Breiðablik - 01.05.1908, Blaðsíða 16

192
BREIÐABLIK
Alt í einu reis hann upp úr stólnum ogf
lagöi spurningu eina fyrir prestinn og
borgarstjórann meö hárri röddu og
hátíölegri. Hann spurði, hvort Giulianó
og Concetta væri nú maöur ogf kona sam-
kvæmt lögum ríkis og kirkju og hvort
þau væri bundin hvort öðru óleysandi
böndum og óslítandi.
Yfirvöldin svöruðu bæði játandi, hátíð-
lega og hiklaust, en hristu þó höfuð sín
um leið yfir spurningunni.
Þá bar Beppó fram aðra spurningu enn
þá fáránlegri — hvort glæpamenn væri
látnir vinna í dýblissum og á galeiðum.
Þessu var líka svarað játandi ; glæpa-
mönnum væri stranglega haldið til vinnu.
Beppó brosti hrekkjalega, en þó ofur-
lítið raunalega um leið ; hann sneri sér að
borgarstjóranum og flutti lengri ræðu en
nokkuru sinni áður á æfi sinni.
,,Þar sem eigi má hagga giftingu þess-
ari, skal eg játa alt, sem eg hefi að játa.
Dómari góður, eg gjöri þá játningu fyrir
yður, að það var eg og enginn annar,
sem stal peningunum frá gamla nirflinum
hérna, svo að Concetta systir mín gæti
fengið að eiga Giulianó. Eg fór með
peningana til Neapel og þaðan flutti eg
þá hingað eins og arf eftir föðursystur
mína. Nú getur karlinn fengið fé sitt
aftur, því nú getur hann eigi látið Con-
cettu frá sér. Og verði eg látinn fara í
fangelsi, dómari góður, vildi eg helzt fara
í betrunarhúsið á Nisida-eynni, því þaðan
get eg séð til Capri“.
Þegar hér var komið, rétti hann fram
hendur sínar, eins og byggist hann við
handjárnum þegar í stað, og brast í grát.
Boðsgestirnir komust allir í uppnám;
þeir æptu, hljóðuðu og skömmuðust.
Beppó einn var grafkyr.
Það var eigi unt að gjöra við því. Borg-
arstjórinn varð að láta taka hann fastan,
þó honum væri þvert um geð, og fá hann
réttvísinni í hendur. En hann huggaði
ættingja glæpamannsins eins og bezt
hann mátti, einkum Concettu, sem ekki
éð sér af harmi.
Vitaskuld, það mætti til með að hegna
Beppó, sagði hann, því lögum verður að
hlýða, hvað sem annars er. Þjófnaður er
þjófnaður og innbrotsþjófnaður er versta
tegund gripdeilda. En hegningin myndi
ekki verða sérlega þung, því kviðdóm-
endur væri menn, sem faka myndi hvðt-
ina til illverknaðarins til greina. Borg-
arstjórinn skyldi hafa öll þau áhrif, er
hann gæti, Beppó til líknar, og sama
myndi presturinn gjöra.
Auk þess, hve langur sem hegningar-
tíminn yrði, væri ávalt hægt að fá kon-
unginn til að náða menn, og myndi hegn-
ingartíminn með því móti styttur svo, að
hann yrði honum að eins nauðsynleg við-
vörun og kendi honum að vinna.
Þessi orð borgarstjórans urðu öllum til
mikils hugarléttis. Þegar bandinginn
var leiddur niður að bátnum, sem átti að
flytja hann til meginlands, þar sem hann
átti að bíða rannsóknar, fyltist faðir hans
samt sem áður bræði og hugarkvöl og
æpti með ákafa:
,,Ó Beppó, þú hefir þá líka breitt þessa
minkun yfir okkur!“
En Beppó var rólegur, brosti að eins
góðlátlega og sagði:
„Berið fögru,bjarthærðu hefðarfrúnni,
sem heima á í Pagan-gistihúsinu, kveð-
ju mína. Eg segi ykkur satt, þið eigið
henni mikið að þakka. “
Um leið sá hann systur sína falla á kné
á ströndinni og bylja fagra andlitið í hönd-
um sínum. En Giulianó reisti hana á
fætur, dró hána að brjósti sér, og þar lá
hún með höfuðið eins lengi og Beppó gat
séð greinilega. Svo teygði hann úr sér á
bátsbotninum, horfði dreymandi augum
upp í himinblámann og af öllu hjarta og
allri sálu drakk hann í sig síðasta sinni
eins og frjáls maður nautn hins indæla
iðjuleysis—dolce far niente.
BREIDABLIK. Mánaðarrit til stuðnings íslenzkri
menning-. Fridrik J. Bergmann, ritstjóri. Heimili 255
Spence Strreet, Winnipeg. Telephone 6345. Ólafur S.
Thorgeirsson, útgefandi. Heimili og afgreiðslustofa blaðs-
ins 678 Sherbrooke Str., Winnipeg, Canada. Telephone
4342. Verð : Hver árg. 1 doll. Hvert eintak 10 cts. —
Borgist fyrirfram.
Prentsmidja Ólafs S. Tiiorgeirssonar