað póst-
sinnar vegna. Pettibone var rosk- sendingarjettindi sfn sem' prfvat-
inn kaupmaður, sem hafði sýnt i maður. Eftir þvf, sem kæran
værkamannafjelagsskapnum f sín-1 hljóðaði, fttti brjef frft honum að
um bæ óvanalcga mikla meðlfðun,! hafa verið sent til cinhvcrs Pier- taka fyrir kverkarnar & mftl
svo verkamönnunum gramdist það j sons vestur I California, og í því: gagm nokkurs sjertaks flokks f
1
cðlilcga mjög sftrt, að hann skyldi! var tilboð um það, að borga $ioco ; landinu.
liafa þetta fvrir mannúð sfna. hverjum þcim, sem stæli Taylor, Um m&laferli þcssi hefir nú Mr.
Haywood, sem var skrifari nftma- j fyrverandi rfkisstjóra f Kentueky, Debs skrifað allftarlega ritgjörð, og
mannafjclagsins, var nuuiinn burt frft núvcrandi heimili h.ms í Indf- 1 cr er aðalefni hennar ft þessa leið:
með svo inikilli launung um miðja ! anarfkinu þar sem hann hafðist URITFRELS1 (Libcrty of the
nótt, að fjclagsbræður hans stað- við -em flóttamaður, og flytti hann I Prcss) er það, scm teflt er um í
hæfðu, að Idgrcglan hefði bcinlfnisi f höndur lögreginnnar f Kentucky- ‘ mftl.nu “tíandaríkin móti Fred
Stolið honum, ftn nokkurra lög. rfkinu, sem sakaði hann um morð L). Warren, ritefjóra fyrir
nóvember-rjettarhald sambands-
dómstólsins f Fort Scott.
Þegar Warren kom þar mcð lög-
menn með sjer og altilbóinn að
sfnu leyti, baðst saksóknari hins
öpinbera þess, að mftlinu væri
frestað til maí-rjettarhaldsins 1908.
Þ& mætti Warren enn, með
sama undirbúningi og fyrirhöfn,
en hið opinbera fjekk enn m&linu
frestað til 9. nóv. 1908, — ‘fram-
yfir kosningarnar.’
\
Ennþft mætti Warren með lög-
mönnum sfnum & tilteknum tfma,
og enn var frestað til 3. maf 1909.
Þegar sft tfmi kom gengu lög-
mcnn Warrens hart eftir þvf, að
próf væri tekið, og svo varð. Hið
opinbera hafði f vctur n&ðað Tay-
lor, þann scm fyr var nefndur, og
leiddi hann fram sein vitni. Pier-
son s&st aldrei og engar sörinur
voru færðar fyrir þvf, að haníi
væri nokkur til, en kviðdómurinn
(12 repúblikanar) dæmdu Warrcn
sekan.
Hinn 5. maf tilkynnti dómstóll-
inn, að eftir 14 daga yrði dómur
kveðinn upp yfir Warren, sam-
kvæmt úrskurði kviðdómsins, og
um lcið hlustað & kröfur verjanda
um nýja rannsókn, ef hann ætlaði
sjer að leggja þær fram.
En þremur dögum sfðar (8. mai)
gjörði dómarinn þ& yfirlýsingu, að
hann hefði sjeð sig um hönd og
ætlaði ckki að fclla dóminn fyr cn
við nóvember-rjcttarhnldið & næst-
komandi hausti.
Svona nljóðar stutt dagbókar
frftsaga um þpssi mftlafdtli, en eins
og nærri mft geta, liggur einhver-
staðar fiskur undir steini, þegar
annar eins hlutaðeigandi cins og
Bandarfkjastjórnin gjörir annað
eins vafstur út úr slfku smftræði
hjft prfvatmanni vestur í Kansas,
þar scm hundruð manna, leynilög-
reglutnenn, bankastjórar, og prfv-
atmenn, hafa óteljandi sinnum sent
út samskonar tilboð, Qg lagt fje til
höfuðs þcirra mönna, sem sloppið
hafa úr grcipum dómstólanna.
Og fiskurinn, sem undir stein-
inum liggur, er ekkcrt annað cn
löngun auðkýfmganna til þess, að
vinna bug & sósfalistum. Auð-
mönnunum virðist mjög hugarhald-
ið um það, að koma hinu óvægn-
asta cg útbreiddasta múlgagni
sósfalistanna fyrir kattarnef. Að
vfsu er þeitn það ekki lftandi frft
sfnu sjónarmiði, en hitt dylst fft-
um, að ritfrelsi blaða f heildinni sje
hætta búin, ef rftð eru til þess,

It is a Toalc you waat! Physicing lowers
the system and makes it morc susceptiblo
to disease. The winter months have been
Igreat strain upon your vitaiity and unlessyou put the biood in good
condition ali manner of evils wiH overtake you. PSYCHINE is the
Greatest of Tonics and should be taken by every one at this season
of the year. PSYCHINE asslsts the gastric juices and ferments in
their digestion of the food, cieanses the mucous membrane of tho
Stomach, and has an invigorating and beneficiai effect on the muscies
and nerves. For ^atarrh of the Stomach, Ulceration or Weak Stom-
ach, Dyspepaia, theuseof PSYCHINE is strongly advisabie.
PSYCHlNB acting on the Stomach restores it to a healthy condition,
then «cts tbrough tbe stomach upo 1 aU the vital órgans, ereates sn appetlte, bringing
reneweð vitality and strength to the entlre systera and enables it to thr " “ “
of every klnd. tt ia the greatest heal.h-
giver known to tncdicsl scTence.
SoodtoDr.T. a. SUOCUM,Iámtt*d,Toronta. W -
tor » F hiuuplu AU drmrsi*t« »ud f frtfTfif ÁTf<;T nf fOR HfALTf
ItaraaaeUPaxdKtNtfiatsooaad*! n«r bottlo. k..!'?\ oriAiTJ1 .UT1 1
AGEUTS:
rr
row off jis^sa
S1
GIMLI & ICELANDIC RIYER.
mætra skilrfkja eða meðhöndlunar. j og hafði lagt stórfje til höfuðs hon-
Um allt þetta var ritað af hinum ! um, cf hann-næðist.
“Appeal to Reaton,” sem dregið
hefir verið & lauginn fyrir sam-
rncsta cldtnóði f hið útbreiddasta! Það var 7. maf 1907, að þessi | bandsdómstóli nú í tvö ftr, Síöan
biað sósfalista f Bandarfkjunum,! m&lafcrli hófust. W’arren hcimtaði 7. maf 1907.
blaðið ‘‘Appeal to Reason”, sem
gefið er út f bænuin Girard f Kans-
rjettarhald 1 mftlinu tafarlaust, en Auðvitað vill ekki sækandinn
var synjað þcss, og varð 8. maf að
asríkinu. Með.il annara, sem fóru ! gefa veð fj'rir þvf, að inæta við
[rfkiðj !f ta þetta & saunast, og þyk
ist vcra að hafa höndur f hári cins
sjerstaks sakamanns; en einmitt
þessu sama hjelt þessi sami sækj.
andi fram þegar nftmamannafjelags-
forsprakkarnir voru handteknir
forðum. Þft var fyrst l&tið í veðri
vaka, að það væri ekki annað en
vanalegt morðmftl, en við rjettar-
haldið kom það glöggt f Ijós og er
nú af öllum skýrt skilið svo, að
það m&l var “höfuðstólseigandinn
móti handidnamanninurn”, og
að það, sem tefit var þft um, voru
rjettindl hins vestræna n&ma-
mannafjeiags fyrir þvf, að mega
vera til og vernda meðlimi sfna
gegn ofsókn af h&lfu n&macigcnda-
fjelagsins.
Sama er um þessi m&laferli að
segja, að 1 þeim cr miklu meira
fólgið heldur cn það, að refsa prf-
vatmanni fyrir brot ft einum iaga-
staf. Ef svo hefði verið, þft hofði
þetta alltsaman verið útklj&ð á
stuttri stundu, og hefði aldrei vak-
ið nema mjög litla efiirtekt,
En svo maður f flýti renni aug-
unum yfir aðalatriði þessa m&ls, þá
eru þau'svona:
Fyrst. Kæran er sú, að Warr-
en hafi sent einhverjum Pierson
itilboð um fje til höfuös manni,
1
scm flúið hafði undan morðkæru í
annað ríki. Krjefið kemst 1 hend-
j urnar & embættismanni póstmftla-
! deildarinnar, ftður en það sr komið
sfna fyrirhuguðu leið. Pierson
kærði ekki og kemur aldrei 1 Ijós,
Hann er ekki til ft Appeal-kaup-
endaskrftnni, og enginn við blaðið
cða við rjettarhaldið veit um hvert
hann er nokkur til.
Annað. Warren cr tekinn fast-
ur, en neitað um próf í málinu og
tekið afhonum veð, og svo er öllu
frestað og frestað hvað eftir annað
þangað til liðin eru tvö ár.
Þriðja. Lagaatafurinn, seni|
Warren var kærður um að hafaj
brotið, er um að senda ekki það
með pósti, scm hefir ‘‘spillandi,
a-rumeiðandi, eða hótandi inni»
hald.” O; það er aldeilis ómög-
ulegt að sjft, að brjefið sje neitt af
þessu. Ekki kvartaði Taylor, og
hafði sannarlega ekki undan heinu
að kvarta, Rfkisþingið f Kcn-
tucky hafði auglýst um allar jarðir
hundrað þús. doll, tilboð fyrir að
sjer væri færður hann, en Appeal
þ& boðið aðeins eitt þús, Fyr.st
nú Taylor gat ckki fundið sig
meiddan umfram það, sem ftður
var, þá gat ekki ncinn annar þózt
meiddur.
Allt þetta sýnir bara það, að
sama stjómarfar, sem heimilar það
að verkamönnum sje stolið og flutt,
ir úr einu rfki f anfiað, &n þcss að
hafa áður verið sakbornir. heldur
öflugum hlffiskildi yfir rfkuin
manni, scm hvflir opinbcrlcga
undir morðkæru og hefir stórfje
lagt til höiuðs sjer af hinu opin-
bera.
Fjórða. Við fyrstu yfirheyrslu
sagði Mr, West, vara-saksóknari
hins opinbera, að skipanir hefðu
komið frá dómsináladeildinni f
Washington, að halda þessu máli
til streitu, Dettur nokkrum t hug
að a& fthugi hefði verið sýndur út
af smáu prívatmanns lagabroti?
Skykli BandarfkjafQrsetinn þá hafa
gefið ,-ijer tfrna til að segja sj&lfur
fyrir um meðferð þessa mftls, cins
og blöðin höfðu þ& fyrir frjcttacfni,
Qg annað eins blað cins og Kaivsas
City Jouriul hafði fyrir umtalsefni
I ritstjórnargreinum? Hafa þeir,
forsetinn Og dómsmálastjórinn ver-
ið vanir að gefa sjer tlma til að
Ifta eftir prfvatsakamftlum út urr»
landið? Þetta er eina svarið;
Stjórnin hafði engar fthyggjur við-
j víkjandi prfvat-sökudólgnum, Fred
Warren, heldur viðvlkjaudi rit-
stjóranum Fred Warren, ritsjóra
blaðsins ‘‘Appeal to Reason,**
hins útbreiddasta só.sfalistablaðs
og ægilegasta óvinar auðvalds»
stjórnarinnar f Bandarfkjunum.
Fimmtet. Skýru Ijósi er varpað
yfir þetta alltsaman f tilsvari eins
h&ttstandandi stjórnarembættiy-
inanns, þess efnis, að ef ckki væri
hægt að r&ða við “Appcal” öðru*
vfsi, |>ft mætti halda þvf 1 enda*
lausum m&laferla-tilkostnaði þangað
til “bffleuðu krikindtnu rœri
blœtt út." Sama hugarfarið skaust
f óaðgætni fíam úr Bone saksókiurð
f ræðum til kviðdómendanna. Hanri
sagði “Nafn þessa snepils, “Tbc
Appeal to Reason,” ætti að vcf*