Frækorn - 11.08.1912, Blaðsíða 2

F R Æ K O R N
42
Sjá guðs lamb.
1. Mós. 22, 1—8.
---- Frh.
Fyrsta spurningin, sem fyrir oss
verður i gamla testamentinu, hljóð-
ar svo: hvar ert þú? Þegar Adam
braut guðs boðorð og fól sig bak
við trjeð, kemur guð ogspyr: hvar
ert þú? Og alt gamla testamentið
með ógnunum sínum og hegningar-
dómum, helgisiðum og fórnum, er
alt aðeins ein mikil spurning: hvar
ert þú? En jafnframt einn einasti
mikilfenglegur vitnisburður um, að
í hjarta barnsins býr von ættföð-
ursins: guð mun sjá fyrir tórnar-
dýrinu. Þar á móti er fyrsta spurn-
ingin, sem fyrir oss verður í nýa
testamentinu, þannig hljóðandi: hvar
er hann — hann, sem er fæddur
Qyðinga konungurinn? (Matt. 2, 2).
Það er spurning fallins manns til
guðs er hann hefur brotið á móti:
Hvar er hann, er friðþægt getur,
sem fært getur fórnina sem þú krefst?
Og ait nýa testamentið svarar: hann
er hjer, því iambinu er sláfrað. Mörg-
um öldum áður hafði guð sagt:
sjá jeg sendi engil minn undan þjer,
er greiða skuli þjer veg (Matt. 11.10.).
Og hjer við byrjun nýa sáttmálans
sjáum vjer einmitt þennan engil,
Jóhannes skírara. Hann er sendur
til að greiða drotni veg; og hvað
segir hann: sjá guðs lamb, er ber
heimsinssynd. Og aftur næsta dag:
sjá guðs lamb. Hjer er viðurinn,
og hjer er eldurinn, en hvar er
sauðurinn til brennifórnarinnar ? Sjá
guðs lamb. Þetta svar var áður
veitt í líkingum og táknmyndum í
gamla testamentinu, en hjer stendur
hann sjálfur frammi fyrir augum
vorum. Jóhannes bendir á hann
og segir: Sjá guðs lamb, sem burtu
ber heimsins synd. Þannig hafði
engillinn einnig vitnað um hann,
við boðun tilkomu hans: hann skaltu
láta heita Jesús, því hann mun frelsa
sitt fólkfrá þesssyndum.(Matt. 1.21.).
Sjá guðs lamb, sem burtu ber heims-
ins synd! Var hann þá þvílíkt
iamb? Var það eðli lambsins, sem
lýsti sjer hjá honu n, hinir sjerstöku
eiginleikar sem komu í Ijós f þess-
um manni? I gamla testamentinu
er hann oss sýndur í táknmyndum
en einstakir sáu hann í anda, að
hann var hinn lifandi guð sjálfur.
Einn þeirra segir: sannarlega bar
liann vor sár og lagði á sig vor
harmkvæli; en vjer álitum hann
refsaðan, sleginn og lítillættan af
guði. Og þó var hann vegna vorra
misgjörða særður, og fyrir vorra
synda sakir lemstraður; hegningin
lá á honum, svo vjer hefðum frið,
og fyrir hans benjar urðum vjer
heilbrigðir. Vjer fórum allir villi
vega, sem sauðir; hver stefndi sína
leið; og þó lagði drottinn á hann
syndir vor allra. Sektin var krafin,
og hann leið; hann lauk ei upp
sínum munni, sem lamb það er til
slátrunar er leitt, eins og sauður-
inn þegir fyrir þeim er hann klipp-
ir, eins lauk hann ei upp sínum
munni (Es. 53, 4—7). Spámaður-
inn sjer þegar á tímum gamlatesta-
mentisins, að öll þessi lömb, sem
slátrað var og borin inn í helgi-
dóminn, voru fyrirmyndanir,er bentu
til hans, guðs lambs. Og hjer segir
skírarinn: sjá guðs lamb. Var hann
þá lambið? Var Filippusi heimilt
að flytja fagnaðarerindið um Jesúm
á þenna hátt: taka þenna teksta úr
gamlatestamentinu fyrir upphafsstað:
Eins og sauður var hann til slátr-
unar leiddur, og sem lambið þegir
hjá þeim, er klippir það, eins lýkur
hann ekki upp munni sínum? (Pgb.
8, 32.). Já, þegar þeir, sem með
honum voru, þegar hann gekk um
á jörðunni, fluttu fagnaðarerindið,
sem alt hljóðar um hann, þó kom-
ast þeir þannig að orði: hann gekk
um kring, gerði gott og græddi alla,
(Pgb. 10, 38.). Þegar hann mætti
þeim, seni aðrir höfðu andstygð á,
þá tók hann á móti þeim, því
mannsins sonur var kominn til að
leita hins týnda og frelsa það.
Holdsveiki maðurinn, sem varð að
kalla álengdar: »óhreinn, óhreinn«,
hann, sem allir flýðu fyrir, hann
var velkominn til Jesú; og Jesús
snerti við honum. Bersynduga kon-
an, sem hlaðin var smán og fyrir-
litningu, kom grátandi til Jesú, fjekk
að heyra hugljúfu orðin: syndir
þínar eru þjer fyrirgefnar (Lúk. 7,).
Konan, sem var staðin að hórdómi,
hana sýknar hann, segjandi: far, og
syndga ekki framar (Jóh. 8,). Og
hann, sem klifrar upp í • trjeð, til
að sjá Jesúm, og er sjer þess með-
vitandi, að hann liefur peninga,
sem ekki eru hans eign, við hann
segir Jesús: í dag ber mjer, að
dvelja í húsi þínu. Ber mjer, segir
hann. Kærleikurinn þvingar hann,
— þannig var lambið. Hann lað-
aði til sín þá glötuðu og týndu, og
þegar þeir komu rak hann þá ekki
burt. Og þegar geigvænlegustu
freistingar ráðast á Jesúm þá segir
hann: Faðir, verði þinn, en ekki
minn vilji. Ef hans vilji hefði
ráðið, þá hcfði ekki hið týnda og •
glataða frelsast. En þarna stendur
lambið i'rammi fyrir oss: Sjá, guðs
lamb, sem burtu ber heimsins synd,
sem þegir fyrir þeim, sem klippur
það. Þegar þeir koma með sverð-
um og forkum til þessa að handsama
hann, segir hann: Jeg em hann.
Látið þessa fara. Þar stendur
lambið aftur. Þegar hann er leidd-
ur fram fyrir dómara sína, spyrja
æðstuprestarnir hann viðvíkjandi