Dagsbrún - 23.04.1916, Síða 2

60
DAGSBRÚN
Bannlögin.
Athugasemd við grein óbreytts liðs-
manns í 13. tðlubllaði Dagsbrúnar.
Frh. ----
Hvað sýnist liðsmanni?
Ekki get eg fallistjá það með
liðsm., að skopast að þvi menn
hafa önnur áhugamál á prjón-
um við hliðina á bindindis- og
bannmálinu. Mér finst það
miklu fremur gleðiefni, að það
eru ekki andlausir bjálfar sem
fyrir því máli berjast. Það er
að visu aðfinsluvert, ef maður,
sem hefir tekið við starfi undir
merkjum bannmanna, forsóm-
ar það, en hitt er líka athuga-
vert, að kjósa þá menn til um-
fangsmikilla starfa, sem menn
vita að eru alveg kafnir ann-
ríki við störf eða áhugamál,
svo engin von er til að þeir geti
bætt nýjum á sig, jafnvel þótt
hinir sömu séu tilleiðanlegír
að taka við þeim.
í skop upptalningi sínum
segir liðsm: »Astvaldur reikn-
ar og reiknar, og getur þó ekkt
reiknað hvað margir brenni-
vínskútar eru innfluttar. Pétur
telur upp ungfrúrnar eða «gift-
ar Jómfrúr« í Reglunni og
skrifar Valtý vini sínum«. Það
er bæði grátlegt og broslegt að
sjá þetta ásamt fleiru í þessum
upptalningi sem saurslettu á
laglega skrifaðri og áreiðanlega
velmeintri blaðagrein. Liðs-
manni ætti að vera kunnugt
að Sigurbjörn Á Gíslason hefir
verið og er einn sá allra ótrauð-
asti i því starfi sem liðsm. hefir
sýnilega óhug á, og að hann
einmitt er manna frábitnastur
þvi að gaspra um það með
»reiknings-óra-bollaleggingum«
eins og helst mætti ætla eftir
ummælum liðsm., hefir tekið
margoft með hagsýni til starfa,
og stungið eða klipið óþægilega
á »kýlum« bannfénda og það
svo að »rógur« hefir úr runnið.
Þetta er svo kunnugt almenn-
ingi, — »Templar« og öðrum
blöðum, þó að þakkalausu —
að liðsm. var ekkki vorkun
að vita það eins vel og um
hinn ómerkilega nábúakrít út
af grein Péturs Zóphóníassonar
í Eimreiðinni, sÞrjátíu ára
stríðið« sem um tíma fylti all-
ar eyður í Morgunblaðinu. En
þarna sjá menn hversu miklu
það munar að hafa gengið á
»þrykk út« í blöðum eða vera
alkunna án þess að hafa —
komið á prent.
Framh.
Good-Templar.
Fyrirspurn.
Getið þér ekki hr. ritstjóri,
frætt mig um, hver borgar
kostnaðinn af utanför Jóns
landsverkfræðings Þorláksson-
ar.
Verkamaður.
Svar: Landsjóður.
Himinn og jörð.
Smyrillinn.
(falco æsalon) er kominn. Hann
er vanur að koma í þessum mán-
uði og haida af stað aftur til heitari
landa í September. Vafalaust kemur
það flatt upp á þá, sem ekki vissu
að þrösturinn væri farfugl, að smyr-
illinn sé það.
Skæra stjarnan.
sem sézt á kvöldin í vestri, er
reikistjarnan Venus.
Myndagátur.
Myndagálan í siðasta blaði var
rétt ráðin þannig:
V og B í arni = Vog Bíarni. Að
eins einn sendi ráðningu: Magnús
Gíslason skáld.
Guðm. Jónsson og N. N. á Klappar-
stíg sem unnu verðlaun um daginn
hafa ekki ráðstafað þeim enn þá.
Hér kemur nú myndagáta, hún er
eftir Ríkarð myndhöggvara eins og
margar fleiri góðar.
IjveraveHir unðir jiaki;
Ferð inn í franitíðina.
Frh.
Það er nótti
Eg stend á miðri götunni;
hún er breið, og það eru trjá-
garðar milli hennar og hús-
anna, en þau eru margvísleg í
laginu, og virðist mér svipað
umhorfs, og þar sem efnamenn
hafa sumarbústaði sina erlendis.
Eg er rétt kominn að þvi að
fara að finna að því hvað götu-
ljósin séu fá, þá verður skyndi-
lega bjart i hinum enda göt-
unnar, og eg sé mann koma
gangandi og heyri fótatakið við
frosna götuna. — Ef þetta er í
Apríl, eins og þegar eg lagði
af stað, þá er nú áliðið nætur,
því eg sé Karlsvagninn á norð-
vesturloftinu, og stöngin veit
upp.
Maðurinn nálagast, hann
drepur við og við hendinni við
ljóskerastólpunum, sem hann
gengur fram hjá, og kveikir
með þvi ljós fram undan sér,
en þau slokkna af sjálfu sér
eftir fáar minútur, — sama
fyrirkomulagið hygg eg og haft
er til þess að spara ljós í stiga-
göngum erlendis.
Hefi eg vilst á leiðinni inn i
framtiðina? Tréin hér við veg-
inn eru svo fönguleg að mér
er nær að halda að eg sé ekki
á íslandi, og maðurinn sem
nálgast, eg sé nú framan í hann,
það er sveríingi.
Á hvaða máli á eg að ávarpa
hann?
»Sælir verið þér« segi eg við
hann á islenzku, og tek ofan
pottlokið. Og þó eg búist ekki
við að hann skilji mig, þá bæti
eg við: »Viljið Jþér gera svo
vel og segja mér hvað þetta
land heitir sem við erum í?
Hann staðnæmist, og mjög
tannbert bros, sannfærir mig
um að hann sé af ósvildnni
Afríkuætt. »Sumir kalla það
ísland«, svarar hann, »en ekki
má bera mig fyrir því að það
nafn sé heppilega valið«. »Mig
minti að íslendingar væru ljósir
á hörund«, segi eg. »Það eru
þeir nú líka flestir«, segir hann,
»við erum aðeins eitthvað þrjú
fjögur þúsund íslendingar, sem
erum af blámannakyni, eða
um tvöhundruðasti partur þjóð-
arinnar. »Þér talið allvel ís-
lensku«, bætti hann svo við
»hverrar þjóðar eruð þér?«
»Ja—« segi eg og dreg seiminn;
eg veit sem sé að sánnleikur-
inn er oft ótrúlegri en það
sem ósatt er, þess vegna er eg
fyrst að hugsa um að Ijúga í
hann, svo hann trúi mér, en
hætti við það. »Ja — eg skal
segja yður: eg er íslendingur
— og ekki lakari en þér, því
eg er af germanska kynstofn-
inum fræga; af vikingunum
sem hentu börnum á spjóts-
odda, og uppnefndu þá, sem
ekki vildu vera með í þeim
leik. Eg er kominn af norsku
héraðshöfðingjunum, sem ekki
þoldu að hafa konung, er
blandaði sér í héraðsmálin, og
þessvegna fluttu búferlum
hingað til íslands, en höfðu
smælingjana með sér, til þess
að geta kúgað þá hér í næði.
Eg er kominn af þeim frægu
feðrum, sem hjuggu upp skóg-
ana og breyttu þeim j bera
mela, af því að þá vantaði
sveðjur til þess að bera í skall-
ana hvor á öðrum. —« Það
hafði slokknað á ljóskerunum
meðan eg lét dæluna ganga,
en þessi svarti kunningi minn
kveikti á þeim aftur með því
að styðja á hnapp á ljóskers-
stólpanum, er við stóðum við.
»Ja svo, þér eruð fslendingur«,
sagði nú sá svarti, »hvaðan
beryðurað?« »Það ernú einmitt
það!« sagði eg og langaði til
þess að klappa á öxlina á hon-
um, en kom mér ekki vel að
því, af því mér fanst hann svo
fínn. Hann var i vandaðri
loðkápu. »Eg kem«, eg lækk-
aði rómin, »úr fortíðinni!« »Úr
fortíðinni?« »Já, sem eg segi
— nánar tiltekið: árinu 1916«.
»Æ, nú skil eg segir hann, og
hið dökka andlit 'hans ljómar
alt í einu brosi.
»Þér komið úr fortíðinni!
Bíðum við; árið 1916? þá hafið
þér máske setið til borðs með
þeim skáldunum Matthíasi,
Hannesi og Bjarna, og unnið
með þeim að útrýmingu skyrs
og súrra sviða? Jæja — eg
þarf að flýta mér á aflstöðina,
því vinnutími minn fer að
byrja; þér verðið þvi að fyrir-
gefa að eg hefi ekki tíma núna
til þess að ljúga neinu í yður
i staðinn — en við hittumst
ef til vill seinna!« Hann rak
upp skellihlátur, kinkaði til
mín kolli, og skundaði burt,
en eg stóð grafkyr stundar-
korn og sá ljósin kvikna á und-
an honum og slokkna aftur.
Frh.
„Hringferð Hringsins".
Svo hljóðandi grein hefur Dagsbrún verið
beðin fyrir:
Svo nefnist hin nýstárlaga skemt-
un, sem kvenfjelagið wHringurinna1
ætlar að efna til á annan Páskadag.
Svipað fyrirkomulag á skemtidegi,
eins og hér er um að ræða er orð-
ið algengt erlendis, og margir hér
munu kannast við frá Kaupmanna-
höfn (Rundskuedag). Slíka daga er
uppi fótur og flt í borginni, flestir
skemtistsaðir eru opnir peim, sem
aðgönguhefti dagsins hafa og allir
beztu kraftar hjálpast að að skemta.
Líkt pessu verður hér.
Kl. 2 hefst skemtunin, og frá þeim
tima og til kl. 7 e. h. verðurjafnan
nm tvo skemtistaði að velja á hverri
kl. stund. Skemtanir þessar verða
eins fjölbreyttar og unt er, svo sem:
einsöngvar, kórsöngvar, hljóðfæra-
sláttur bæði í kirkju og annarstað-
ar, fyrirlestrar, upplesjur o. fl. Hver
og einn getur því valið skemtun
eftir sínu hæfl.
Auk þessa hefur félagið opinn
veitingasal í Goodtemplarahúsinu
og þar verður einnig skemt allan
daginn með söng og hljóðfæraslætti
en að eins þeir, sem aðgönguhefti
hafa geta keypt sér hressingu þar.
Heftin, sem innihalda aðgöngu-
miða að öllum þeim skemtunum,
sem dagurinn hefur að bjóða, fást
í bókaverzlun ísafoldar og kosta að
eins 1 krónu hvert. Pau eru seld í
lokuðu umslagi og hafa nokkur
þeirra það sér til ágætis fremur hin-
um, að í þau er festur lítill miði, en
honum fylgir aftur einhver hepni:
eigulegur hlutur eða leyfi til að
fara til ljósmyndara og fá[6 myndir
af sér ókeypis.
Betrí sumargjöf getur enginn geflð
en aðgöngumiða að »HrÍDgferð
Hringsins«. Allir Reykvíkingar
þekkja félagið og eru því vinveittir
þessvegna er betra fyrir fólk að
kaupa sér hefti sem fyrst, allir
vilja styrkja »Hringinn«.
»Hringurinn« hefir starfað i 11 ár
og á þeim tíma heflr hann hjálpað
um 60 berklaveikum sjúklingum
ur Reykjavik, með fjárframlögum.
Á þessum árum mun félagið vera
búið að leggja af mörkum rúmar
7000 krónur.
M,
Góð tíðindi.
I þeirri dýrtíð sem nú geng-
ur, hefir almenningur varla ráð
á að ganga með hálslin — það
er svo dýrt að láta »stífa« flibb-
ana. En þanu kostnað geta
menn sparað sér, og gengið þó
mnð hálstau, með því að kaupa
hið ódýra en haldgóða Zephyr-
hálslín frá klæðaverzlun Guðm.
Sigurðssonar Laugaveg 10.
Þetta hálslín þarf ekki að »stífa«
heldur nægir að þvo það með
votum svampi.
Prentsmiðjan Gutenberg.