Frækorn - 11.08.1912, Side 1

„Það er fullkomnað.“
I.
Sköpunarverk Krists var fullkomn-
að. Jeg segi sköpunarverk A'rists,
því orðið segir:
»Því að fyrir hann er alt skap-
að, seni er á Iiimni og jörðu, hið
sýnilega og hið ósýtiilega, hásæti,
herraveldi, höfðingja-dómar og yfir-
ráð; allir hlutir eru skapaðir fyrir
hann og stefna til hans.« Kól. 1,16.
Drottinn vor leit á alt, sem hann
hafði skapað, og sjá, það var alt
harla gott. — Hann innsetti þá
hvíldardaginn sem hið eilífa merki
um hið fullkomnaða verk sitt. Menn-
irnir fögnuðu í sælli sambúð við
skapara sinn og drottin.
II.
— Syndin ritaði dökkar rúnir á
hið fagra verk drottins. Fagnandi
sálir breyttust í kveinandi, örvænt-
ingarfullar manneskjur, og bölvun
synd.rinnar lagðist æ þyngra yfir
sköpunarverk guðs. Þá gaf guð
sinn son og »hann varð bölvun fyr-
ir oss « Oal. 3, 13.
Til Golgata lít jeg í örvænt-
ingu minni. Það er dimt yfir hin-
um heilaga, sem hangir þar. I skelf-
ingunni og í myrkrinu mikla kallar
hann: »Minn guð, minn guð, hví
hefur þú yfirgefið mig?«
En í gegnum syndamyrkrið brjót-
ast þó geislar vonarsólarinnar. U:rs
leið og Jesús, guðs lamb, deyr á
krosstrjenu, kallar hann þó:
»Það er fallkomnað*; og: »Faðir,
í þínar hendur fel jeg minn anda.«
— Fórniti var færð, fórnin sem
að eilífu gildir; gjaldið var greitt.
Mín synd burttekin, sigrað vald synd-
arinnar; eilíft líf unnið til handa
mjer og öllum, sem guð gaf hon-
um.
Og í þessu fullkomnaða verki
frelsarans hafa sálir um allar aldir
st'ðan fundið hjartafrið og frelsis-
fögnuð og eilífa von. Syndin hef-
ur mist sinn brodd, og eilíf sigurs-
gleði blasir við þeim öllum, ertrúa
á hann, sem keypti oss með sínu
blóði.
III.
Og vonin er þessi:
»Eftir hans fyrirheiti væntum
vjer nýs himins og nýrrar jarðar
þar sem rjettlætið mun búa«.
Syndin mun hverfa. Um þennan
heim lesum vjer; »Heimurinn
ferst og hans iystingar«.
Og »jeg sá nýan himin ognýa
jörð, því sú fyrri jörð var horfin
og sjórinn var ekki framar til.«
»Jeg heyrði mikla rödd af himni
segjandi: Þetta er tjaldbúð guðs
meðal mannanna; hjá þeim mun
hann bústað hafa, og þeir skulu
vera hans fólk, og guð sjálfur
mun vera hjá þeim, og vera þeirra
guð.«
»Harm niun þerra livert tár af
þeirra augum, og dauðinn mun
ekki framar til vera; hvorki harmur
nje vein, nje mæða mun framar
til vera, því það fyrra er farið.«
»Sá, sem í hásætinu sat, sagði:
sjá, jeg gjöri alt nýtt:hann sagði
við mig: skrifaðu að þessi orð
eru trúanleg og sönn«.
»Enn framar sagði hann við
mig: það er skeð; jeg em A og
Ó, upphaf og endir«. Op. 21,
1-6.
í sælli von lít jeg til þess tíma
þegar þessi dýrðlegu orð rætast
hinn mikli hvíldardagur blasirvið
mjer, á er guð enn mun líta á
alt sitt verk, og segja, að það sje
harla gott.
— Það, sem menn þarfnast, er
ekki fleiri lög, heldur trú á rjett-
mæti laganna, sem sett eru, og
vilja til þess að hlýðnast þeim.