Dagsbrún - 02.10.1916, Blaðsíða 3

DAGSBRÚN
115
þar aftur. Þessi hái á mórauða
trakkanum er Jörundur Brynj-
ólfsson kennari ritstjór »Unga
íslands«. Hann er annar þeirra
manna, sem alþýðan í Reykja-
vík vill fá inn í þingið. Þessi
þarna illilegi með köílóttu húf-
una er magister Jakob Smári,
ritstjóri »Landsins«, hann er
svona illilegur núna af því
hann hefir komið auga á mig,
hann veit ég skrifa í Dagsbrún
og heldur að það sé mér að
kenna, að hann fær aldrei
blaðið, þó sannleikurinn sé sá,
að þvi er altaf stolið af hurð-
arhúninum.
En nú fer að minka um rit-
stjórana. Jú þarna er nú samt
ritstjóri Heimilisblaðsins, Jón
Helgason (ekki enn prófess-
or) með englasöguna frá Mons,
enn þá í fersku minni, og
þarna er frú Briet, sem núna
i vikunni náði helming þess
aldurs sem í stjörnunum er
skrifað að hún eigi að ná;
hún er sem sé sextug. Þarna
lengst frá kirkjunni, er hetja
guðs á ísalandi, Einar Joch-
umsson. Það sem birtuna
leggur af er »Ljósið« hans með
skömmunum um Móse og spá-
mennina — þar með talinn
Einar Hjörl. Ivvaran.
Eg skal annars benda þér á
alla ritstjóra og fyrverandi rit-
stjóra jafnótt og við mætum
þeim nema Gunnar frá Selalæk,
hann getur þú fundið með
tommustokknum, og Þorfinn
Kristjánsson, sem þu getur þekt
á því að hann tekur i sifellu í
nefið og snýtir sér á víxl í sjö
vasaklúta, sinn með hverjum
lit.
Nei líttu bara á, hér ber vel
í. veiði, hér koma þingmans-
efni heimastjórnarinnar, þessi
þarna sem er eins og hann sé
nýbúinn að fá að borða er Jón
Magnússon bæjarfógeti; hann
hefir liðlega 20 þús, kr. tekjur
af embættinu, og þessi þarna,
sem lítur út eins og hann hafi
aldrei bragðað mat, er Knud
Ziemsen borgarsljóri, hann
hefur nú heldur ekki nema 5
eða 6 þúsund kr. í laun. Þessi
þarna sem virðist hafa dökt
gæruskinn undir húfunni er
Magnús Gíslason skáld, hann
er með fangið fult af umslög-
úm frá kosningaskrifstofu
Heimastjórnarmanna, en er
jafnframt að »agitera« fyrir
Sveini Björnssyni; sjálfur ætlar
hann að kjósa alþýðufulltrúana
— þetta er kallað skáldaleyfi.
Þessi hái svarti voða sæti
úiaður, er Pétur Zophaníasson
uppfundinga maður, hann finn-
Ur upp kosningabrellur fyrir
^eimastjórnarmenn. Þú sérð
^aun á bágt með að ganga,
hann hefir verið afar fótaveik-
Ur eftir að »Dagsbrún« er farin
að nefna hann altaf með heldri
mönnum Heimastjórnarmanna
og getur síðan helzt í hvorug-
ann fótinn stigið.
Þarna er dr. Alexander, sem
eftir því sem sjö ára rannsóknir
Jóhanns ættfræðings hafa leitt í
ljós, alls ekki heitir i höfuðið
á doktor Alexandir milda. En
komdu ekki nærrihonum, hann
er vis til þess að snúa þér á
Þýzku, eða að yrkja um þig
lofkvæði«.
(Ef vel liggur á mér skal ég
í næstu »Dagsbrún« segja frá
hvað frekar bar fyrir okkur
frænda minn.)
Jón Söngur.
Söngskemtun.
Eg var á söngskemtan Egg-
erts Stefánssonar í Báruhúsinu
í fyrrad. 25. þ. m.
Eg hafði því miður ekki söng-
skrá, svo ég man ekki nöfn
allra laganna: Fyrsta lagið, sem
ég ekki þekti, en mér heyrð-
ist vera með þýzkum texta,
þótti mér mjög fallegt og
mjög vel með farið. Röddin
hjá Eggert hreymfögur og skær,
en þó helzt til hvell, sem mér
þykir óprýða góðan söng. Eitt
af lögum Sigvalda Iíaldalóns
lækni, — bróðir söngvarans,
— við hið alþekta kvæði eftir
Gr. Tomsen: Ríðum, ríðum og
rekum yfir sandinn, þótti mér
bara mjög svo snoturt lag. Og
heyrði maður greinilega tölt-
hljóðið í rödd Eggerts, einkum
í byrjun lagsins, í orðunum,
Riðum, riðum og rekum yfir
sandinn, og þótti mér það
mikil prýði.
Síðasta lagið sem hann söng,
Stándsen eftir Schubert, þótti
mér ekki takast eins og það á
skilið, þó veit ég eigi hvort
Eggert getur farið betur meo
þá »Melodíu«. Undir spilinu
veitti ég ekki eftirtekt, bar
mjög lítið á því, og mun það
vera hljóðfærið sem svona er
hljóða lítið.
R.vík 27. sept. 1916.
J. Erlendsson.
Heimastjórnar-grátstuna.
í síðasta tbl. Lögréttu stend-
ur: í bandalagi við Heima-
stjórnarmenn hefði hann (a1-
þýðuflokkurinn) getað trygt sér
annað þingsæti Rvíkur. Með
öðrum orðum: ef AlÞýðufl,
hefði viljað nýta bandalag við
Heimast.fi. þá hefðu Heima-
stjórnarmenn orðið guðs lifandi
fegnir að fá að koma að ein-
um manni fyrir náð Alþýðu-
flokksins. En í sama blaðinu
er Lögr. ritstj. þó að reyna að
telja lesendunum trú um, að
Alþýðuflokkurinn hafi ekkert
fyigi 1
jjorgun blaðsins.
Þeir fáu, sem ekki hafa geta
komið af sér borgun fyrir blað-
ið í vor, áður en þeir fóru úr
bænum, eru beðnir um að borga
það nú, annaðhvort til ólafs
Friðrikssonar eða í Bókabúðina
Laugaveg 4.
Samtal.
Jón: »Magnús Blöndalh býð-
ur sig fram-------
Gísli: Ójá, hann er að rifja
upp fyrir sér hvernig það sé
að falla í bannlandi.
Jón: Sveinn Björnsson býð-
ur sig líka fram.
Gísli: Já, hann heldur vist
að enginn verði eins duglegur
og hann að berjast á móti
kröfum alþýðunnar. Enginn
barðist jafn hraustlega og hann
á móti því á þinginu 1915 að
landið keypti matvæli og seldi
með innkaupsverði að kostn-
aði viðlögðum«.
Jón: Af hverju gerði hann
það ? *
Gísli: Að því er séð verður
aðallega af þvi, að tillagan um
það kom ekki frá honum sjálf-
um.
Jón : En hann hefir þó verið
á móti þegnskylduvinnunni?
Gísli: Þegnskylduvinnunni.
Nei, biddu fyrir þér, það var
hann sem var aðalmaðurinn
(ásamt Matthíasi ólafssyni) í
því að láta fara að greiða at-
kvæði nú um þegnskylduvinn-
una, þó málið sé algerlega ó-
undirbúið.
Jón: Eg held jeg vilji nú
samt heldur Svein en J. M.,
ef um þá tvo væri að velja.
Gísi: Eg held það sé alveg
sama hver þeirra er, þeir eru
eins og tveir skæklar af sömu
mórauðu gæruuni I
Jón: Eða tvö hrútshorn á
sama hausnum, eða eins og
tveir tvískildingar með gati,
eða eins og tvö eyru af sama
Gísli: Nei, hættff nú Jón því
nú heyri ég á þér að þú ætl-
ar að fara að verða skömm-
óttur.
Himinn og jörð.
Búrinn
eða búrhvelið (Physeter marcooce-
phalus) er stærstur allra tannhvala.
Karldýrið er vanalega 50—60 fet, en
getur orðið 80 feta langt; kvendýrið
helmingi minna. Blástursholan á hon-
um snýr fram á við og er hann því
auðþektur langt að á blástrinu.
Hvalveiðamenn skutu hann einstaka
sinnum hér við land, og eins hefir
það borið við að hann hafi rekið.
En sjaldgæfur hefir hann alt af verið,
því aðalheimkynni hans eru heitari
höfin. í haus búrhvelisins, sem er þriðj-
ungur þess, og alveg þverbrattur að
framan, er verðmæt olía, hvalsauki
(Spermacet), sem storknar þeg ir dýrið
drepst. I innyflum þessarar hvalteg-
undar myndast, á enn þá óþektan
hátt, afardýrt ilmefni „ambra", kostar
pundið af því svo þúsundum króna
skiftir.
Búrhvelin halda sig í torfum, >grind-
um«; þau lifa eingöngu á smokkfisk-
um.
Hverir.
Á flestum útlendum tungumálum
heitir hver „geysir", af því Geysir var
fyrsti hverinn, sem vísindamenn al-
ment þektu.
Hverir eru víða annarstaðar en á
íslandi, t. d. á Nýja-Sjálandi og í
Yellowstone Park í Bandaríkjum
Norður-Ameríku. Einkum eru gos-
Kosninga-
skrifstofa
Alþýðuflokksins
er í uppi
(beint á móti stiganum,
þegar upp er gengið).
Opin fyrst um sinn frá
kl. 4—@ síðd.
hverirnir í Yellowstone Park frægir.
Stærstur þeirra er Risinn (the Gigant)
sem gýs 85 metra hátt og oft p/2
klukkustund í einu, og vanalega á
viku fresti. Annar hver þar heitir
„Tröllkonan«, en eigi gýs sá hver
eins oft. »01d FaithfuU (gamli Trygg-
ur) heitir hver, sem gýs 1 sífellu 50
metra hátt, með liðlega kl.st. millibili.
Alls eru á þessum stað yfir 90 gos-
hverir.
Til samanburðar skal hér sett gos-
hæð Geysis. Hún hefir reynst mjög
breytileg; á seinni árum 20 til 30
metra. Eggert Olafsson segir að Geys-
ir hafi þegar hann kom þar 1750,
gosið 120 metra hátt, en Thoroddsen
álítur þá ágiskun vera of háa. Hæðsta
gosið sem mælt hefir verið var 70
metra.
Þetta og hitt.
Af hniidum
eru til mjög margar tegundir og
mjög eru þær frábrugðnar að stærð
og útliti. Særstu hundategundirnar, t.
d. Bernharðshundur og Mastiffar geta
verið á fi'órða fet á hæð, og dærrii
vita menn þess, að Bernharðshundur
hefir verið 240 punda þungur. Minstu
hundategundirnar eru aftur á móti
ekki álnarfjórðung á hæð, og ekki
nema liðugt pund á þyngd.
Borgarstjóra-
skrifstofan
verður opin frá 1. okt. að telja
frá Rl. IO—1 * og; 1—3
hvern virkan dag.
Xlæðaverzlun
og
saumastoja,
Guðm. Sigurðssonar
Laugaveg 10
selur ódýrt íataefni
ekta litir. Fljót af-
greiðsla — Vönduð
viima. JSý íataefni
með hverju skipi, Sparið
peninga.
Auglýsingnm í Dagsbrún
veitt móttaka í Bókabúðinni,
Langavegi 4.