Breiðablik - 01.03.1908, Blaðsíða 1

BREIÐABLIK.
Mánaöarrit til stuöning's íslenzkri menning.
FRIÐRIK J. BERGMANN
RITSTJÓRl
II. Ár. MARZ 1908. Nr. 10.
HILLINGAR ANDANS.
VAÐ elskar manns-
andinn mest ?
Það, sem er fyr-
ir utan sjóndeildar-
hrinninn. Hue,ur-
o o
inn þráir það, sem er í fjarska.
Höndin nær því ekki, hve langt
sem hún seilist. En andinn hefir
þar heilaga útsýn fyrir auguiu.
Úti á ólganda hafi er dreymt
um friðsæla höfn. Dýrmætt er
frelsið þeim, er í dýflissu situr.
Frá lélegu heimili hillir undirgott
heimili. Þjóð, sem lúta verður
valdi annarrar, hristir hlekkina.
Hún spyr ekki, hvort hún sé fær
um að slíta. En hún mænir
þangað, sem frelsi roðar fjöllin.
Nálægt hverjum ónytjung
stendur nýtur maður. Smali ligg-
ur í laut og les. Yfir lög og láð
flýgur andinn inn í þekkingarland-
ið. Vinnukona stendur á votengi
í leir og lörfum. Hún sér í huga
velbúna konu lúta yfir vöggu, en
bóndann við borð, sem bæði hafa
reist, og sólskin inn um glugg-
ann.
Fátæktin í heiminum hófst, er
fyrsti öreiginn losnaði úr örbirgð.
Það, sem honum tókst, ætti öllum
að hepnast! — Og samt, svona
margir eftir!
Skilningsþorstinn vaknaði, er
fyrsta spurning kom í hugann og
óx við hverja úrlausn. Við ráðn-
ing fyrstu rúnar kom draumur um
stund, er sérhver rún er ráðin. En
kemur sú stund ? Væri hún æski-
leg? Til hvers yrði þá lífið ? Er
það ekki eilíf úrlausn og úrlausn-
arfögnuður ?
í kúguðu landi og voluðu sá
mannsandinn fegursta hilling.
Hann sá guðsríki ájörðu. Ríki
sannleikans, réttlætisins, kærleik-
ans. Þegar órétdæti og rang-
sleitni var einna mest í heiminum,