Dagsbrún - 04.06.1916, Qupperneq 4

74
DAGSBRUN
Boðorð sjómannsins.
(Fundið úti fyrir ísafold-
arprentsmiðju).
1. Minstu að þér ber að
kjósa »vatnslistann« (þann
sem gengur í vatnið). Eng-
inn »broddur« verðskuld-
ar fremur íylgi þitt en E.
A. fyrir útbýtingu hans á
landssjóðsvörunum {til
kaupmanna).
2. Minstu að ísafold er »bezta»
blaðið, ágætlega ritað, og
ófáanlegt til að skiftastefnu,
eða breyta dómum um
menn og málefni.
3. Minstu að »Morgunblaðið«
er fyrirtaks eign í húsi
hvers fátæklings. Það kost-
ar ekki nema 18 kr. á ári
(5 x 360). Ekkert blað
styður jafnvel málstað
verkamanna, né ver þá
fyrir ofsókn ágengra vinnu-
veitenda. Sannleiksást þess
er óviðjafnanleg.
4. Minstu að »Vísir« prýðir
kjallaraíbúð öreigans, þó
að hann kosti ekki enn
nema tæpar 15 kr. á ári.
Útgerðarmenn skrifa í þetta
margar þarfar hugvekjur
fyrir sjómennina. Miða
þær allar að því að hækka
kaup sjómanna.
5. Minstu að verkalýður
Reykjavikur getur á eng-
an veg gert sér sjálfum
meira gagn en með því
að kaupa og borga skil-
víslega svo sem 1000 ein-
tök árlega af hvoru dag-
blaðinu. Með því eru
rúmar 33,000 krónur veitt-
ar árlega til að útbreiða
hollar lifsskoðanir meðal
alþýðu.
5. Mundu að enginn stjórn-
málamaður verðskuldar
fremur fylgi þitt en G. S.
Hann talar á við bezta
prest um »eilífðarmálin«
og er viss með að fara
með þig beint inn í
himnaríki, ef þú lofar
honum að teyma þig. Hann
er ákaflega hlyntur hækk-
un á kaupi verkalýðsins
Skilnaðarmaður er hann
svo mikill að ekki mun
vanta mikið á að hann
hafi snúið Lögréttu frá
Dönum. Fáir menn hafa
jafn oft verið hundsaðir
við alþingiskosningar, og
væri þakkarvert, ef sjó-
mennirnir vildu nú gleðja
hann í haust.
7. Minstu þess, sjómaður, að
þitt hlutskifti er að þræla
fyrir aðra og að vera
prettaður um kaup þitt.
Ekki máttu eins dags hvíld
hafa fyr en þú veltur út
af niður í gröfina.
8. Minstu að þú ert saurug-
ur, svo að hver sem nálg-
ast þig verður óhreinu
eins og þú. Ef þú spyr
til vegar, og er sagt satt,
þá er sá sem við þig tal-
ar, ekki framar verður
að leysa skóþvengi út-
gerðarmanna.
9. Minstu að undirgefni og
þakldáfssemi er þín mesta
prýði. Sérstaklega skaltu
bera blýjan hug til þeirra
sem svikja þig, Ijúga upp
á þig og sýna þér óvild
og fyrirlitningu á allan
hátt.
10. Minstu að þér ber alt til
æfiloka að þegja um
landhelgisbrot íslenzkra
togaraskipstjóra. Þó að
þeir brjóti lögin það gerir
ekkert til. Lögin eru ekki
til nema fyrir fátæklingana,
til að halda þeim í
skefjum. Hlutur okur-
karlsins verður ekki of
mikill samt, þó að togar-
arnir hans fái dálítið af
stolnum fiski. X
★ ★
*
Birt pó að Dagsbrún sé ekki al-
veg sampj’kk.
Myndagátur.
Báðní'ngin á gátunni í 20 tbl. er
há seta r = Hásetar.
Gátan í síðasta tbl. V ert (strítt) í
ð (innan í ð)ar lok = Vertíðarlok.
Hér koma 3 gátur eftir einn af
þessum dulrænu mönnum sem ekki
vilja Iáta nafns síns getið. Rik-
harður hefir sagt mér sögu þess-
ara gátna þannig, að hin undirstrik-
uðu skötuhjú voru að draga sig
saman í pukri. Petta vissi ein af
þessum ástríku og öfundsjúku ver-
um sem eiga bágt með að láta
skötuhjú í friði, og alt af eru á
gægjum hvar sem smuga er á þili.
Nýtt.
Aldrei, fyr en nú, hefi eg séð
togarahásetum hælt opinber-
lega í blöðunum fyrir dugnað
sinn. Nú birta skipstjórarnir
og ritstjórar dagblaðanna þelta
hrós daglega, jafnóðum og
skipin koma inn. Af því að
margir togarahásetar eru nú
nýir menn við þann starfa og
þess sérstaklega getið, að við
þá er átt, ætti ekki að verða
vandræði að halda skipunum
útí, þó þau fjölguðu en fólkið
fækkaði sem vildi stunda þá
vinnu öðru fremur, enda er
þetta einn þáttur úr leik þeim,
er skipstjórarnir sumir leika og
hafa leikið gagnvart hásetun-
um, en — skyldi þetta aldrei
breytast? 7.
Jórtrið.
Siðan 1874 hafa stjórnmála-
mennirnir og þingið þvælt og
jórtrað sömu stjórnarskrár- og
ríkisréttinda-tugguna. En nú
hafa stjórnmálamennirnir okk-
ar loksins »tapað jórtrinu« —
þrefinu um sambandsmál og
stjórnarskrá. Engir vanalegir
sauðir eða naut jórtra tvisvar
sömu tugguna. En þetta gera
þó blaðamenn okkar út úr
vandræðum. Nú hafa þeir ekki
öðru að jórtra en gömlum út-
kljáðum málum.
»íslendingur«.
Lifrin á „Eggert Ólafssyni".
Hásetar á togurunum eru svo
sem kunnugt er, ráðnir upp á
að fá (allir í sameiningu) 60
kr. fyrir hverja tunnu fulla af
lifur, ojf er þar auðvitað átt við
að tunnurnar séu fyltar sam-
vizkusamlega um borð, en ekki
að þær eigi að vera fullar,
botnanna á milli, þegar í land
er komið, því slíkt er ómögulegt,
nema bætt sé á þær í landi,
því lifrin sigur saman. Lifrar-
kaupmenn hafa því hingað til
ekki fundið að því þó eðlilegt
borð væri á lifrarfötum þeim er
þeir keyptu.
En nú kemur ný saga.
»Eggert Ólafsson« kom fyrir
skömmu inn með 42 tunnur af
lifur, og hafði verið látið sam-
viskusamlega í þær, svo sem
sjá má af því að borðið á
þeim var að eins ‘ó1^ þuml.
En hvað skeður!
Útgerðarfél. borgar hásetum
að eins fyrir 37 tunnur —
dregur 5 tunnur frá, og segir
að það sé ofanálag fyrir það
sem vanti í tunnurnar! Vafa-
laust er hér um hrópandi órétt-
læti að ræða, og ættu hásetar
tafarlaust að kæra fyrir lög-
reglustjóra, ef beita á þá slíkum
órétti aftur. Og hér er líklegast
meira en óréttur, því vel er lik-
legt að hér sé um hreinan og
beinan þjófnað að ræða, því
hafi sá sem keypti lifrina, borg-
að útgerðarfélaginu fyrir 42 föt,
þá hefir þessum 5 lifrarfötum,
blátt áfram verið stolið af há-
setum.
Blátt áíram stolið!
Húsabyggingamálið.
Hvað líður húsab)rgginga-
málinu í bæjarstjórn?
Húsnæðisleysið og liúsaleigu-
okrið er nú farið að keyra svo
fram úr hófi að jafnvel Morg-
unblaðið er farið að flytja
greinar sem því berast, þess
efnis, að bærinn fari að byggja
hús og leigja út.
Nú verður að fara að komá
framkvæmd!
Qveravdlir unðir jiaki.
Ferð inn í framtíðina.
Frh.
Saga æðarfuglsins er i stuttu
máli þetta« hélt Ari Höfði á-
fram. »Til þess að koma i veg
fyrir að fuglinn yrði skotinn,
voru öll vörp á þjóð- og kirju-
jörðum gerð að eign hreppsins
eða sýslunnar sem þau lágu í.
Varð það til þess að fjöldi
manns, sem áður drap æðar-
fugl, hætti þvi, og í öðru lagi
til þess að margir, sem létu
sig æðarfuglsdráp engu skipta,
þoldu þau ekki lengur.
Æðarfuglinn var viltur fugl
á þessum tímum, en nú verð-
ur að skoða hann sem alifugl
— þó hann gangi að mestu
leyti sjálfala....«
Þegar hér var kornið sög-
unni varð skyndiléga mikill
gauragangur í höllinni. Úað
var hrópað »Fluga!« og upp
til handa og fóta þaut fólkið,
og þusti yfir í hinn enda hall-
arinnar. Höfði þreif tvo málm-
sivalninga sem héngu á krók-
um á borðinu sem við sátum
við, rétti mér annan (eða rétt-
ara sagt rak hann í mig) og
rauk í sömu átt og hitt
fólkið. Um leið og ég hljóp af
stað á eftir honum varð ég
þess vísari að málmsívalningur-
inn sem ég hélt á var skotvopn
þó það líktist mest loftdælu
(hjólhests). »Hvaða villidýr get-
ur þetta verið« tlaug mér í
hug um leið og ég þaut. Satt
að segja var ég all-smeikur
því ég er gunga að eðlisfari,
en ég hef aldrei látið neinn
sjá það á mér, og ég ætlaði
sízt að sýna þessum framtíðar
íslendingum það.
Matjurtarfræ - Blómíræ
Blómlaukar
ílestar teg-iincllr og það
besta. Nú er sáðtími
og fög-iii* glugga-
blóm er besta híbýla-
prýði, er selt í (klæða-
verzlun Guðm. Sigurðs-
sonar) Laugaveg ÍO
Svanl. Benediktsdóttir.
„Suðurland“.
Afgreiðslu þess, hér í Rvík.
hefir hr. Ólafur Gístason verzl-
unarmaður í Liverpool. Tekur
einnig við auglýsingum í blaðið.
Prentsmiðjan Gutenberg.