Breiðablik - 01.11.1913, Qupperneq 4

84
BREIÐABLIK
er í veói, fái almenningur grun um, og
smátt og smátt vaxandi vissu fyrir, aS
fyrirtæki þetta hafi oröiS einstökum
mönnum aS fjárplógi. Og þess vegna
stefni aS strandi.
Vestur-íslendingum er ant um, að
sömu þjóörœknis ummerkin einkenni
Eimskipafélcigiö ávaltog álíka fórn-
ar-fúsleikur og einkenna fjárframlög-
in til þessa mikla þjöbþrifa-fyrirtœk-
is, er hefja œtti nýtt tímabil í sögu
þjööar vorrar.
KIRKJU FÉLAGSFORSETINN Á
RITVELLINUM.
■p*C*RSETI kirkjufélagsins vestur-
■*" íslenzka, síra Björn B. Jónsson,
hefir gert mér þann heióur aS skreppa
fram á ritvöllinn meS þrjár greinar í
, ,Lögbergi“, til þess aS segja álit sitt
á trúmálahugleiSingum mínum, þeim
er Isafold flutti í vor. Þetta er mér
því meiri heiSur, sem þaS hlýtur aó
hafa kostaó forsetann ekki litla sjálfs-
afneitun, aS gagnrýna á prenti hinar
,,mörgu vanhugsuSu og vansköpuSu
ályktanir" mínar, sem hann svo kallar,
og eySa sínum kostbæra tíma til aS
skrifa um þaS, sem hann „finnur ekk-
ert nýtt í og ekkert, sem nokkurt gildi
hefir“, eins og hann segir um sumar
hugleióingarnar.
En hvort vegur forsetans sjálfs vex
viS þessar greinar hans, er annaS mál.
Vafalaust má gera ráS fyrir, aó ýms-
um góSum mönnum innan hins vestur-
íslenzka kirkjufélags þyki forsetinn
hafa „kláraS sig vel“. Hitt veitir mér
erfitt aS ætla, aS þeim finnist öllum fé-
lagsskap sínum verulegur vegsauki aS
frammistöSu forseta síns í þessu máli,
— um önnur tala eg ekki.
Þegar eg í sumar las tvær fyrstu
greinarnar, blöskrabi mér.
Mér blöskraSi fyrst og fremst fram-
hleypni mannsins. Hann ríkur til að
rita um ,,hugleiSingarnar“ og draga á-
lyktanir af þeim um trúmálaskoSanir
mínar, ábur en komiS var út af þeim
meira en þriSji partur þeirra.
Því næst blöskraSi mér að sjá rang-
fœrslur hans á prentuSu máli. Þegar
eg segi í þriSju hugleiSingunni: „Eng-
in guSfræði, hvorki gömul né ný, get-
ur haft aðra stefnuskrá en þá aS leita
sannleikans í hvívetna11, — þá lætur
forsetinn mig segja þessa vitleysu :
,,Stefna gubfrœbinnar getur verib þab
eitt aS leita sannleikans !“ Þegar eg
segi : „Sem stefnuskrá kristindóms
síns geta þeir vafalaust og meS réttu
nefnt trúarjátninguna “, þá lætur hann
mig segja aSra eins flónsku og þessa :
,,Stefnuskrá kristindómsinsgeta menn
nefnt trúarjátning“. Þegar eg segi
að „nýja guSfræSin hafi ekki neina á-
kveSna trúarjátningu fram aS leggja,
sem allir þeir, er telja sig til ný-guö-
inga verbi að samsinna“, — þá hegg-
ur hann aftan af málsgreininni þaS
sem hér er skáletraS, til þess aS geta
komiS því aS, aS „fremur láti þetta
illa í eyrum jafnt frá vísindalegu og
trúarlegu sjónarmiói11!! Eg veit ekki
hvaSa nafn eg á aS velja slíku hátta-
lagi. ÞaS fer alt eftir því, af hvaSa
rót þaS er runniS. Og hér eru fleiri
möguleikar en einn. ÞaS gæti hugs-
ast, að þetta stafaSi af mislestri, — en
verSur maSur ekki aS ætla, aS forset-
inn sé læs á prentaS mál ? — eSa þá
af skeytingarleysi, en getur maSur
ætlaS forsetanum slíkt, þar sem hann
er aS fara meS orS annara ? •—- eSa þá
af hreinni lœvísi, — en getur nokkur