Frækorn - 31.12.1903, Blaðsíða 3

FRÆKO RN. í 87
Ritningin og vísindin.
Álit eins hámenntaös stuðfræöinss.
Eitt kirkjulega tímaritið hér á landi
hefur í fleiri ár barist fyrir því, að ritn-
ingin yrði að víkja úr sessi virðingar
sinnar sem orð hins lifandi guðs, og því
hefur ' erið haldið fram, að þessari skoð-
un á ritningunni væru aliir menntaðir guð-
fræðingar nútímans fyigjandi. En þetta
er svo rangt, sem nokkuð getur verið.
Margir mætir vísindamenn fylgja þeirri
stefnu óhikað fram, að riiningin ekki að-
eins innihaldi eiithvað af guðs orði,
heldur l ka sé guðs orð. Hér viljum vér
setja nokkur orð um afstöðu visindanna
til ritningarinnar cftir hinn fyrir fáum
árum látna professor Carl Paul Caspari,
og er óhætt að telja hann nieð hinum
helztu guðfræðilegu v'sindamönnum seinni
tíma. Caspari segir-:
Til þess að gefa oss ómetanlegan fjár-
sjóð af vitnisburðum, um heilagleika og
réttlæti, kærleika og trúfesti drottins,
hefur hann ekki aðeins viljað veita oss
þekkingu á hinum miklu grundvallar-
atriðum frelsunarinna'-, en hann hefur lýst
hjálpræði sínu oss til handa svo ýiarlega
sem framast má verða; hann hefur sýnt
oss, hvernig hjálpiæðið varð nauðsyn,
hvernig það var undnbúið, veilt og inn-
leitt í mannkynið; hann hefur ekki gefið
oss teikning í fáum lausum aðaldráttum,
heldur mynd, fullkomna í öllu tilliti. Lát-
um oss ekki vera vanþakkláta mcð því
að finna að og hafna því, sem oss ekki
geðjast að í þessari mynd, eða með því
að álíta að það sé ekki gert með hendi
meistarans ! Látum oss heldur í fullu
trausti sökkva oss niður í að horfa á
hana. Slfkt fullkomið traust, slík heil-
huga athygli er líka móðir alls skilnings.
Ef vér að eins trúum og rannsökum ær-
lega, þá munum vér áreiðanlega fyr eða
síðar koma til að sjá »guðs dýrð« einn-
ig í því, sem oss virðist fyrst vera
óskiljanlegt eða hneykslanlegt. »Ritn-
ingin getur ekki raskast.« Það eru orð af
munni hans, sem var sjálfur sannleikur-
inn (Jóh. 10, 35); og ritningin er ekki
samsteypa af hugsunum guðs og mein-
ingum manna, ekki sambland guðlegs
sannleika og mannlegrar viflu, heldur er
hún lifandi líkami, sem allir partar henn-
ar eru limir á, líkami, sem heilagur andi,
sannleikans andi, upphaf hennar, streymir
í gegn um.
En mótmœli vísindanna gegn aðalatrið-
um og smærri atriðum hjálpræðisopin-
berunarinnar? — Eg er sjáifur, fyrir
náð guðs, vísindamaður, en eg játa op-
inskátt, að þessi mótmæli hafa aldrei
valdið mér einnar einustu vökunætur.
Þegar mælt er móti undraverkum hjálp-
ræðisopinberunnarínnar, þá set eg aðal-
lega móti því sögulega staðreynd þessara
undraverka og umfram allt upprisu Jesú
Krists. Er um nokkra staðreynd nægi-
lega, já yfirfljótanlega vitnað í sögunni,
þá er það um upprisu Krists; er hún
ekki sögulegur viðburður, þá getum vér
gjarnan slegið stryki yfir allt, sem saga
nefnist. En það, sem sannað er sögu-
lega, það er Iíka iiiögulegt samkvæmt
lögum, sem eru æðri en náttúran. Og
s'ro er til citt undraverk, sem við ber
þann dag í dag, undraverk, sem er af-
leiðing af hinum fornu undraverkum hjálp-
ræðisopinberunarinnar og ber því vitni
með þeim, undraverk, sem hver og
einn getur reynt á sjálfum sér — eg á
við undraverk endurfœðingarinnar, hið
mikla innra undraverk, sem er jafnmikið
og upprisa Krists — ef vér á annað
borð getum talað um meira eða minna
í tilliti til undraverkanna. Hver sann-
kristinn maður þekkir sjálfan sig sem
lifandi undraverk, og sögulegur sannleiki
undraverkanna er honum því jafnviss og
tilvera hans sjálfs sem nýr maður, sem
kristinn. Og eins er því varið með spá-
dóma hjálpræðisopinberunarinnar. Margir
þeirra hafa þegar ræzt; já, ekki fáir af
þeim hafa á alveg sérstakan hátt drottn-
að yfir sögunni og gera það enn, með
því að rætast hvað eftir annað æ greini-
legar.
Framanrituð orð eru tekin úr formála
að riti prófessors Carpaiis: »Profeten
DanieÞ, sem í ár er gefið út af séra