Breiðablik - 01.06.1907, Blaðsíða 14

H
BREIÐABLIK
aldir. Að vér tölum sérstaka tungu. Að vér
eigum sérstakar bókmentir. Að hugsanalíf vort
og- þjóðhættir — þjóðernið alt er sérstakt. Að
vér eigum heima í fjarlægð frá þeim, sem nemur
hundruðum mílna. Og vér spyrjum þá eins og
bræður vora, hver sanngirni þeim virðist mæla
með því, að þeir drotni yíir oss með nokkurum
hætti.
Vér bendum beim á, að vér erum minsta þjóð
heimsins. Að vér getum aldrei beitt ofbeldi við
nokkura þjóð. Að vér eigum engin önnur vopn
en vopn skynseminnar og sannleikans, hvað sem
fyrir oss kann að koma. Og vér spyrjum þá,
hvort þeim flnnist nokkur hætta stafa af því, að
vér fáum að njóta þeirrar sjálfstæði, sem vér eig-
um sögulegan og eðlilegan rétt á.
Vér bendum þeim á, að megn óánægja er í
landinu út af því, hve lengi oss hefir verið fyrir-
munað að ná rétti vorum, hvað sem aðrir kunna
að segja um það efni. Að vér göngum að því
vísu, að þeirrar óánægju kenni í löggjafar og
stjórnmálum vorum áður en langt líður, ef ekki
bót er á ráðin. Að tilhneigingar til algerðs að-
skilnaðar við Danmörk með einhverjum hætti
magnast að kalla má daglega með þjóðinni. Og
vér spyrjum þá, hvort þeir geti ekki hugsað sér
aðra stefnu hættulegri en þá, að láta þessa þjóð
njóta réttar síns.
Og að lokum snúum vér máli voru til konungs
vors. Föður hans unnu allir Islendingar heitt.
Og af engu verður annað ráðið en að hann sé
líklegur til þess að njóta hinnar sömu ástsældar
með íslendingum. Framkoma sjálfs hans, síðan
er hann tók við ríki, bendir ótvíræðlega í þá átt.
Vér vitum að enginn einn maður á jafn-mikinn
kost á að stvðja oss að þessu máli eins og hann.
Og vér treystum því fyllilega, að í öllum löndum
hans sé enginn maður, sem meiri tilhneiging hafi
til að láta oss njóta sanngirni og réttar en hann.
Víst er um það,að með því að veita málstað vor-
um sinn ómetanlegan stuðning, myndi hann
tryggja sér ástæld í hugum allra sannra Islend-
inga um aldur og æfi. Og sé nokkurs um það
vert fyrir Danmörk að tryggja eðlilegt og sann-
gjarnt samband við Island, tengja hugi manna í
báðum löndunum bræðraböndum, þá er hér sann-
arlega konunglegt verk fyrir höndun, eigi að eins
frá sjónarmiði Islands, heldur og frá sjónarmiði
Danmerkur.
Einar Hjörleifsson — Frjálst sambandsland.
BEININGA-BARNIÐ.
Eftir MARCEL PRÉVOST.
Þýtt hefir G. Guttormsson.
DAÐ er ofurlítil smásag'a; hún er svo
smá og þaö er svo van.dfarið meö
hana, að mér finst hún varla mega við
því, að eg færi hana í letur. Hún er eins
og smáblóm, yndislegt og angandi, en
svo veikt, að ekki má höndum um það
fara. Hvað kom þá til þess, þar sem við
sátum að miðdegisverði, umkringdir af
öllum þeim þægindum, sem nútíðin getur
veitt,og hlustuðum á ungu konuna fögru,
er sjálf var söguhetjan — hvað olli því,að
sagan fekk svo mikið á okkur, að hún er
orðin, í þessum hluta Parísar, ein af þeim
sögum, sem aldrei fyrnast, en ganga
í erfðir hjá öllum stéttum; sögum, sem
allir kannast við, og öllum þykir vænt
um ? Ef til vill af því að hún var eins og
ljósgeisli, sem allra snöggvast varpaði
ljóma sínum yfir gáskann og léttúðina hjá
okkur; ef til vill af því,að eins og einasta
smáhreyfing er oft og tíðum nóg til þess
að sýna, að limaburðurinn allur er fagur,
þannig þarfoft ekki nema fáein orð í hrein-
skilni töluð, til þess að hreinleikur hjart-
ans sjáist allur.
Við höfðum verið að tala um þessar
leyndardómsfullu hvatir, sem visindin eru
búin að gefa nöfn og niðurröðun. Fáir
menn eru lausir við þær. Þessi óskiljan-
legu öfl knýja einn mann til að teljablóm-
in á veggjapappírnum eða bindin í bóka-
skápnum, í einu orði, alt sem hann sér og