Frækorn - 08.11.1912, Blaðsíða 3

F R Æ K O R N
67
Heb. 10, 1. — Þar segir: »Því
lögmálið, sem einungis hefur
skugga tilkomandi gœða, en ekki
þeirra skýru mynd, megnar eng-
an veginn með þeim sörnu fórn-
um, er árlega verða frambornar
án afláts, fullkomlega að hreinsa
fórnfærendurna.r
Um þetta sama lögmál er tal~
að í Heb. 7, 18: »Svo er þá hið
fyrra lögmál aftekið sökum
þess ófullkomleika og vanhlítar.»
Hver og einn, sem riokkurn skiln-
ing hefur á guðs orði, hlýtur að
sjá, að hjer getur ekki verið að
tala um sama lögmál og þar, sem
Jesús talar um það lögmál, er
giltli, þótt himinn og jnrð for
gangi.
I þessu fórnt'æringarlögmáli
vorn ýmsir halgidagar ákveðnij,
og hlutu þeir að falla úr gildi
með því.
Slíkir fórnfæringardaí>ar voru
taldir hvíldardagar (sjá 3 Mós.
23. kap), t. d. hinn mikli frið-
þægingardagur, páskar, fimtug-
asta dags hátíðin, laufskálahátíð-
in o. s. frv.
Um slíka daga, sem ekki gilda
kristnum mönnum, talar Páll
postuli á nokkrum stöðum í
brjefum sínum, t. d. Kól. 2, 16.,
og er liægt að sjá á orðum Páls
um þessar reglur: »sem alt er
skuggi hins tilkomanda « að hjer
á haun eingöngu við fórnfær-
ingarlögmálið og þá daga, sem
stóðu í sambandi við það. —
Líka talar hann auðsjáanlega um
samskonar daga í Róm. 14, 6.;
sambandið sýnir, að hann á vió
fórnfæringarlögmálið og þær siða
skipanir, sem Móses fyrirskipaði,
en ekki við tíu boðorðin. T. d.
sýnir það, sem sagt er um fæðu
í sambandi vtð dagahaldið, að
ekki er átt við tíu boðorðin,
því að í því lögmáli eralls ekkert
fyrirskipað um fæðu.
Um þá fórntæringar-helgidaga,
sem mist höfðu gildi sitt við
krossdauða Krists, er það, að
Páll talar eins og hann gjörir í
Róm. 14. kap. Reynum að setja
oss inn í kringumstæðurþeirra,
sem lifðu á dögum postulans.
Sumir hinna kristnu skildu ekki,
að þessir fórnfæringardagar höfðu
mist þýðingu sína og hjeldu
»af þeim vegna drottins», en
hinsvegar voru það sumir, sem
skildu betur þetta mál, og ekki
gátu gjört sjer þennan dagamun,
og um þá segir postulirm, að
þeir gerðu hann ekki »vegna
drottins». Vanræksla þeirra gagn-
vart þessum gyðinglegu helgidög-
um var afleiðing af þeirra trú
á Krist; þess vegna ættu þessir
menn ekki að dæma hver annan,
heldur gæta þess, að þeir gerðu
alt í trú.
(Niðurlag næst.)
Lögmálið hið irtnra
með oss.
Eftir sjera Otto Witt.
---- Frh.
Sökum þessarar hlýðni, sem einka-
sonurinn auðsýndi, vill guð semja
nýan sáttmála við mannanna börn,
Því með ávítun segir hann til
þeirra: Sjá, þeir dagar munu koma,
segir drottinn, þá jeg vil semja
nýan sáttmála við ísraelsætt og
Júða ætt, ekki líkan þeim sáttmála.
er jeg gerði við forfeður .þeirra á
þeim degi, þá jeg tók í hönd þeirra,
til þess að leiða þá út af Eypta-
landi, því vegna þess þeir hjeldu
ekki minn sáttmála, þá yfirgaf jeg
jaá segir drottinn. En sáttmáli sá
er jeg hjer eftir mun semja við
ísraelsfólk, skal vera á þá leið, seg-
ir drottinn, að jeg mun gefa mitt
lögmál í þeirra hugskot og grafa
það á þeírra hjörtu. Að lögin flytj-
ast inn í hjörtu vor sjálfra, er þann-
ig það, sem einkennir nýa sáttmál-
ann. Á tímum gamla sáttmálans
voru lögin gefin fyrir utan mann-
inn — á steintöflur. En vjer vit-
um, að ef lögin eru ekki skrifuð í
hjartað, heldur eru eingöngu fyrir
utan oss, án innra samræmis, þá
verður líf vort aumt þrældómslíf.
Hugur vor stefnir ekki í sömu átt
og iögín, en vjer þorum ekki að
brjóta þau, af ótta fyrir hegningu.
En alt öðruvísi er, þegar guð skrif-
ar lög sín á hjörtu vor, svo vor
innri maður er í samræmi við guðs
lög. Þá verður unun vor að gera
guðs vilja og hlaupa með gleði
veg guðs boðorða. í gamta sátt-
málanum voru lögin gefin í setn-
íngum fyrir utan fólkið, og gátu
þess vegna ekki haft þýðingu nema
í hinu ytra, því segir postulinn, að
lögmálið sje vor tyftunarmeistari til
Krists, til þess að vjer rjettiætumst
af trú. En þegar trúin kom, stönd-
um vjer ekki iengur undir tyftunar-
meistaranum, því vjer eruni allir
guðs börn fyrir trúna á Jesúm Krist.
Gal. 3, 24.—26. Þegar trúin komr
eða þegar Kristur kom, erum vjer
ekki lengur undir tyftunarmeistar-
anurn. Hver er hugsanagangur post-
ulans? Meinar hann, að lögmáhð
knýi oss, þangað til vjer, bugaðir
af ógnunum þess og af ótta fyrir
hegningu guðs, flýum til Krist?
O, nei! Sá guð, sem helgaði Krist
Og sendi hann hingað, hann er ekki
reiði, heldur kærlcikur, og viljirðu
sjá, hvað býr í hinum eilífa guði
sem skrifaöi lög sín fytir ísraels-
börn, þá stattu hjá Golgata krossi