Frækorn - 15.12.1912, Blaðsíða 7

F R Æ K O R N
87
er ekki !ögmá'ið«. Gal. 5, 21.22.
Lögmálið veitir engan kraft til
að lifa eftir því. Lögmálið veitir
ekki andann. En andinn veitir oss
kraft til að lifa eftir lögmálinu. Sjá
Róm. 8, 1—4. og kap. 3, 31:
»Onýtum vjer þá lögmálið með
trúnni? Fjarri fer því, heldur stað-
festijm vjer lögmálið.«
III.
Næsti staður, sem jeg fann undir-
strykaðan, er Gal. 3, 10.
»F>ví svo margir, sem binda sig
við lögmálsverkin, þeir ern undir
bölvun, því skrifað er: »BöIvaður
sje hver sá, sem ekki heldur sjer fast
við alt það, sem t lögmálsbókinni
er skrifað, til að breyta eftir því.«
Hjer áiyktar hinn »lögmálslausi«,
að úr því að sá er urrdlr bölvun,
sem bindur sig við lögmálsverkin,
þá er sjálfsagt að skifta sjer ekkert
af því, sem í lögmálinu er skrifað.
í þessu fer hann villur vegar.
»Lögmá)ið er heilagt og boðorðið
heilagt og rjettvíst og gott« (Róm_
7, 12.), segir hinn sami höf., sem
skrifaði Galatabrjefið.
Hver er þá meiningin?
Hún er auðveld, samkvæmt fram-
setningu Páls postula annarsstaðar.
Lögmálið er gott og heihgt, en
maðurinn er syndugur, spilíur, svo
að hann getur ekki gjörí guðs vilja.
(Sjá Róm. 8, 3.).
En Kristur kom í líkingu svndugs
holds, og hann fullnægði lögmálinu
alt til dauða, og líf hans enn í dag
er i samræmi við jrað, því að 'Jesús
Kristur er í gær og í dag og að
eilífu einn cg hinn sami.« Heb.
13, 8.
Þegar hann býr fyrir trúna í hjörl-
um vorum, þá hljótum við að vilja
lifa guði, því að þessu kemur Kristur
til vegar í oss. Þetta sýnir postul-
líka skýrt í Galatabrjefinu. í Gal
2, 20. segir hann: »Jeg er með
Kristi krossfestur. Jeg lifi ekki framar
jeg, heldur lifir Kristur-í mjer, en
það, sem jeg nú lifi í holdinu, það
lifi jeg í trú guðs sonar, sem elskaði
mig og gaf sjálfan sig út fyrir mig.«
En í v. 17. segir hanr.:
»En ef vjer, sém kappkostum að
rjettlætast, í Kristi reynumst líka sjálfir
syndarar*), er þá Kristur þjónn synd-
arinnar? Fjarri fer því!
Það, að vera í Kristi ;g rjettlæt-
ast í honum, hlýtur að hafa þá af-
leiðingu, að vjer fjarlægjumst öllnm
boðorðabrotuni, því að um* Jesúm
var sagt: »Þú skalt láta hanu heita
Jesús, því hann mun frelsa sitt fólk
frá þess syndum « Matt. 1. 21.
En hvað gjörir sá, senr »bindur
sig við lögmálsverkin* til þess að
öðlast frelsun? — Hann hafnar Kristi.
Hann þykist nógu góður í sjálfum
sjer, og vili með sínum verkum
gjöra það, sem Kristur gjörði og
gjörir.
Ef maðurinn gæti tilfullkomnunar
haldið iögmál guðs, þá væri auð
vitað alt gott, en þá þyrfti hann
ekki frelsarans.
En úr því að maðurinn erspiltur,
gjörspiltur, þá leiði þessi sjáifsrjett-
lætingartilraun hann aðeins undir
bölvun lögmálsins. Hinn heilagi
guð getur ekki tekið breytni hans
og verk gild; því »lögmálið« er
»hcilagt,« sboðorðið rjettvíst«.
Til að verða rjettlættur af verkum
lögmálsins, yrði hann að geta lifað
fullkomnu lífi, því að orðið segir:
>Bölvaður sje hver sá, sem ekki
heldur sjer fast við alt það, sem
í lögmálsbókinni er skrifað.«
En með því að meðtaka Krist,
verður maðurinn rjettlættur frá öll-
*) Syndarar — yfirtroðslumenn iög-
málsins. Sjá 1. Jóh. 3, 4.
um sínum syndum, og hann öðlast
Jesú Krists heilaga líf. jesús býr
í hjarta hans og Jesiís mælir rneð
munni hins trúaða manns:
»Sjá, jeg kem með iögmálssk'ána
skrifaða í hjarta mitt. Mig langar
til að gjöra þinn vilja, minn guð,
og Jjitt lögrnál er instimínu hjarta«.
Sál. 40,
Þannig sjáurn vjer, að rjettlætingin
í Kristi leiðir ekki til að hafna guðs
lögmáli, heldur verður í sannleika
niðurstaðan sú, sem Páll postuli
segir í þessum orðum:
»Ónýtum vjer þá lögmálið með
trúnni? Fjarri fer því, heidur stpð-
festum vjer lögmálið.«
Yið vögguna.
Ljúfa barn mitt, bhmda rótt,
Bið jeg guð þjer yfir vaka.
Gæsku hans og náður ujótt!
Næturmyrkrin þá ei saka.
Engiar hans þig Iffsbraut leiði,
Ijóssins veg til himins greiði.
M. Oíslason.
- Sumir hyggja að gjöraguði þægt
veik nteð þvi að drotna yfir þjórmm
hans.
— Þau stnnindi, sem ekíti er breytt
eftir, gera ekki óróa í herbúðum óvin-
arins.
- Boðo.ðið: *Gleðjiö yður á
valt í drotni*, er jafmikið boðorð
frá guði eins og boðorðið : »Minsíu
að halda hvíldardagittn hei!aginn,«
er það.
— Ef það væri ekki hægt að
»gleðjast ávalt«, .mundi guð aldrei
hafa skipað oss að gjöra það.