Dagsbrún - 12.03.1916, Blaðsíða 3

DAGSBEÚN
37
sína menn, t. d. þá sem hafa
5000 kr. í eftirlaun þó að þeir
hafi annað embætti með 6—8000
kr., eins Hafstein bankastjóri
(og hann er ekki verri en hinir
klíkuhöfðiugjarnir, þó að hann
hafi ögn stærri bita).
Verkamenn verða sendir inn
i þingið til að hrinda af stétt-
inni þvi oki, sem nú þjáir hana.
Og þar næst til að sjá um að
landinu verði stjórnað þannig,
að allir íslendingar geti lifað
eins og frjálsir og siðaðir inenn
— hvorki í óhófs eyðslu, svalli
og munaði, eða í sárri og von-
lausri eymd. Geir.
Sigurgeir og Magnús.
Eftir að hafa verið að semja
og sjóða saman i hálfan mánuð,
hafa þeir nú birt sína greinina
hvor, þeir Sigurgeir og Magnús
verkstjórar í Hafnarfirði, annar
i »Morgunbl.« en hinn í »Vísi«.
Magnús er gramur yfir því
að nokkur skuli draga í efa að
hann hafi góðan vilja og gott
hugarþel til verkalýðsins, en aftur
er Sigurgeir alveg hjartaglað-
ur og liarð-ánægður yfir því að
honum virðist »Dagsbrún« telja
hann með »heldri« mönnunum,
og má sjá það af grein hans er
byrjar svona:
»Jafnaöarmannablaðið »l)ags-
brún«, hefir i 6. og 8. tölublaði
sínu, sýnt mér þann heiður að gera
mig að umtalsefni. Eg tel mér það
heiður að það minnist svona ræki-
lega á mig, þvi þar ineð liefir það
skiþað inér á bekk með ýmsum
betri og duglegri mönnum þessa
lands-----«.
Það er ekki ætlun »Dagsbr.«
að ráðast á garðinn þar sem
hann er lægstur; þó mun seinna
hér í blaðinu lýst afreksverkum
þeirra Sigurgeirs og Magnúsar i
verkamannafélagínu í Hafnar-
firði. Greinarstúf þennan má
eigi slá svo botninn i, að ekki
sé minst á eitt atriði í grein
Magnúsar, sem sé það, að hann
brigslar hr. K. G. um það að
hann búi i kjallara, þvi með
því að viðhafa slíkan dónaskap
sannar Magnús svart á hvjtu
að hann sjálfur sé dóni.
Gamanvísur
sungnar á kvoldskemtun Hásetafélags
Hafnarfjarðar.
Lag: Heira er eg kominn o. s. frv.
Hér skal nú verkfallsins margnefnda
minst
og margs sem að af því nam leiða,
en fráleitt það verður fólki til neins
úr flækjunum slikum að greiða.
Því kaupmenn þeir segja að strax
skuli stopp
ef strákarnir vilja’ okkur duga,
og þó að þeir geti’ ekki girt um
sinn kropp
það gerir ci buga vorn huga.
Hann Ólafur Daviðsson, drengurinn
sá,
oú drífur sig vestur á firði
og kvenmannahópana kýs þar að fá,
sem kaupmönnum reynist ei byrði.
Og Olafur Böðvarsson hrópar nú
hátt
húrra, um framkvæmdir sinar,
eg segi það bara að sinnið er kátt,
þið sjáið nú stúlkurnar minar.
Og innrétta gera þeir háreista höll
úr hesthúsum vestur í firði,
og sjálfsagt þá blakta þar fánar sem
fjöll
því fólkið er meir enn þess virði.
Á »Beljunni« Ólafur æðir sem má,
þá er hann nú göfugur businn,
en svo kemur eitt sem að athuga á:
ef alt skildi fara á hausinn.
Dað borgar sig meir en á »Beljunni«
þrátt
að brjótast um illfæra vegi;
að auglýsa’ í blaði svo birtist það
hátt
hann blessaðar stúlkurnar eigi.
Og nú mega karlar og kerlingafans
kútast á burtu í næði,
þvi stúlkurnar okkar þær stíga nú
dans
á stóru fiskverkunarsvæði.
Og nú gengur vinnan svo veglega til,
hér verður nú kaffið ei drukkið,
á öllu þeir gera þau ágætu skil
að ekkert fer lengur i sukkið.
Það sjá allir heilvita’ að Sigurgeir
minn
má sífeldar hugraunir þola,
því tárin þau hrynja um hrukkótta
kinn
og hann sýnist altaf að vola.
Þó batni nú Magnúsi svefnleysið sárt
hann sefur þá máske of lengi,
með óráði vaknar og æpir svo dárt:
»0, að mér verkfallið þrengir.
Þið eruð bófar það segi eg satt
að svefnleysi valdið þið mönnum,
þvi héðan af aldrei mua huganum
glatt
uns hegnt get eg verkafallsmönnum«.
A Vestfjörðum æða þeir Ólafur fram
i ósköpum stúlkur aö fala,
en kvenfólkið segir: »við sjá viljum
þann
og síðan að heyra þá tala«.
Og hástóll er reistur und herrana þá
og hér skal nú fundurinn standa
kvennfólkið hingað skal koma og sjá
ef það kýs þeim að ganga til handa.
Hann Ólafur Böðvarsson bröltir nú
fram
og býst við að sér verði hrósað,
en stúlkurnar barasta stara á hann
og strax eftir heyrisl svo glósað.
»Ef hinn er ei fallegri fer eg ei hót
því friðleika ber hann ei mikinn«,
talar svo sérhver hin siðgóða snót,
»eg sé það aö við erum svikin«.
En þá birtist halur með broshýra
brá
og bezt er að gá að sér fremur.
Pá hrópa þær allar í ósköpum: »sjá
hann Ólafur Davíðsson kemur.
Eg fríðara aldregi litið hef Ijós
eg lifi’ ekki — svo er eg skotin —
hjá öllum oss hlýtur hann einróma
hrós,
og öll er nú mótspyrna þrotin«.
X.
Prentarafélagið
samþykti á fundi nú í vikunni,
að styrkja »Dggsbrún« með 20
kr. í Apríl, 20 kr. í Júni og 20
kr. í Ágúsl.
Blaðið þakkar mjög vel fyrir.
Vitleysur Morgunblaðsins.
í Morgunblaðinu koma svo
margar vitleysur, sem stafa af
kæruleysi eða fáfræði þeirra
er rita það, að ekki veitti af
tveim dálkum vikulega í »Dags-
brún«, ef ætti að leiðrétta það
alt. Hér skulu aðeins nefnd
tvö dæmi úr mánudagsblaðinu.
Þar stendur að borgin Bitlis
sé »höfuðborg i héraðinu Vila-
jetet i Armeníu«, en hvert
skólabarnið veit að stjórnar-
hérað i tyrkneska rikinu heitir
vilajet (eins og þau heita shire
á Englandi og departement á
Frakklandi). Morgunblaðið seg-
ir því að Bitlis sé höfuðborg í
héraðinu héraðl
Ennfremur stendur þar þetta:
Slæmar póstgöngur. Póstur frá Salo-
niki til Odessa er nú sendur um
Sviþjóð til Rússlands. Tekur sá
flutningur rúmlega tvær vikur, en
annars er ekki nema nokkra stunda
ferð milli þesara borga.
Milli þessara tveggja borga
er um 900 km. i beina línu
en járnbrautin mun vera að
minsta kosli helmingi lengri.
En eftir sögusögn Mgbl. er
þetta ekki nema nokkra stunda
ferð! Gísli E. H.
Kláus og Konráð.
Eftir Jón Söng.
Konrád ráðagóði (sprauta í
framfarafélaginu »Aftur«): Hana
nú! Þar gerði Þorlákur það
skarpt fyrir hornið!
Kláns riki (sömuleiðis sprauta
í »Aftur«): Við hvað áttu?
Konráð: Nú auðvitað þessar
9 þúsundir, eða 3 þúsundir, ef
bæjarstjórnin verður ekki nógu
vitlaus til þess að borga hon-
um niu þúsundirnar fyrir það,
sem heilbrigð skynsemi segir
að bæjarverkfræðingurinn eigi
að gera ókeypis! Aldrei hefði
nú Sveinbjörnsson skólstæðing-
ur þinn haft vit á að gera
svona uppskrúfaða kröfu —
allra sízt ef hann hefði verið
launaður af landssjóði.
Kláns: Nei, heyrðu nú, Kjart-
an minn — Konráð ætlaði eg
að segja. Nú fer eg i annað
sinn að halda að þú hafir ekki
vit á pólitík, og það segi eg þér
satt, að ef þú heldur svona
áfram þá verðurðu aldrei þing-
mannsefni okkar ílokks. En nú
skal eg reyna að koma vitinu
fyrir þig, og þá það fyrst, að
Sveinbjörnsson mundi aldrei
hafa hent önnur eins vitleysa,
og tilboð Þorláks er, því hann
hefir vit á prósentum, en það
hefir Þorlákur ekki, og ætti
hann þó að þekkja þær!
Konráð: Já, það segirðu satt!
Kláus: Þorlákur sér ekki að
tímarnir eru að breytast; dá-
lætið á okkur heldri mönnun-
um er að minka — og því er
nú fjandans ver. Það dugar
þessvegna ekki að það komi
fram altof berlega ósvífin pen-
ingagræðgi, með því skaðar
Þorlákur ekki aðeins sjálfan sig,
heldur líka okkur hina. Þor-
lákur hefir því verið klaufi.
Konráð: En hann er góður í
járnbrautinni — — —
Kláus: Minstu nú ekki á það.
Þar var hann ekki minni klauf-
1 inn. Eg er nú ekki búinn að
ráða algerlega við mig hvort eg
verð með járnbraut eða ekki,
því eg veit ekki með vissu enn-
þá hvort eg geti grætt á henni.
En mér finst að vinir járn-
brautarinnar , ættu að segja:
Hamingjan varðveiti okkur frá
honum Þorláki. Því enginn
skaðar málstað, eins mikið og
sá, sem færir röng rök fyrir
réttum málstað, en það er ein-
mitt það sem Láki hefir gert,
og verið rekið ofan í hann
aftur.
Konráð: Járnbrautarbækling-
urinn hans var þó góður.
Kláus: Góður? Það var sví-
virðilegur pési, sem ekki ætti
að vanta á nokkrum kamri á
landinu, og helst ekki í Færeyj-
um heldur!
Óþefur við Austurvöll.
Dularfult fyrirbrigði.
Vísindaleg rannsókn.
Hr. ritstjóri!
Eg hefi tekið að mér að
rannsaka mjög merkilegt og
dularfult fyrirbrigði er flestir af
íbúum þessarar borgar urðu
varir við í byrjun þessarar
viku, það er að segja á Sunnu-
daginn og Mánudaginn 5. og 6.
þ. m.. en fyrirbrigði þetta var
mjög einkennilegur óþefur, sem
fyrri daginn hélst allan daginn
á vissum stöðum í borginni, en
sem á Mánudagsmorguninn
breiddist skyndilega út um alla
Rvík, um sama leyti og Morg-
unblaðið var borið út.
Skal eg þá fyrst skýra frá
hvernig fyrirbrygði þetta kom
mér fyrir — eg held eg verði
að segja — nef. Eg var tölu-
vert á gangi um miðbæinn á
Sunnudaginn, og lagði þá mjög
iilan daun að vitum mér, er
eg gekk norðaustan við Austur-
völl. Daunn þessi var svo ein-
kennilegur að strax var auð-
fundið að það var ekki vana-
legur óþefur (odaunus omnibus,
var. islandus, svo sem við vis-
indamennirnir köllum hann). Eg
hefi safnað vitnisburði nær 50
skilmerkra manna og set eg hér
útdrátt úr vitnisburði nokkra
þeirra. Þess skal getið, að flest-
um ber saman um að óþefurinn
hafi verið mestur á svæðinu
milli ísafoldarprentsm. og húsi
»Milljónafélagsins«, og sömu-
leiðis að hann hafi verið mestur
fyrripart dagsins hjá húsi Mill-
jónafélagsins (þar sem Morgun-
blaðið hefir skrifstofu) en seinni
part dagsins Við ísafoldarprent-