Dagsbrún - 09.10.1915, Blaðsíða 4

56
DAGSBRÚN
Klæðaverzlun
Guðm. 5LÉurð55oriar*
Laugaveg 10.
€&afaefni og saumasfiapur
BC8T hvergi ódýrari. "W&
©T/jóf ajgreiðsfa og
—= c9£ýt ís fiuajni. =—
Talsími 353. Talsimi 353.
Steinolía! Steinolía!
Festið ekki kaup á steinolíu, án þess að hafa kynt
ykkur tilboð mín.
Kaupið steinollu aðeins eftir vigt, því ein-
ungis á þann hátt fáið þið það sem ykkur ber, fyrir peninga ykkar.
Eg sel steinolíu, hvort heldur óskað er, frá þeim stað sem
hún er geymd (»af Lager«) eða flutta heim að kostnaðarlausu
fyrir kaupanda.
Atkugið:
Tómar steinolíutunnur undan olíu, sem keypt er hjá mér,
kaupi eg aftur með mjög háu verði.
fr. pr. verzlrniin VOJÍ, £augavegi 55.
Ijallgr. Jimasson.
Talslmi 353. Talsími 353.
Brúkaðar sögubækur,
erlendar og innlendar, kenslubækur fyrir
barnaskóla og æðri skóla, og allskonar frseöi-
bækur, fást með niðursettu verði í
Bókabúðinni á Laugaveg 22.
Frá því í dag
seljum vér alla olíu eftir vikt.
Tunnurnar reiknum vér sérstaklega á 6 kr. Allar þær tunnur,
er vér afhendum eftirleiðis kaupum vér aftur á 6 kr. hingaS komnar
oss að kostnaðarlausu.
Reykjavík 15. september 1915.
nokkru seinna fór hún að syngja.
Hún heyrði að Emerson stóð upp
og fann að hann stóð á bak við
hana.
Skyldi hann hafa söngrödd,
hugsaði hún, en í því tók hann
undir og söng með, og það var
eins og söngurinn færði þau nær
hvort öðru. Alt-rödd hennar og
baryton-rödd hans féllu ágætlega
saman. Þegar lagið var á enda
sagði hún lágt: „Þakka yður“.
„Eg þakka yður“, sagði hann,
„Þetta er í fyrsta skiftí í mjög
langa tíð að eg hefi getað fengið
mig til þess að syngja". Emerson
var nú eins og annar maður,
ræðinn og skemtilegur og þau
skröfuðu fjörugt saman. Fraser
höfðu þau gleymt, en hann tók
aftur og aftur fram í fyrir þeim,
þar til hann loks einn hafði orðið,
en þau sátu hljóð og hlustuðu á
hann. Emerson blaðaði í tímarit-
um, sem lágu á borðinu, og
Cherry var einmitt að hugsa um
hve vel honum færi að vera svona
brosandi, þá tók hún alt í einu
eftir mikilli breytingu er varð á
andliti hans, það hvítnaði, og
hendur hans skulfu.
Án þess að taka tillit til þess
sem Fraser var að þvaðra, sagði
hann fremur hranalega:
„Eruð þér búnar að lesa þetta
tímarit?"
„Ekki alveg; það kom með
síðustu póstferð".
„Má eg taka blað úr því?“
„Já, gerið svo vel“, svaraði
hún. „þér megið taka það alt ef
þér viljið“.
Hann dró fram hníf og risti úr
blað sem hann stakk í brjóstvasa
sinn.
„Þakka“, sagði hann í lágum
hljóðum.
Hann setti nú hljóðan eins og
fyr um kvöldið, og Cherry gat
ekki að því gert að þessi fijótu
skapbrigði hans, gerðu hana for-
vitna. Hún flýtti sér því, þegar
gestir hennar höfðu boðið góða
nótt, og voru farnir út úr setu-
stofunni, að skoða tímaritið sem
Emerson hafði skorið úr. Þarna
vantaði blaðið. „Fagrar amerískar
konur“, var fyrirsögnin. Lað voru
myndir af ýmsum leikkonum og
milljónara konum og dætrum.
Hún reyndi að rifja upp fyrir sér
hvernig myndin hefði verið, en
hún hafði aðeins lauslega skoðað
þennan hluta tímaritsins, og gat
ekkert munað.
„Jæja, hvað varðar mig um
það“, sagði húu við sjálfa sig.
„Hann er ástfanginn af einhverri
fínni brúðu; eg held mér sé sama
hvernig hún er í framan“. En orð
hennar og gerðir samhljómuðu
ekki sem bezt, því alt í einu senti
hún tímaritinu af hendi yfir í eitt
horn herbergisins.
Ferðamennirnir sváfu lengi næsta
morgun, því þeir voru langlúnir.
Þeir hittu Chakawana í búðinni,
þegar þeir komu á fætur, og stuttu
á eftir var kallað á þá til morg-
unverðar.
„Hvar er ungfrúin?" spurði
Boyd.
„Hún farin vitja veika.bróður
míns“, svaraði Indiána-stúlkan'
og mundu þeir þá eftir barninu
sem Cherry hafði sagt þeim frá
að hefði mislinga. „Hún altaf gefa,
gefa, gefa eitthvað. Indíánar elska
hana“.
„Hún er þessu fólki nokkurs-
konar gjafmild gyðja“, sagði Fraser
við Emerson.
„Fá þeir að kaupa af því sem
er þarna inni?“ spurði Emerson
og benti í áttina til búðarinnar.
„Já, alt ódýrt til Indiána. Hafi
Indiánar enga peninga, þá það
sama ------“ hana setti alt í einu
hljóða, og hún varð í framan eins
hún hefði Ijóstað upp leyndarmáli.
Síðan horfði hún á þá eins og
hún grunaði þá um eitthvað ljótt
og spurði: „Því þér spyrja?“
„O — ekki af neinum sérstök-
um ástæðum“. Frh.
Reykjavík.
Fréttir.
Svo heitir nýtt dagblað hér í
Rvík. Ritstjóri og útgefandi er
Einar Gunnarsson.
Kol.
Ekki hefir heyrst um það ennþá
að bæjarstjórnin ætli að útvega
bæjarbúum ódýr kol frá útlöndum.
Almannarómur er þó farinn að
segja að það verði hún að gera.
Mjólk.
Einn mjólkurframleiðandi reyndi
nú í haust að setja mjólkina upp
í 25 aura, en varð að hætta við
það af því mjólkin gekk ekki út.
Ennþá hefir bæjarstjórnin ekki,
svo kunnugt sé, gert neitt, hvorki
til þess að bæta úr mjólkurskoit-
inum né til þess að tryggja það
að mjólkin sé ósvikin.
Himinn og jörð.
Jörð hefir grænkað
í rigningunum núna síðustu dagana.
Farfnglarnir.
Mesti fjöldi af skógarþröstum hefir
haldið sig hér í borginni undanfarna
daga. Lóumar eru ekki farnar; sá sem
þetta ritar, sá núna í vikunni þrjá hópa
af þeim í einu. í tveim hópunum var
eftir ágizkun þúsund fuglar (i hvorum)
en í þeim þriðja 500.
Kráknskel
eða kræling þekkja allir íslend-
ingar, sem eiga heima nálægt sjó.
Hann er við allar strendur þær er
liggja að Norður-Atlantshafi (og hafa
þeirra er út frá því liggja) alt frá
Miðjarðarhafi til íshafs. Hinar norrænu
þjóðirnar kalla hann „bláskel11. Víða
hér á landi (einkum á Suður- og Vest-
urlandi) svo og í Noregi og Svíþjóð
(en ekki í Danmörku) er kræklingur
hafður til beitu. Víða er hann og hafður
til manneldis, og þykir dágóður matur.
í Dannmörku er hann nokkuð étinn,
bæðí nýr og súrsaður (Vejle Pælemus-
linger). Er sumstaðar í Danmörku rekin
einskonar kræklinga-rækt; það eru rekn-
ir staurar niður í sjóinn til þess að
kræklingur setjist á þá, og þykir það
borga sig vel. Eftir fimm ár er kræk-
lingurinn hæfilega stór til átu, fást þá
85 vogir af hverjum staur (hve langir
staurarnir eru, er ekki getið) ög má
reka staurana niður æði þétt (þriggja
álna millibil nóg), Það væri okkur ís-
lendingum afarmikils virði, ef kæmumst
upp á að éta krækllng.
Náttúrugripasnfnið
er í safnhúsinu við Hverfisgötu (stóra
hvíta húsinu á Arnarhvoli). Það er
opið á Sunnudögum frá ki. hálf tvö
til kl. hálf þrjú. Aðgangur er ókeypis.
Fossakanp.
Bærinn Stavangur í Noregi hefir
keypt fossana í Sire-ánni og ætlar að
koma sér þar upp kraftstöð. Á hún
fyrst um sinn að vera 7000 hestafla,
en þannig að stækka megi hana svo.
hún verði 43 þus. hestafla.
Tll útsölnmanna.
Af 4. til 10. tbl. má gefa 2—3
eint. hverjum þeim, sem líklegur
er til þess að gerast kaupandi,
1—3 tbl. eru útsölumenn beðnir
að endursenda það af, sem þeir
búast ekki við að geta komið út.
Dagsbrún fæst í Bókabúðinni,
Laugaveg 22.
Ritstjórann er fyrst um sinn
að hitta í Suðnrgötn 14. Sími 401.
Prentsmiðjan Gutenberg.