Frækorn - 17.07.1903, Side 1
FRÆKORN.
HEIMILISBLAÐ MEÐ MYNDUM.
---*--{♦-
RITSTJÓRI: DAVID ÖSTLUND.
4. árganarur. Seyðisfirði. 17. júlí 1903. 14. tölublað.
Synd — réttlæti — dómur
• Jóh. 16, 5-16.
Brot úr rœðu eftir Chr. Bruun.
Andi Krists hefur starfað með þjóð-
unum allt til þessa dags, á sama hátt
og andi spekinganna (Sókralesar, Dar-
wins, Herbert Spencers), eða kirkjuvin-
anna (Lúthers, Hauges), en enginn haft
eins varanleg áhrif. Andann, sem hann
hlaut í skírninni, höfðu spámennirnir áð-
ur haft, hann var til fyr en nokkurt mann-
legt hjarta; — hann sveimaði yfir
vötnunu.n á morgni sköpunardagsins, er
jörðin skyldi síðan rísa úr og verða bú-
staður manna — hann beið eftir að
manns-hjartað opnaðist fyrir honum. . . .
Þennan anda skildi Jesús eftir í heiminum.
Hér talar hann um, að andinn skuli:
»sannfæra heiminn um synd, réttlæti og
dóm,«—oggjörahann (Jesúm) »dýrðlegan.«
Heimur eru þeir menn, sem ekki vilja
af öðrum æðri heimi vita en þessari jörðu,
og eru alteknir af unaðss^mdum hennar
og sorgum; — þann heim sannfærir and-
inn um synd (drykkjuskap, lauslæti o fl.).
Fáir vilja játa, að þeir séu syndarar. Að
þeir trúa ekki —- það kalla þeir ekki synd.
Vér getum ekki trúað, segja þeir, og svo
má heldur ekki heimta að vér gjörum
það. En er ekki vantrúin undirrót allra
synda — ofdrykkju, lauslætis, sviksemi,
táldráttar, baktais, þjófnaðar, lýgi, dramb-
semi, En í raun réttri er til ein synd --
vantrú, og ein dygð: trú — móðir dygð-
anna; — »af því þeir ekki trúa.c Þá er
trúin vaknar hjá oss, fær allt í oss
hnekki, sem heitir synd. — Þá trúum
vér á æðri heim, og þá fær konungur
hans að búa í hjörtum vorum. Þá sprettur
það út, allt hreint og heilt, göfugt Og
ástúðlegt.
»Því eg fer til föður míns« — gegn-
um kvalir og dauða, til dýrðar guðs að
nýju. Með þeim hætti birtist fyrst rétt-
lætið til fulls í heiminum. Hann varð
sjálfur að læra hina æðstu hlýðni af því
að þola. Guð gjörði hann fullkominn
með þjáningunum — með þeim gjörði
hann soninn dýrðlegann. Því er hann
hátt upp hafinn og getur dregið alla til
sín. Hann er fullkomin fyrirmynd alls
mannkynsins í sjálfsafneitun, hreinleika
og kærleika.
Um dóm — af því að höfðingi þessa
heims, Satan, er dæmdur. — Nýja-testa-
mentið sýnir, að Kristur kom cingöngu
til þess að berjast við hann um yfirráðin
yfir heiminum. Guð er máttugri, en það
er einmitt með Kristi, sem guð hefur
sigrað hann og engu öðru móti. Guðs ríki
stóð þá ekki nema í einum litlum afkyma
heimsins, og var þá mjög daufur loginn
á hinum helga lampa, og ekki annað
sýnna, en Ijós hans mundi slokkna. Auð-
ugustu, voldugustu, og mentuðustu þjóðir
heimsins þekktu hann ekki — láu í nátt-
myrkri heiðindómsins. Satan réð yfir
heiminum og hans dýrð, og hann gat gefið
hana hverjum sem hann vildi. Hástóll
hans gnæfði við himni — var ekki aðeins
höfðingi heimsins heldur og »guð heims-
ins.« Þá kom Jesús sem hinn sterkari
°g gekk til orustu við hann, — hástóll
hans hrundi; — »eg sá Satan steypast
niður af himni sem cldingu* — sagði