Frækorn - 14.05.1903, Blaðsíða 9
FRÆKO RN.
65
hleypu í beltinu og hárbeittan handsjar. Þeir
eru auðvitað ekki í lafafrakka. Á eftir borð-
haldinu er máske stofnað til dansieiks. Að
minnsta kosti voru þar heilmörg dansfíkin
ungmenni í það skifti, er eg var þar staddur.
Hin núverandi drotning á Ítalíu var ekki minnst
gefin fyrir að dansa, og þar var líka dansað
og leiknir jólaleikir. Öll höfðingjafjölskyldan
var með, jafnvel hinn aldraði höfðingi og virð-
uglegir ráðgjafar hans. Þeir dönsuðu og skemmtu
sér eins ogungmenni. Og því ekki það? Eg
sá einungis fjörugt og glaðlynt fólk þar syðra.
aftan í opnum dyrum. Tveir fýlulegir tyrk-
neskir herforingjar, sem eru með, en dansa ekki,
gera myndina enn þá fjölbreytilegri.
Annan dag síðari hluta dags og kvöldið förum
við máske á skautabrautina. Idvað ? Skauta-
braut í Montenegró?! Já, - og það ein, sem
er falleg. Og hversvegna ætti þar ekki að vera
skautabraut ? Þar er þó sannarlega nógu kalt,
þar eru nógir íþróttamenn, og þar er ágæt
vatnsleiðsla; stundum sendir þjóðhöfðinginn
nokkra perjanika á stað til þess að moka snjón-
um af brautinni, og stundum spilar hljóðlista-
35 manna hljóðlistaflokkur fór að spila, og
með þjóðhöfðingjann í broddi fylkingar döns-
uðum vér á stað. Manni gefur sjaldan að sjá
glæsilegri dansleik, að minnsta kosti eigi skemmti-
legri og einkenniiegri. Og óvanur er maður
því að sjá dansmenn sýna sig á háum stígvél-
um, ívíðum, bláum buxum, með marglitán silki-
linda um mittið, í útsaumaðri treyju eða flau-
els-stutt-treyju. Maður sér alla þessa inarglitu,
dansandi fylkingu svífa framhjá, oghina dökk-
leitu, sólbrenndu perjanika með Ieiftrandi augu,
arnarnef og mikið svart yfirskegg standa fyrir
flokkur lians til skautaveizlu á ísnuin. Hring-
hverfið er stórkostlegt. Hrikaieg, snæþakin fjöll
hringinn í kring, og þau líta svo tignar-glæsi-
lega út, er þau bera við hinn hinn blikandi
bláa himinn Snðurlanda. Rétt hjá sér maður
húsþök bæjarins, og sem næstu fjarsýn sér mað-
ur hið gamla æruverða klaustur, bústað vlad-
ikans (erkibiskup og kirkjuhöfðingi Svörtufjalla).
Skammt fyrir ofan klaustrið uppi í fjallinu ligg-
ur hið nafnfræga „Kúla"; það ergamall klukkna-
turn, og þar gat maður þangað til fyrir manns-
aldri síðan séð hvítar og holeygðar höfuðkúpur