Breiðablik - 01.04.1908, Blaðsíða 16

BREIÐABLIK
176
taka út. Heilar píslar-aldir, Senora mia\
Þegar Júanita kom aftur, skreið eg þar
aö, sem árbug'ðan er mest, og skifti um
amerísku fötin, sem eg þoldi ekki viS í,
og fór í rúmu og voðfeldu fötin, sem eg
sjálf átti.
,,Þegar eg var að losa óhræsis hár-
nálarnar úr hári mínu, gekk senór Per-
kins fram fyrir mig, og þegar eg sagði
honum, að eg ætlaði ekki að fara til
Missouri vegna hárnálanna, bolsins og
þröngu, tá-kreppu-skónna ; — þegar eg
með fyrirlitning sparkaði í dýru fötin,
sem hann hafði gefið mér, tók hann ekki
að hella bituryrðum yfir mig,eins og ung-
um mönnum í þessu landi myndi hafa
orðið. Nei. Hann hlýddi sögu minni.
Hann virti fyrir sér visnu tærnar á mér,
og svo, senóra, hló hann lengi og d tt.
,,Svo mikil kæti greip hann, að hann
veltist um á jörðunni af háltri. Já,
senóra, án þess að hirða um kaktus og
blómvið, veltist hann um hvað eftir
annað.
,,Loks stóð hann á fætur, þerraði kát-
ínu-tárin af kinnum sér og sagði: ,Far
þú nú hoppandi !‘ Hvernig stendur ann-
ars á því, senóra, að þessir Ameríkumenn
nefna aldrei nafn heilagrar guðs móður,
eða annarra heilagra manna; en þeir tala
um að hoppa eða láta aðra hoppa.
,,‘Þetta eru timburmenn eftir ástar-
vímuna, Bonita Estrella11 sagði senor
Perkins. Og er hann gekk heimleiðis
til bæjarins með hendur í vösum og hatt-
inn í hnakka, hevrði eg hvernig hann
blístraði.
,,Þetta kveld gekk eg aftur gegn
um olíuviðar lundinn við Mission,og aftur
mætti eg José. Hann hefði gengið fram
hjá mér, án þess að segja nokkurt orð.
En eg kastaði mér í faðm hans og
hrópaði: ,Tala þú við mig. Það er eg,
Bernarda þín! ‘
,,José svaraði mér byrstur: ,Ereg sá
músar-fálki, að eg fari að fita mig á leyf-
um stéttu-úlfsins? Ætti eg, José Mar-
tinez, að þrýsta því að hjarta mér, sem
Ameríkumaðurinn hefir varpað frá sér.
Þú ert ekki lengur Bernarda mín. Þú
ert Bónita Estrella hans senor Perkins.
Hefir þú ekki sagt mér það sjálf?‘ Og
hann hratt mér hranalega frá sér. Þá
var það, senóra, að hjartað brast mér í
brjósti.
José giftist Júanitu,-—Júanitu, semdans-
að hetði á steikarristum vors heilaga
Lárenziuss, til þess að eignast amerískan
unnusta. Þau búa á stórri nautajörð og
eiga marga sonu og dætur. Júanita er
orðin skelfing holdug og upp með sér.
Rykið af vagnhjólum hennar gusast
oft á mig, þegar eg kem úr þvotti
eða fer til þvotta.
,,Senor Perkins hvarf til Missouri og
eg hefi ekki séð hann síðan. En eftir
það forðuðust unnustarnir mig, sem eitt
sinn rifust út af einu brosi frá mér. Því,
eins og þér vitið, senóra, er því svo farið
með þjóð vorri, að þó göfug afreksverk
gleymist fljótt, geymast heimskupör í
endurminningu og verða að erfisögn, er
gengur frá manni til manns.
,,Stráka-óhræsin, sem í kveld hafa
hrópað á eftir mér, tilheyra þriðju kyn-
slóðinni, eftir að eg varð sek í þessari
heimsku ; þó þekkja þeir æfintýr mitt og
sýna mér fyrirlitning.
,,Nú er orðið framorðið, senóra, og
kominn svali í loftið. Með yðar leyfi
ætla eg nú að tína upp fáeina steina og
fara“.
Eg stóð á fætur og bar nýþvegnu föt-
in inn í húsið. Klukkan varorðin tíu, en
það var seinna en við vorum vön að hátta.
Því Monclova-fólkið tekur snemma á
sig náðir, af því ekkert betra verkefni er
fyrir höndum. Þegar eg hleypti niður
gluggablæþunum, heyrði eg aftur hásu
raddirnar orga. Stráka-úrþvættin voru
komin út úr fylgsninu og voru nú á harða-
hlaupum á eftir reiða kerlingargarmin-
um.
,,Kí, jí! Bonita Estrella!“ hrópuðu
óhræsin og ,,fagra stjarnan“ svaraði með
grjóthríð og örgum illyrðum, Vissulega:
,,Það voru timburmenn eftir ástar-
vímuna. “
BREIDABLIK. Mánaðarrit til stuðnings íslenzkri
menning:. Fridrik J. Bergmann, ritstjóri. Heimili 25C
Spence Strreet, Winnipegf. Telephone 6345. Ólafur S.
Thorgeirsson, útpefandi. Heimih og afgfreiðslustofa hlaðs-
ins 678 Sherbrooke Str., Winnipeg-, Canada. Telephone
4342. Verð: Hver árg. 1 doll. Hvert eintak 10 cts. —
Borgist fyrirfram.
Prentsmidja Ólafs S. Tiiorgeirssonar