Dagsbrún - 13.12.1916, Blaðsíða 4

138
DAGSBRUN
<jíítarar
eru fögur en ódýr hljóðfæri,
sem hver og einn getur lært af
sjálfum sér að leika á.
Auðskilinn leiðarvísir fylgir
ókeypis hverjum gítar, sml.
»skóli« með mörgum velþekt-
um lögum.
Illjódfærahús SSvíkur,
Pósthússtræti, hornið á Ternplarasundi.
Opið 1—4 og 7—8.
Gunnar Gunnarsson.
Ný bók eftir Gunnar Gunn-
arsson kemur út um þessar
mundir hjá Gyldendal; hið
islenzka nafn hennar er »Varg-
ur i véum«. Samtimis kemur
3. útg. af »Livets Strand«.
Bækur sendar Dagsbrún.
Glímubók, gefin út af íþrótta-
sambandi íslands, með 36
myndum. Rvík 1916. 144 bls.
Verð kr.
Knattspyrnulög, gefin út af
íþróttasambandi íslands, með
22 myndum. Rvík 1916. 58
smáar bls. Verð 50 aurar.
Um báðar þessar bækur má
segja, að þær séu mjög þarfar
til þess að viðhalda og auka
þann neista af áhuga fyrir i-
þróttum, sem kviknaður er kér
á landi. Báðar eru bækurnar
ódýrar, og allur frágangur á
þeim hinn bezti, svo unun er
með að fara. í glímubókinni
er rækilega sagt frá glímum,
að fornu og nýju, svo hún er
auk þess að vera ágæt kenslu-
bók i glimu, bæði skemtileg
og fróðleg aflesturs. Er líklegt
að flesta íslendinga langi til
þess að eiga bók þessa i bóka-
hillunni sinni. Hinar mörgu
myndir prýða mjög bókina og
gera lesmálið skiljanlegra.
Knattspyrnulögin eru nauð-
synleg eign eigi að eins þeim
sem knattspyrnu, iðka, heldur
einnig þeim mörgu, sem gam-
an hafa af að sjá knattspyrnu-
leik. Kemur sér þá vel, að rit
þetta, sem Ben. G. Waage is-
lenzkaði og bjó til prentunar,
Guðm. Björnson skóp i ný-
yrðin, en Rikharður Jónsson
skar í myndirnar, er svo litið
og snoturt útlits, að mann
langar til þess að ganga með
það í vasanum, enda er til
þess ætlast.
Enginn vafi er á þvi, að
bækur þessar munu seljast vel,
og er gaman að eiga von á
fleiri bókum frá Iþróttasam-
bandinu, t. d. um skíða- og
skautafarir, boglist, gang o. fl.
Laust og fast.
Þnð sem fólkið vill iesa:
Gift: Ungfrú Guðbjörg Kristjánsd.
og Kjartan Sigurðsson sjómaðnr.
Vetrarblflðið
heitir blað, sem íþróttafélag Reykja-
víkur gefur út við og víð. i. tbl. er
útkomið fyrir nokkru. Laglegt.
Nýlega
er dáinn Guðmundur Jónsson, er
lengi var bæjarpóstur á Isafirði; var
hann fjörgamall orðinn. Lét hann eftir
sig 4000 krónur 1 peningum — þar af
700 kr. í gulli —, er fundust að hon-
um látnum 1 koffbrtsgarmi, er hann
hafði við rúm sitt. Karlinn hafði aldrei
gifst og var barnlaus. Hús átti hann, en
gaf það eftir sinn dag fátækum hjón-
um, er hjá honum leigðu og stunduðu
hann í banalegunni. A.
Villudýr á götuDum.
Þegar eg nálgaðist Aðalstræti
á leiðinni heim, eitthvað kl.
12 á sunnudagskvöldið, heyrði
eg arg og óhljóð, gauragang og
læti. Villudýrin, sem völd voru
að óspektum þessum, voru tveir
fullir menn, sem án ámælis í
aðalgötunni í höfuðstað bann-
landsins, emjuðu, skræktu, org-
uðu, veinuðu og bölvuðu, svo
óhljóðin urðu viðlíka og þegar
öll óargadýrin í stórum dýra-
garði erlendis taka til hljóðanna
í einu. Munurinn var að eins
sá að öskur dýranna eru ekki
eins viðbjóðsleg. U.
Jón og spillingin.
»Jón, Jón! Þú mátt ekki
verða jafnaðarmaður!«
Jón tók upp i sig (á því get-
um við séð að það var ekki
Jón Dúason) og tugði töluna
nokkrum sinnum. »Því má eg
það ekki?«
»Af því að þá ferðu að drekka
og siðspillist og þá skilurðu við
mig, og hver veit hverju þú
kant að taka upp á«, sagði
Stína ákveðin.
»Hvernig getur þér dottið
þetta í hug, kona?«
»Hefnðu ekki lesið »Tímarit
Kaupfélaga«? Hann Jón Dúa-
son hagfræðislærlingur segir
þar að jafnaðarmenn i Dan-
mörku drekki svo mikið og
skilji við konurnar og íleira,
sem eg ekki segi. Hugsaðu þér
hvernig alt yrði hérna á ís-
landi, ef karlmennirnir tækju
upp jafnaðarstefnuna, þeir
myndu ekki tolla stundinni
lengur í hjónabandinu ogliggja
svo hver um annan þveran
blindfullir«.
»Það er ómögulegt að mað-
urinn sé svo vitlaus, að skrifa
þetta«, sagði Jón gætilega, »lof
mér að sjá tímaritið«.
»Eg lánaði henni Siggu það,
svo hún gæti varað Jón sinn
við voðanum«.
Jón hafði heyrt og lesið sitt
af hverju, eins og flestir Þing-
eyingar, svo honum datt ekki
í hug að trúa þessu. Hann vissi
það mjög vel, að jatnaðarstefn-
an hafði útbreiðst mikið á síð-
ari árum i flestum löndum
Norðurálfunnar. Einnig vissi
hann, að jafnaðarstefnan var
ekki nema 50—60 ára gömul
og þess vegna datt honum i
hug að það væri fjarstæða, að
setja hana í samband við
drykkjuskapinn. En til þess að
vita vissu sina fór Jón á bóka-
safnið og náði sér í aðra út-
gáfu af Salomonsens Lexikon,
sem nú er að koma út.
Jón sló þar upp á »Afholds-
bevægelsen« og fann þar, að
brennivínsdrykkjan í Svíþjóð
var árið 1912, 6 lítrar á mann
og Noregi 3,1 1. á mann.
Svo fletti Jón upp í »Af-
holdspörgsmaalet eftir Matti
Helenius og þar fann hann að
Svíar höfðu drukkið 40—46
lítra af brennivíni á mann árið
1830 og Norðmenn 16 1. á
mann árið 1833 — áður en
nokkur varð þar jafnaðar-
maður.
í Salomonsens Lexikon fann
Jón að vínneyzla Dana hafði
minkað úr 8,2 1. á mann árin
1910—1905, niður í 6,5 1. á
mann árið 1912 og brennivíns-
framleiðslan hafði minkað
þannig: árin 1881—’85 var hún
16,70 milj. 1. 100, en árin 1906
—'10 var hún 14,93 milj. 1. á
100.
Þannig komst Jón að raun
um, að drykkjuskapur hafði
minkað að mun í löndum
þessum eftír að jafnaðarstefnan
fór að ná þar útbreiðslu.
Jón fór svo og náði í tíma-
ritið. Þar sá hann að nafni
hans Dúason skrifaði um hvað
hjónaskilnaðir hefðu vaxið mik-
ið að meðaltali á árunum 1896
—1900, 1901—1906 og 1906-
1911; en Jón (ekki Dúason)
rak líka augun í það að nafni
hans mintist ekkert á hjóna-
skilnaði í öðrum löndu,m, þar
sem engir jafnaðarmenn eru,
og ekki heldur á það að Dön-
um hefir mikið fjölgað, eða á
það, hvorl giftingum hefir
tækkað eða fjölgað — nei, hann
skrifaði bara töluna á hjóna-
skilnuðunum. — Jón (ekki
Dúason) fór að gruna natna
sinn um, að hann væri ekki
sem beztur »spillingarmælir«
þó hann létist vera það.
Jón hélt áfram að lesa, og
rak sig svo á það, þegaé nafni
hans Dúason segist ekki hafa
leitt neinar fullnægjandi sann-
anir fyrir almennri siðspillingu
meðal jafnaðarmanna, og þar
getur Jón verið alveg sammála
nafna sínum Dúasyni. Hann
ályktar þannig:
Þó hugsjónamenn séu eílaust
ekki yfirleitt siðspiltir, þá finst
auðvitað »misjafn sauður í
mörgu fé«, en þó vill Jón (ekki
Dúason) alls ekki bannfæra
heildina fyrir brek einstalding-
anna. Eins og það t. d. væri
algerlega rangt að segja, að
enginn hagfræðingur notaði
hagfræðina eins og heiðvirðum
manni og hagfræðing sæmdi,
þó Jóni Dúasyni hefði orðið
það á í þetta sinn.
Já, fleiri eru spiltir en jafn-
aðarmenn.
Jón jafnaðarmaður.
Norðnrljós
óvenjuleea fögur sáust hér í Rvík
um fyrri helgi.
Bezt
er að sitja á bekk, þegar leikið
er á harmonium. Nokkrir har-
monium-bekkir ennþá til í
Hljóðfærahúsi Reykjavíbur,
Pósthústræti, hornið á Templarasundi.
Opið 1—4 og 7-8.
Himinn og jörð.
Llðlega 100
fiskategundir hafa veiðst hér við
land svo menn viti með vissu. Af
þeim eru um 50 nokkuð algengar,
um 20 fremur sjaldgæfar, en hinar
mjög sjaldgæfar. Tvær tegundir fæða
lifandi unga, háfurinn og karfinn.
Ástuóður.
Ásta er skást, hún aldrei brást
eins og sást svo tíðum.
Hún er gull aí gæðum full,
geðjast ullum fríðum.
Ásta sést sem svanna bezt!
Sælubresti enga!
Hún er gestum gæðamest
gleði flestra drengja.
Ásta Ijómar líkt og blóm
list og sóma búin.
Hún er fríð og himinblíð,
hún er lýðum sumartíð.
4
Kvöldskemtun
hélt Bjarní Björnson leikari í
Bárubúð á fimtudags-. föstu-
dags og laugardagskvöldið. —
Þótti mörgum skemtunín góð
einkum Jakob Möller og V.
Finsen, sbr. Yísi og Morg.bl.,
og það sem vantaði á listina
hjá Bjarna, bælti hann upp
með klámi.
Hásetafélag Rvíkur.
Meðlimir Hásetafélagsins.sem
ekki hafa greitt árstillög sín,
greiði þau nú þegar til gjald-
kera fjelagsins, sem er að hitta
á skrifstofu Dagsbrúnar kl.
7-8 e. h.
Ólaf' ti'ridi'IUHMon er oftast
að hitta á skrifstofunni í Gamla
Bio milli 6 og 8 á kvöldin.
Klæðaverzlnn
og
saumastoja
Guðm. Sigurðssonar
Laugaveg 10
selur ódýrt laiaefui
ekta litir. JL<’ljót sif-
g-roiö.-ila — Vönduð
viiuitt. TVý fataelni
með hverju skipi. Sparið
peninga.
grnkaðar námsbxkur,
innlendar og erlendar sögu- og
fræðibækur, fást mjög ódýrar í
Bókabúðinni á Laugavegi 4.
Gamlar bækur teknar til útsölu.
Prentsmiðjan Gutenberg.