Breiðablik - 01.11.1907, Blaðsíða 5
BREIÐABLIK
lífið fátækt og snautt af því, sem nú
gjörir það auðugt og unaðslegt.
Væntanlegar framfarir mannkynsins í
siðgæði og alls konar menning eru þess
vegna undir því komnar að stór-miklu
leyti, að mæðurnar geti æ betur og betur
rækt móðurskyldur sínar. Til þess að
þetta geti orðið, má mannfélagið ekkert
ógjört láta.
Ef nú jafnrétti það, sem nú eru allar
líkur til að konum verði veitt við karl-
menn víðs vegar um heim áður langt líð-
ur, getur orðið til þess að kenna mæðrum
énn betur að leysa af hendi það ætlunar-
verk, sem háleitast er allra ætlunarverka,
verður það spor mannkyninu ómetanlegur
blessunarauki. Og allir góðir menn vona
að þetta verði. Það hefir ávalt blessan í
för með sér að láta réttlætið ná fram
aö ganga.
En ekki verður því neitað, að hér get-
ur verið nokkur hætta á ferðum. Enda
eru ýmsar helztu konur heimsins farnar
að sjá það og vara við. Sérhverri nýrri
frelsisaukning hefir ávalt fylgt einhver
hætta. Það er því ávalt mikils vert, að
hafa séð þá hættu fyrir fram og leitast af
alefii við að varast hana. Hættan er í
stuttu máli þessi:
Þegar opinn aðgangur verður fyrir kon-
ur að taka að sér og gegna öllum stöðum
mannfé'lagsins, þegar þær sitja á löggjaf-
arþingum og gegna hvers konar embætt-
um, er nokkur hætta á, að óbeit kunni að
vakna hjá þeim gegn móðurstöðunni.
Þeim fari þá að finnast sú sjálfsfórn, sem
henni er ávalt samfara, næsta ógeðfeld.
Hún muni sem mest seilast eftir vellaun-
uðum stöðum, þar sem hún geti verið
laus við þær áhyggjur og umsvif, stríð
og baráttu, sorg og hugarangur, sem er
og verður hlutskifti mæðranna. Einkum
muni þetta eiga sér stað með gáfuðustu
konurnar. Þeim muni eðlilega veita létt-
ast að ná góðum og virðulegum stöðum
og þær finni þar ósjálfrátt til þessfagnað-
ar, að vera að leggja fram beinan skerf,
85
en ekki óbeinan, til heilla og menningar
mannfélagsins.
En nú eru það einmitt gáfuðustu og
bezt gefnu konurnar, sem eru ákjósanleg-
astar mæður. Ef mikill fjöldi þeirraskyldi
fara að gegna þeim störfum, sem karl-
menn hafa nú með höndum ogþess vegna
ekki verða mæður, heflr mannfélagíð þar
beðið tjón, sem ekki verður séð, á hvern
hátt verður bætt. Hér er því hætta, stór
og mikil, sem hafa verður í huga, svo
ekki verði hún að meini.
Þetta er óttast enn meir vegna þess,
að í sumum helztu menningarlöndum er
mannfjölgun að þverra. Lengst hefir
þetta átt sér stað á Frakklandi. En víða
annars staðar er bent á sömu hættuna,
Sá ömurlegi skuggi sýnist fylgja vaxandi
menning. Ef nú kvenfrelsishreyfingin
svonefnda fær kröfum sínum framgengt,
sem allar líkur virðast til í nálægri fram-
tíð, óttast menn, að þessi skuggi verði
stærri og geigvænlegri.
Verði það, segja helztu frumherjar
þeirrar hreyfingar í hópi kvenna, höfum
vér unnið fyrir gýg. Vér höfum þá unn-
ið vorum eigin málstað mein, en eigi sig-
ur. Konurnar verða eftir því að muna
um fram alt, að þær leggja fram göfug-
astan skerf og dýrmætastan til menning-
ar heimsins með því að vera mæður.
Dýrlegasta köllunin, sem til er í ver-
öldinni, er sú að vera móðir. Framfarir
mannkynsins í siðmenningu og öllu góðu
er að langmestu leyti í höndum mæðr-
anna. Jafnréttið ætti að verða til þess,
að móðurstöðunni sé enn meiri ræktar-
semi sýnd en áður. Með engu móti mætti
sú sjálfsagða réttarbót verða farartálmi,
heldur framför.