Breiðablik - 01.04.1908, Blaðsíða 2

IÖ2
BREIÐABLIK
hækkar, sér hún lengra. Land-
areign hennar vex, en minkar
ekki, eftir því sem þekkingin
þroskast.
Það, sem kölluð eru vísindi, er
eigi annað en áreiðanleg þekking,
er menn hafa aflað sér, og komið
skipulagi á í huga sínum. Alt,
sem vísindin geta fært sönnur fyr-
ir, eiga þau að sanna. það er
skylda þeirra og köllun. Alt, sem
þeim er unt að rannsaka, eiga þau
að rannsaka; það er skylda þeirra
og köllun.
Aldrei fá mennirnir meira að
vita en þeim er ætlað. Sé eitt-
hvað til, sem þeim eigi er ætlað
að vita, vaknar eigi svo mikið sem
grunur um það í hjörtum vorum.
Vér höfum þá aldrei vit á,svo mik-
ið sem að spyrja eftir því.
Það er eldgömul og rótgróin
hjátrú, að mönnum sé hætta fólg-
í ofmikilli þekking. í heiðni
héldu menn, að guðirnir væri af-
brýðissamir í þeim efnum. Þeir
mvndi hefna sín, ef menn seildist
eftir meiri þekking en góðu hófi
gengdi. Svo ófullkomin varguðs-
hugmyndin þá.
Svo ófullkomin ætti hún ekki
að vera nú,—hjá nokkurum skyn-
berandi manni.
^W6*uíWt*i
AUDUGRA LÍF.
P E G A R skáldið heimsfræga,
Goethe, var að skilja við, er sagt
hann hafi hrópað: Meira ljós !
Ljóselsk hafði sál hans verið í líf-
inu; ljóselsk var hún í dauðanum.
Ljósið er eitt af frumskilyrðum
lífsins. Að þrá ljósið, er að þrá
lífið. Lífsþráin virðist einkenna
alt, sem lifir. Manninn þó mest,
og eftir því meir, sem líf hans er á
hærra stigi. Sú þrá er svo sterk,
að hann eraldrei eiginlega ánægð-
ur með það líf, sem hann hefir.
Hann þráir sífelt annað og betra.
Gallinn hjá flestum er sá, að
þeir gæti lifað miklu auðugra lífi
en þeir gjöra. Oánægjan yfir því,
sem er, er rík með mörgum, en
viðleitni ekki að sama skapi sterk,
til að bæta úr.
Nautnsjúkur rómverskur keisari
bauð hverjum þeim há verðlaun,
er finna vildi upp fyrir hann nýja
skemtan. Svo saddur var hann
orðinn á öllum þeim skemtunum,
sem hann þekti, svo dauðleiður á
nautninni, er hann hafði tamiðsér.
Lífið verður engum auðugra með
nautninni, heldur fátækara og au-
virðilegra. I orðum keisarans
felst ein átakanlegasta harm-
saga, er fyrir nokkurn getur
komið.
í fylgsnum sálar sinnar á hver
maður öfl, sem sitja þar fjötruð
inni, — öfl, er verða mega hrein og
tær fagnaðarlind þeim, er leysir
og lætur renna. Ágústínus kirkju-
faðir sagði: „Birta skín í sálu
minni, sem of mikil er til að kom-
ast fyrir í alheiminum, þar hljóma
raddir, sem engin tímalengd getur