Alþýðublaðið - 08.04.1921, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Konur, geriö börnin ykkar hraust
Gefið þeim tvær matstceiðar á dag
af gufub'æddu lý'»; fæst hvergi
betra en i matvoruverduninni Von.
JíýWomnar birgðir af J kul fiski
Cg rikling. AHar nauðsynlegar
kornvörur fynrhtgjandi. Hreinlæt
isvörur, fægilögur, Ostar, kæfa
smjör, tólg, smjörlíki, dósamjólk,
sa'tkjot mikið af mðursuðu, þurk
aiðtr og fcskir ávrxtir. hið bragð
góða kaffi, br nt og maUð ex
port, kókó, Konsum-suðusúkku-
iaði, hveiti nr. i. alt tti bökunar
Tu Ijósa sótarljós, spritt, ekki til
að drekka, en drekkum útlenda
maltextrakt, gosdrykki, ávaxtavin
frá Mi-»i og hinn heilnæma og
góða mag-bitter Kina lífselexir.
Margt nauðsynlegt ótalið. Gerið
kaup í Von á nauðsynjum yðar
Vmsami. — Gunnar S. Sigu ðsson.
K aupið
A1 þýðu 1> 1 nðið!
Utboð
Peir sem vilja taka að sér fyrir ákvæðisverð, breyt-
ingu á geymsluhúsi við Þvottalaugarnar, snúi sér til
skrifstofu bæjarverkfræðingsins í brunastöðinni, milli
kl. 11 og 12 daglega.
Þar verða afhentir útboðsskilmálar og uppdráttnr
af breytingunni, meðan endast, gegn 5 króna trygg-
ingu, er endurgreiðist við afhendingu tilboðsins.
Tilboðum sé skilað fyrir kl. 4 e. h. mánudag 11. þ. m.
Reykjavik 7. april 1921.
Bæj ar ver kf ræð i n gu r i n n.
Aiþbl. er blað ailrar alþýðu. Alþbl. kostar I kr á mánuðl.
Ritstjóri og ábyrgöarmaSur: Ölafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Jack London: Æfintýri.
gert. Þær konur, sem hann hafði þekt, höfðu alt af
æpt, þegar þær einstaka sinnum höfðu skotið úr skamm-
byssu eða rifli; þær höfðu skotið út i loftið og Iokað
augunum,
»Þetta kalla eg vel gert — af konu«, sagði hann. »Þú
mistir marksins að eins tvisvar sinnum, og vopnið var
þér ókunnugt*.
»En eg skil ekki, hvernig eg misti þess tvisvar*, sagði
hún önuglega. »Byssan er ágæt. Láttu mig fá annað
skothylkjahulstur, og eg skal veðja hverju sem er um
það, að eg skal hitta öll skiftin*.
sEg efast ekki um það. Nú þarf eg að setja upp nýtt
hjól. Viaburi! Komdu hérna og sæktu svona hjók.
»Eg veðja hverju sem er, um það, að þú hittir ekki
átta sinnum, í átta skotum«, mælti hún eggjandi.
»Þú þarft ekki að óttast, að eg reyni til þess«, svar-
aði hann. »Hver kendi þér að skjóta?«
»Fyrst og fremst pabbi, og svo Vonn og reiðmenn
hans. Hann kunni svei mér að skjóta — eg á við pabba;
það er að segja, Vonn var llka duglegur«.
Sheldon velti því fyrir sér, hver hann mundi vera "
þessi Vonn, hvort það mundi sá, sem gerði það að
verkum, fyrir tveimur áruro, að hún hélt hún yrði að
gifta sig,
íHvaðan ertu úr Bandaríkjunum?« spurði hann.
»Chicago eða Wyoming? Þú verður að muna, að þú
hefir ekki sagt mér neitt af þér. Það eina sem eg veit,
er að þú ert Jóhanna Lackland einhversstaðar að úr
heiminum«.
»Þú þarft enn þá lengra vestur á bóginn til þess að
finna fæðingarstað minn«.
»Látum okkur sjá — Nevada?«
Hún hristi höfuðið.
»Kalifornia?«
»Lengra vesturc.
»Það get eg vfst tæplega; ef eg þá man Iandafræðina
mína«.
»Það er stjórnmálaþekkingin, sem er í molum. Manstu
ekki eftir hjálendunum okkar?«
»Filippuseyjunum!« hrópaði hann.
»Nei, Hawaji. Þar er eg fædd. Það er yndislegt land,
landið mitt, eg er strax farin að þrá þangað heim aftur.
Ekki vegna þess, að það sé í fyrsta sinn, sem eg er
að heiman. Eg var í New-York, þegar ógæfan dundí
yfir. En mér finst það vera yndislegasti bletturinn undir
sólinni — eg á við Hawaji*.
»En því í ósköpunum ertu þá hingað komin, til þessa
óheillalands?« spurði hann. »Það eru að eins flón, sem
koma hingað«, bætti hann við með beiskjtthreim í
rómnum.
»Nielsen var víst enginn asni? Og mér hefir verið
sagt, að hann hefði ’grætt hér þrjár miljónir«.
»Já, það er því miður satt; þess vegna er eg nú
staddur hér«.
„Sama er eiginlega að segja um mig«, mælti hún.
»Pabbi heyrði um hann, þegar við vorum á Marques-
eyjunum, og þá lögðum við af stað. En veslings pabbi
komst aldrei hingað«.
„Iiann — pabbi þinn er dauður?« stamaði hann.
Hún kinkaði kolli, og tár komu fram í augun,
»Það er víst bezt, að eg byrji á upphafinu«.
Hún hnikti til höfðinu, og svipurinn bar vott um,
að hún harkaði af sér söknuðinum eftir föður sinn.
Og átti hvorttveggja vel heima hjá kvennmanni, sem
gekk með barðastóran karlmannshatt og gríðarstóra
skammbyssu.
„Eg er fædd á Hilo; það er ein Hawaji-eyjan, sú
stærsta og bezta. Eg hefi verið alin upp eins og flestar
aðrar stúlkur á Haivaji. Þær lifa mest undir beru lofti
og læra að ríða og synda, löngu áður en þær vita hvað
tvisvar tveir eru. Eg man hreint ekki, hvenær eg fyrst
kom á hestbak, eða hvenær eg lærði að synda; það
var að minsta kosti áður en eg lærði að stafa. Pabbi
átti nautgripahjörð á Hawaji og Maui — stóra í hlut-
falli við eyjarnar. Hokuna er meira en tvö hundrúð