Frækorn - 23.02.1912, Blaðsíða 3

F R Æ K O R N
3
mig .sendi, sá hefur eilíft líf og
kemur ekki til dóms, heldur hefir
stigið yfir frá dauðanum til lífsins.
Jóh. 5, 24. Þetta eru sannindi,
sem vér reiðmn oss á. Sá dómur
sem feldur er við hi mikla, hvíta
hásæti, nær aldrei, aldrei til vor,
heldur skulum vér í dóminum sitja
á hásætinu Þann, sem sigrar, skal
eg láta sitja hjá mér í mínu hásæti
eins og eg sjálfur, að unnum sigri
settist hjá mínum föður í hans há-
sæti. Opb. 3,21. Og með honum
með hans föður, skulum vér dæma
og taka þátt í stjórn heimsins. Ótti
er ekki í elskunni, heldur útrekur
fullkomin elska óttann, og í því
sýnir sig að elskan með oss er full-
komin, að vér höfum djörfung á
degi dómsins. Nú þedar gengur
dómur, í vissum skilningi, bæði yfir
guðs hús og yfir þá, er fyrir utan
standa, þessvegna er einmitt nú þegar
dagur dómsins kominn, þannig að
guðs börn með breytni sinni dæma
heiminn. Sá sem ekki trúir er nú
þegar dæmdur. Því hann trúði
ekki á nafn guðs eingetins sonar.
En þessi er dómurinn: ljósið korn
í heiminn, og mennirnir elskuðu
myrkrið meir en ljósið, því þeirra
verk voru vond. Því hver, sem ilt
aðhefst, hatar ljósið og kemur ekki
til ljóssins, svo verk hans verði ekki
uppvís. En sá, sem sannleikann
gjörir, hann kemur til ljóssins, svo
verk hans verði opinber, því þau
eru í guði gjörð. Jóh, 3,18—21.
Ait líf Jesú hér á jörðu var dómur
Alt 1 ans líf, hans hreina, flekklausa
breytni, var dómur yfir heiminum
og myrkraverkunum: og að sama
skapi sem vér sjálfir meðtökunr af
krafti Jesú Krists, og eftir því, hve
mikið vér leyfum guði eð úthella
af sinni elsku í hjörtu vor, verður
líf vort dónrur yfir heimiuum.
En hvað er það, að fram ganga
þannig í ljósinu? Um höfund frels-
isins stendur, að hann lærði hlýðni
af því, sem hann leið, og er eftir
^ína npphafningu orðinn öllum þeim
er hoúum hlýðnast, undirrót til
ævarandi farsældar. Hebr, 5,8. 9.
Guðs undraverða elska í Jesú
Kristi, hversu hún veitir oss kraft,
að ofurselja sjálfa oss og vort gamla
Iíf í dauðann, og vera þolinmóðir,
auðmjúkir og hógværir! Guðskap-
ar eitthvað nýtt, þegar vér gefum
oss Jesú, þegar vér trúuni á þann
kærleika, seni guð hefir opinberað
í honum sjálfum. Þegar þessi elska
var opinberuð fyrir Páli, þá yfirgaf
hann alt, sem honum var ávinn-
ingur, mat það tjón, hiá því að
ávinna Krist og verða hluttakandi
í hans píslum. Fil. 3, 10. Hvern-
ig getur hann gjörbreyzt? Hann
tekur þetta ekki af sjálfum sér; það
er frjáls guðs gjöf til hans, nýr
kraftur, sem guð sýndi á Kristi,
þegar hann uppvakti hann frá dauð-
um. Ef. 1, 20. Hann getur sagt;
Eins og vér höfum fyrir mörgum
þjáninguni orðið vegna Krists, eins
veitir hann oss fyrir Krist yfirgnæf-
andi huggun. 2. Kor. 1, 5. Og
ef vér nieð honunt deyjum, þá
munum vér með honum lifa; ef
vér þolum stöðuglega, þá munum
vér og með honum ríkja; ef vér
afneitum honum, mun hann og af-
neita oss; þó vér reynumst ótrúir,
þá verður har.n samt trúr, sjálfum
sér getur hann ekki afneitað. 2. Tess.
2, 11 — 13.
Ætli það sé ekki tilvinnandi að
gefa sig sjálfan þeimguði, semelsk-
ar þannig? í þessu er elskan inni-
falin, ekki að vér elskuðum guð,
heldur að hann elskaði oss ogsendi
sinn son til forlíkunar fyrir vorar
syndir. Og vér höfum þekt og
treyst þeirri elsku, sem guð hefir í
oss. Hún hefir gefið oss eitthvað
nýtt, veitt oss kraft til að ganga
annan veg, og vér finnum, að það
er himneskt takmark, sem orðið er
dýrmætt hjörtum vorum. Vér sjá-
um, að herskarar guðs eflast, ekki
af því að hefna sín, heldur með
því að umbera, því postulinn hvet-
ur ekki til að berjast sem stríðs-
maður, heldur: þoldu ilt, eins og
góður stríðsmaður Jesú Krists. 2.
Tím. 2, 3.
Hver vill nú koma og gefa sig
honum, sem er kærleikurinn, og
segja: eg dæmi sjilfan mig, eg hefi
reynt að elska, en hef ekki getað
það, leyf mér að verða fyrir elsku
þinni. Guð, eg kannast við, að þú
ert réttlátur, þú ert sannorður, en
eg er lygarinn. Eg er viss um,
að hér eru margir, er mundu vilja
verða nýir menn. Af eigin reynslu
þekki eg, að engin örvænting er
eins djúp og hættuleg, sem örvænt-
ingin út af vanmætti hjartans til að
elska. Eg á að elska, en eg get
_það ekki. Sjálfuráeg að veraöðru-
vísi, en eg er, gagnvart mínum nán-
ustu, en eg megna ekki að um-
breyta sjálfum mér. Ó, þú trúir
ekki a þá elsku, sem guð hefir til
þin, þú trúir ekki, að guð vilji
skapa eitthvað nýtt í þér, gefa þér
hlutdeild í sjálfum sér, svo mikið,
sem þú getur veitt móttöku. Þú
trúir ekki á þann kærleik, sem elsk-
ar frjálst og óverðskuldað, heldur
reynir þú að bæta sjálfan þig; þú
grætur, gerir betrunar-tilraunir, gef-
ur gjafir og fórnir, til þe«s með
því ö!Iu að kaupa elsku. Segir ekki
Salómon, að elskan sé eins sterk
og dauðinn og hennar vandlæti
fastheldið sein helja; þess glóð er
eldsglóð, guðs logi. Mikið vatn
getur ekki slökt elskuna og straum-
ar flytja hana ekki burt. Gæfi ein-
hver allan auð húss síns fyrir elsk-
una, munu menn hæða hann