Frækorn - 03.04.1903, Blaðsíða 7

FRÆKORN.
47
Þó lítur til mín Ijúfur hann
og lýsir friði’ um grafar rann.
Nú látið kirkjuklukkur gjalla.
Eg kvaddi heim í sátt við alla.
Mig hvílir rótt und himni há
hinn helgi, djúpi friður.
A leiði gróa grösin smá,
sem góða vorið styður;
en yfir flögrar fugl með söng
og flugan suðar dægrin löng.
Þá lífið fræi frjókraft gefur
í foldu vært hinn dauði sefur.
Endir.
Merkir Íslendinqar um áfenqi
Þorvaldur Thoroddsen professor (Tímar.
Bókm., VII., 289): »í . . . Kynlyn-fjöll-
um að sunnan . . . eru Mongólar . . .
sem eru bæði Iatir og óþrifnir. Eitt sinn
keypti hann (Prschevaiski, rússneskur
Iandkönnunar-maður) smjör hjá rússa ein-
um, og átaldi hann fyrir að bæði væri
ull og skarn í smjörinu. Þá svaraði mon-
gólinn: »Hverjum rjetttrúuðum ber að
lifa eins og guð vill. Guð sendir oss
skarnið eins og atinað, og því ættum vér
þá ekki að taka við því eins og öðru?«
Þetta er alveg sama eins og sumir drykkju-
menn segja, að guð hafi skapað brenni-
vínið, og því sé ekki neitt á móti því
að drekka það.«
Friðrik J. Bergmann prestur (ísland
um aldamótin, bls. 285 — 286). »{>að er
ósköp ... að svo fátækt land skuli
eyða jafnmiklu ógrynni fjár til áfengis-
kaupa. En því miður hafa höfðingarnir
lengi gengið þar á undan, og alþýðan
fylgt illu eftirdæmi þeirra . . . Von-
andi er, að bráðum verði áfengissala öll
og aðflutningur áfengis bannað með lög-
um.»
Páll Briem amtmaður (Andvari 1889,
bls. 19): »Drykkjurútar . . . eru alveg
eins mikið átumein fyrir mannfélagið og
margir afbrotamenn, og á að tyfta þá.»
Siqurður Sívertsen prestur(Tvær ræður
1875, bls. 5): »á minni skömmu lífstíð
hefi eg séð marga verða að herfangi þess-
arar svívirðilegu drykkjuskaparástríðu, og
að síðustu að herfangi dauðans fyrir tím-
ann; margir virðast ekki hafa lært mikið
af óförum þeirra, sem ofdrykkjan sviftir
lífinu.«
Jón Thorsteinsen landí eknir (Skaðsemi
Áf., Rv. 1847, bls. 11): » . . . heldur
hefur af brúkun áfengra drykkja þar sem
þeir eyða viti, fjöri, heilbrigði, efnum,
hjús'kapar- og borgaralegu samlyndi risið
alstaðar . . . meiri ólukka fyrir lönd og
lýði, en máske hallæri, styrjöld eða drep-
sótt ... því ofdrykkjan . . . vinnur
daglega ár frá ári illt eitt, og eyði'eggur
eigur og siðferði manna. Þarflegasta ráðið
fyrir alla . . . . er að hafna öllum áfeng-
um drykkjum«.
Jón Hjaltalín landlæknir (Illbrt. 1871,
bls. 91): »Brennivín hefur alis t nga nær-
ingu í sér; það espar aðeins blóðrásina
í svipinn, eykur um stu»:darsakir hita lík-
amans, en þessum áhrifum bess fylgir
linleikur í öllum líkamanum eftir á . . .
það . . . eyðileggur ht Isu manna og
styttir oft Hfdaga þe na nærft llt um allan
þriðjung. Drykkjuskapurinn , ... er
ódyggð og meinvætt í m mnlegu félagi.«
Jónas Jónassen landlæknir (Alþ. tíð. 1898
A, 100): »F.g held að þetta frumvatp
(takmörkun áfengissölu) sé eitt hið besta
frumvarp, sem komið hefur fy ir aiþingi
Islendinga«.
Jón Bjarnason prestur í Winnt peg(Aldam.
1898, bl. 98). »Eg leiði algjörlega hjá
mér, að lýsa cymdarástandi ofdrykkju-
rrannsins. En þar á móti vil eg minna
á það, að þar sem um ofdrykkjuna er að
ræða, þá er þar sú synd, sem vafalaust
öllum öðrum syndum fremur er líkleg til
þess, að leiða mannin.i út í djúp spilí-
ingarinnar, gjöra út af við matminn í öll-
um skilningi, og um leið að kollvarpa
gæfu annara«.