Fréttir - 09.07.1918, Síða 4

4
FRETTIR
ekki hafa átt farminn, en aðeins
hafa haft á hendi einhver lausleg
umboðs- eða afgreiðslustörf fyrir
skipið.
Gróðnr
er alveg óvenjulega lítill í sum-
ar og munu vetrarkuldarnir valda
miklu um það. Túnin hér austur
um og í þingvallasveitinni sýnast
alls ekki ljábær enn, og eru gráir
blettir innanum þar sem varla sést
strá.
Björn M. Ólsen
prófessor hefur verið kosinn
heiðursfélagi í Brezka vísindafé-
laginu.
Sterling
fór héðan vestur og norður um
land í fyrradag. Meðal farþega
voru auk áður talinna: Pórður
Bjarnason kaupm. og frú hans,
Hannes B. Stephensen og frú hans
til Flateyjar, Th. Krabbe til ísa-
Qarðar, Árni Riis, Andrés Fjeldsted
augnlæknir o. fl.
Borg
mun væntanlega tilbúin að leggja
af stað að norðan á morgun. Fer
vestur um hingað suður.
Lagarfoss
byrjaði að ferma sig í New
York í gær, eftir því sem skeyti
herma nú.
Skemdlr
hafa orðið miklar á trjágörðum
bæjarins í vetur og vor. Standa
margar trjágreinarnar blaðlausar
og feysknar. Varla geta það verið
kuldarnir einir i vetur sem valda
þessu, því að reynsla í öðrum
löndum sannar að frostin ein sam-
an granda ekki trjágróðri, ef sum-
ur eru nægilega löng og heit. Aftur
er eyja og útnesjaloftslagið alls-
konar trjám óholt og sést það á
því, að í Færeyjum geta ekki þrif-
ist skógar á bersvæði og hafa þó
tilraunir verið gerðar af kappi að
rækta skóg þar í 30 ár eða meira.
Knattspyrnnkappleik
háðu í gærkvöldi nokkrir menn
af »Islands Falk« og félagið Vik-
ingur hér í bænum. Fóru leikar
svo að jafntefli varð. Gerði hvor
flokkurinn eitt mark.
Pingfnndur
er að eins í neðri deild í dag.
Er þar að eins eitt mál á dag-
skrá: Tillaga til þingsályktunar
ura ásetning búpenings, fyrri um-
ræða.
Ferðamaður
einn, sem kom inn á Skjaldbreið
í fyrrakvöld, teymdi hross sitt inn
með sér tneð reiðtygjum. Vakti
þessi kurteisi athygli mikla og
hlátur, en sýnt þótti að maðurinn
væri ekki skýr i kollinum.
Söngfélagið »17 júní«
fór austur að Þjórsárbrú á
sunnudaginn og söng þar í sam-
komuskálanum fyrir húsfylli og
hélt síðan fram á Eyrarbakka.
Höfðu svo margir keypt aðgöngu-
miða, að til þess að þurfa ekki
að syngja tvisvar hvað eftir ann-
að, þá varð að fá kirkjuna til að
halda i samsönginn. Voru áheyr-
endur á báðum stöðum mjög
hrifnir af söngnum, enda ekki að
jafnaði kostur að heyra svo æfð-
an söng um þær slóðir. Eina ferð
mun félagið þó hafa farið áður, í
fyrrasumar. í þessari ferð voru 18
söngmenn og fóru í 5 bifreiðum.
Komu hingað heim kl. 4 um nóttina.
Veðrið.
Norðanstorminn lægði í gær-
kvöldi og gerði fegursta veður. í
dag fyrri partinn var loft skýjað
og logn. En eftir loftþyngdinni að
dæma virðist norðanáttin þó enn
vera undirniðri, og því eigi von-
laust um sólskin seinna í dag.
Au^lýsiriÉum
í Fréttir er veitt móttaka í
Litlu búðinni
í Þingholtsstræti þegar af-
greiðslu blaðsins er lokað.
Khöfn. 8. júlí, kl. 10 *2.
frá suðurvigstö ð vnnnm.
ítalir hafa tekið aftur alla strandlengjuna milli
Sile og Piava. Austurrikismenn láta undan síga á
austurbakka Piava- fljóts.
\
frá Úkrajnc.
Allsherjar uppreist bænda í Úkrajne er hafin.
Pjóðverjar halda með her manns til Kiew.
cTCaiíar Rarlaugar og fiölé 6öð
fást ásamt massage, sunnudaga ekki siður en virka
daga, á Hótel Island. Sími 394. Viðtalstími kl. 12-6.
cJKassagelœfinir Suémunóur <3*efursson.
Prentsmiðjan Gutenberg
Guy Boothby: Faros egypzki.
212
pöddur og illyrmi þutu upp hópum saman
og þöktu alt landið. Pá kallaði Faraó Ptah-
mes fyrir sig og alla kunnáttumenn sína, og
bauð þeim að gera hin sömu undur sem
Gyðingar höfðu gert. Og þetta gerðu kunn-
áttumennirnir. Þeir særðu fram froskana og
pöddurnar með töfrum sínum alveg eins
og Móses hafði gert, en þegar Faraó sá það,
hæddist hann að Gyðingunum og spottaði þá
og neitaði enn að verða við kröfum þeirra.
Þá dundu nýjar plágur og hörmungar yfir
menn og málleysingja, lúsasótt, mývargur og
kýlapest, en hræðilegt illviðri fór yfir landið
og huldi það alt í biksvörtu myrkri svo að
enginn sá annan. Hjarta Faraós var en fult
þverúðar gegn Móses, og kallaði hann Ptah-
mes fyrir sig enn á ný og bað hann ráða.
Átti konungurinn í ófriði við nágranna sína
og vildi því ekki leyfa Gyðingunum að fara
yfir landamærin og veita óvinunum lið, en
það var engu síður hættulegt að hefta för
þeirra og leiða yfir sig nýjar og nýjar refs-
ingar. Móses var maður harðráður og ilt
að etja kappi við hann, eins og konungurinn
þegar hafði komist að raun um. Þann sama
morgun hafði hann krafist þess að uá kon-
ungsfundi og hótað honum drepsótt, er verða
znundi að bana öllum frumburðum Egyfta-
213
lands á einni og sömu nóttu, ef hann synjaði
Gyðingunum fararleyfis.
En Ptahmes var maður hygginn, eins og
eg hef þegar tekið fram, og hafði séð til
hvers það leiddi að ráða konunginum þau
ráð, sem honum féllu ekki í geð, og var
hann því eigi að eins í vanda heldur í hættu
sladdur. Eitt af tvennu varð hann að gera
— að lýsa yfir því að sitt álit væri að Gyð-
ingunum skyidi leyfð brottförin og verða
þannig aftur fyrir reiði herra síns, eða þá að
styðja málstað Faraós og neyta allra bragða
til að koma í veg fyrir ógnir þær, ei; Móses
hafði í hótunum. Eftir langa íhugun og ná-
kvæma kaus hann síðari kostinn. Hann ráðg-
aðist við hina aðra kunnáttumenn konungs
og tilkynti síðan Faraó, að það sem Gyðing-
ar hefðu haft i hótunum mundi aldrei verða.
En þetta fyrirheit stældi Faraó, svo að hann
synjaði Gyðingunum fararleyfis enn þá einu
sinni, og afleiðingin varð sú, að frumgetinn
sonur konungsins, sem hann mat meira en
alt sitt ríki, tók einkennilega sótt, sem dró
hann til dauða þessa sömu nótt, og þannig
fór um alla frumgetna sonu Egyftalands.
Heyrðust þá óp og kveinstafir um alt Egyfta-
Iand, eins og sagt er frá í yðar eigin ritningu
og fanst eigi það heimili, að þar lægi ekki
sonurinn á líkbörunum. Þá reiddist Faraó
214
ráðgjöfum sinum og ákvað hann það fyrst og
fremst. að Ptahmes skyldi deyja. Gerði hann
leit að honum til að taka hann af lífi, en
Ptahmesi hafði verið gert aðvart, svo að
hann gat flúið á fjöll upp og leyndist þar
mánuðum saman. En er fram liðu stundir,
þvarr honum þróttur og heilsa og kallaði
Ósíris hann til sín, þegar hann var orðinn
fimmtíu ára að aldri. Um þær mundir var
það mál manna, að hann væri dæmdur til
að lifa æ og ævinlega vegna þess, að hann
hafði komið Faraó til að drýgja þessa af-
skaplegu synd, vegna bölvunar þeirrar, sem
hann hefði leitt yfir Egyftaland og vegna
þess, að hann hafði svarið meinsæri og lagt
nafn guðanna við rangan eið. Þetta getur þó
eigi hafa átt sér stað þar sem hann dó á
fjöllum uppi og múmia hans var jörðuð þar
sem faðir yðar fann hana. Þessi er sagan af
Ptahmes, sem elskaður var af Ptah, syní
Netrúhóteps, hinum fremsta spámanni og
kuunáttumanni, er uppi hefur verið«.
XII,
Þótt undarlegt megi virðast, þegar á alt et
litið, þá varð þessi Nílarferð mín einhvef
hin skemtilegasta og fróðlegasta ferð, sem e&