Breiðablik - 01.05.1908, Blaðsíða 7

B R E I Ð A B L'I K
183
erindi hans, gegn sannleikanum ! Þeir
hugðust vera meðhaldsmenn Jesú, en
reyndust mótstöðumenn hans.— — Jesús
á enn í dag fjölda mótstöðumanna ein-
mitt meðal vina sinna. Hvernig má það
ske ? Hvernig getur vinur Jesú jafnframt
verið andstæðingur hans. Hann getur
það á sama hátt og höfufprestar Gyðing-
anna forðum daga, sem vildu vera vinir
guðs, en voru andstæðingar hans. Hann
getur orðið það, ef hann gleymir því eða
hefir ekki öðlast skilning á því, sem er
aðal-atriðið í trúarbrögðunum í kristin-
dóminum, í allri sannri guðrækni.
Þetta aðal-atriði er kœrleikurinn, —
kærleikurinn til guðs og manna. Oll guð-
rækni og ytri guðsdýrkan, öll ytri hlýðni
við boðorð og lagasetninga, er einkisviði,
ef kærleikann vantar. Þetta skildi Páll
postuli— og þetta þurfum vér öll að
skilja. Heyrum hvað postulinn segir :
,Þótt eg talaði tungum manna ogengla,
eti hefði ekki kærleika, yrði eg hljómandi
málmur eða hvellandi bjalla. Og þótt eg
hefði spádómsgáfu og vissi alla leyndar-
dórria og ætti alla þekkinguna og þótt eg
hefð’. alla trúna, svo að færa mætti fjöll úr
stað, en hefði ekki kærleika, væri eg ekki
neitt. Og þótt eg deildi út öllum eigum
mínum,og þótt eg framseldi líkama minn,
til þess að eg yrði brendur, en hefði ekki
kærleika, væri það mér gagnslaust, (1.
Kor. 13,1—3).
Kœrleikurinn er alt í kristindóminum—
þess vegna er hann réttnefndur kærleik-
ans átrúnaður. Hann er ekki, eins og eg
nýlega heyrði haldið fram, að eins brot af
sannleikanum, seni því margur skeri sig
á,—heldur er hann þar alt. Án kærleik-
ans verður kristindómur vor aldrei að
eilífu satinur kristindómur og án hans
fáum vér aldrei öðlast skilning á Jesú,
lífi hans og starfi. Jesús Kristur og trú-
arbrögð hans eiga ekki og hafa aldrei átt
neina andstæðinga skæðari en kærleiks-
lausa trúrækni, eða trúræknián kærleika.
Kærleikslausir trúmenn hafa á öllum títn-
um verið valdir að því, að Jesús Kristur
var framseldur svo að hann yrði kross-
festur. Svo var það á Gyðingalandi
forðum. Svo er það enn í dag. Guð
varðveiti oss frá að lenda í hóp slíkra
manna!
,,Nýtt Kirkjublað. “
ÁGÆT FRAMMISTAÐA.
T^ÆSTIR láta sér að líkindum til hug-
ar koma, að háskólaprófin hér í
Manitóba sé nú hin síðari ár einn merki-
legasti atburður í lífi Vestur-íslendinga.
Þó er það svo í raun og vertt. Samkepni
íslendingsins við innlenda menn í tor-
veldustu efnum kemur hvergi greinilegar
í ljós. Hérlent fó’.k veitir því líka fult
eins tnikla eftirtekt og vér, að íslending-
urinn ber ægishjálm af öðrum í þeirri
samkepni.
Tveir námsmenn báru af öllum öðrum
við þessi síðustu próf og voru báðir
íslendingar : Skúli Johnson og Joseph
Thorson, sonur Stefáns Thorson, alkunns
gáfumanns hér í VVinnipeg. Báðir voru
í annarri deild skólans, tóku próf í ellefu
námsgreinum, fengu 1. ágætiseinkunn
(iA) í tíu, en 1. einkunn (íB)íeinni,
hvor um sig. Það er ekki illa að verið.
Auk þess fekk hvor þeirra 60 doll. verðl.
í peningum og heiðurs viðurkenningu í
mörgttm greinum. í fyrstu deild skólans
bar Walter Lindal af öllum öflrum og var
sá eini, sem öðlaðist 1. ágætiseinkunn.
Fyrir próf í latínu og stærðfræði fekk
hann 60 doll. verðlaun og heiðurs viður-
kenningu fvrir próf í öðrum greinum.
Auk námsins hafði hann orðið að vinna
fyrir sér um skólatímann, var í skuld í
byjan skólaárs, en skuldlaus við endi
þess. Salóme Halldórsson í annarri
deild fekk 40 doll. verðlaun i penirgum
fvrir próf í þýzku og heiðurs viðurkenn-