Frækorn - 08.11.1912, Blaðsíða 2
56
F R Æ K O R N
Jeg hef heyrt, að Mr. Cox
vilji ekki kannast við þessa kenn-
iugu um »hvíldardagsbrot Jesú«
og að hann hafi að eins hermt,
hvað Gyðingar hjeldu fram, en
þessi undanbrögð eru ómögu-
leg. Hin ofan tilfærðu orð taka
af öll tvímæli í því efr.i. Mr. Cox
segir sjálfur, að Jesús hafi brotið
hvíldardagsboðorðið. Annars væri
til að mynda orð hans um Jes(úm
sem »iyrirmynd vora«, þrátt fyrir
»brotið«, eintóm endaley a.
En vilji hatin opinberlega aftur-
kalla þessa voða-staðhæíingu stna,
þá væri það sjálfsagt að virða
það vel.
Jesús braut ekki hvíldardaginn,
heldur sýndi hann í orði og verki,
hvernig rjettilega ætti að haida
hann heilagan. SjáMatt. 12,1—8.;
og sjerstaklega 12. vers: »þess
vegna er leyfilegt að gjöra það,
sem gott er, á hvíldardeginum.«
Þannig talaði Jesús. En orð
Faríseanna um hvíidardagsbrot
Jesú eru ósönn, jafn ósönn og
þau orð þeirra, að Jesús starfaði
»fyrir fulltingi Belsebúbs,« o. fl.
því líkt.
VII.
Ní.m Jesús lögmáiið úr gildi ?
Það fullyrðir Mr. Cox. En
hvað segir Jesús?
»Ætlið ekki, að jeg sje kom-
inn til þess að aftaka lögmálið
og spámennina, til þess er jeg
ekki kominn, heldur til þess að
fullkomna það. Sannlega segi
jeg yður: '»Þangað til himinn og
jörð forgengur, mun ekki hinn
minsti bókstafur eða titill iög-
málsins líða undir lok, uns því
öllu er fullnægt.« Kenning Mr.
Cox í þessu efni er gagnstæð
orðum Krists. Sbr. Lúk 16, 17.
VIII.
Rjettlæting og hvíldardagur.
Mr. Cox er altaf að tala um
það í riti sínu, að þeir, sem
halda heilagan hinn biblíulega
hvíldardag, gjöri það til þess
að rjettlætast af því.
En þarf það að vera frekar
en hjá þeim, sem halda sunnu-
daginn sem hvíldardag?
Það er hægt að gjöra of mikið
úr hvað eina, sem stendur í sam-
bandi við -breytni mannsins, en
það held jeg alls ekki, að Mr.
Cox geti með nokkrum sanni
sagt, að vjer s. d. adventistar
gjörum, hvað hvíldardeginum
viðvíkur.
.. d. adventistar setja frelsun-
arvon sína einungis til Jesú Krists,
°g jeS get óhræddur vitnað 1
alla mína prjedikunarstarfsemi
hjer fyrir s. d a. öli þau 15 ár,
sem jeg hef dvaliö á íslandi, og
skírskotað til hverrar einustu
ræðu, sem jeg hef haldið; aldrei
hef jeg Kaldið að mönnurn neinu
öðru en Jesú Kristi sem frels-
unarvon Og með guðs hjálp
vona jeg, að það verði minn
eini boðskapur framvegis.
En hlýðni við guðs orð er
ekkt tncðalið til frelsunar, heldur
er hún afleiðing af verk guðs
anda í sálunni.
Meðal alis þess i ritlingnum,
sern er rangt og fjarstætt öllum
sanni, standa þó þessi orð á
bls. 16:
»Það er hin fullkomna fórn
Krists fyrir syndirnar, framborin
þegar Itann dó fyrir þá óguð-
legu, setn frelsar alla þá, er á
hann trúa, en ekki helgihaid, „
hvorki fyrsta, sjöunda, nje nokk-
urs annars dags vikunnar.«
En jafnsatt og þetta er, þá er
það engu síður heilagur sann-
leikur, að sá maður, sem drott-
inn hefur frelsað, hann langar
til þess að gjöra guðs vilja. Hjá
slíkum manni verður fyrir guðs
náð í Kristi það innileg löngun
eftur að samþýðast guðs heilaga
vilja. Þannig uppfyllist krafa iög-
málsins á oss, og í oss. Róm. 8,
3., 4. Og slíkurn manni verður
hvíldardagur drottins kær, »feg-
insdagur og heiðurs verður.«
IX.
Tvennskonar lögmál.
Miicið af bækling Mr. Cox’s
fer í það að halda fratn röng-
um skilningi viðvíkjandi afstöðu
kristins manns til gamla sáttmál-
ans. Hann talar stöðugt um, að
eitthvað sje afnumið; það telur
hann ýmist »lögmálið« eða
»þjónustu fordæmingarinnar«,
ýmist er það »þrældómshlekkir
gyðingdómsins« eða »ok gyð-
inglegrar fyrirdæmingar,« »lög-
mál syndarinnar og dauðans« o.
s. frv. En aðalmeining Mr. Cox
virðist vera sú, að þetta, sem
afnumið er, sje hvíldardagurinn,
á hinum sjöunda degi vikunnar.
í þissu fer hann viliur vegar.
Lög guðs um breytni vor
mannarina, eins og þau eru gefin
í tíu boðorðunum, eru óhögguð,
og ljettara er það, að himinn og
jörð forgangi, en að hið minsta
atriði lögmálsins falli úr gildi
(Lúk. 16, 17.).
Hinsvegar taiar guðs orð um
annað lögmál, sem samkvæmt
eðli sínu lilaut að gilda að eins
um stundar sakir. Það var hið
svo nefnda »fórnfæringarlögmál«
eða »skuggalögmál.«
Um þetta lögmál er talað í